Παναθηναϊκός - Γιάννης Αναστασίου: Συνέντευξη για την περίοδο που υπήρξε στον πάγκο των Πρασίνων έδωσε ο Έλληνας τεχνικός των Πρασίνων.
Για πολλούς θεωρείστε ο πιο πετυχημένος προπονητής που πέρασε από το σύλλογο στην μετά-πολυμετοχικότητας εποχή; Πως ζήσατε την παρουσία σας στον «πράσινο» πάγκο;
«Η περίοδος βασικά ήταν δύσκολη. Αρχικά βρέθηκα στον Παναθηναϊκό επί πολυμετοχικότητας, ως βοηθός του Τεν Κάτε, μόλις είχα σταματήσει το ποδόσφαιρο και είχα ξεκινήσει την προπονητική μου καριέρα. Ήταν μεγάλη εμπειρία, μεγάλο μάθημα και τιμή, να βρίσκεται σε εκείνη την ομάδα, με τόσους μεγάλους παίκτες.
Εν αντιθέσει με το 2013, που όταν ήρθα συνάντησα μία ομάδα με πάρα πολλά προβλήματα. Αλλά επειδή πίστευα γενικά στον Παναθηναϊκό σαν ομάδα, σαν ιδέα, σαν δυναμική, σαν ιστορία, όντας ένα μεγάλο κλαμπ που δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς, θεώρησα ότι ήταν σημαντικό να μπουν κάποια στοιχεία στο παιχνίδι της ομάδας. Τα οποία δεν χρειάζονταν τόσο πολύ τα χρήματα για να γίνουν πράξη. Το κυριότερο που χρειαζόταν ήταν η σωστή νοοτροπία και η κατεύθυνση, που θα έδινες στους συγκεκριμένους παίκτες για να τους «παντρέψεις» γρήγορα. Έτσι ώστε η ομάδα να βρει τη σωστή χημεία, προκειμένου να μπορέσει να αποδώσει το ποδόσφαιρο που θες σαν προπονητής.
Στην αρχή ήταν δύσκολο γιατί δεν υπήρχαν τα χρήματα. Ήταν δύσκολο μέχρι να βρούμε τους ποδοσφαιριστές και να τους πείσουμε, ότι ο Παναθηναϊκός ήταν το σωστό project. Αρχίσαμε την προετοιμασία με πολλά νέα παιδιά από την ακαδημία, τα οποία μερικά από αυτά είχαν ταλέντο αλλά τους έλειπε η εμπειρία και οι παραστάσεις από υψηλό επίπεδο. Από την άλλη, κάποιοι ξένοι που ήρθαν είχαν κάποια προβλήματα τραυματισμού και περιμέναμε να προσαρμοστούν και να βρουν το σωστό ρυθμό. Και θα έλεγα ότι στην αρχή της σεζόν είχαμε μια περίοδο με πολλά σκαμπανεβάσματα. Έβλεπες κάποια πρόοδο στο παιχνίδι της ομάδας αλλά, αλλά δεν παρατηρούσες μία σταθερότητα και ίσως μία διάρκεια στην απόδοση».
Τι άλλαξε λίγο μετά και είδαμε έναν διαφορετικό, προς το καλύτερο, Παναθηναϊκό;
«Με το πέρασμα των παιχνιδιών και των προπονήσεων καθώς και με την καθημερινότητα των παιδιών μεταξύ τους, δημιουργήθηκε μια καλύτερη χημεία και νομίζω μετά η ομάδα έδειχνε καλύτερη σε κάθε αγώνα. Είχε αυτοπεποίθηση, έμπαινε στο γήπεδο να παίξει καλό ποδόσφαιρο, να κερδίσει και το κυριότερο να επιβάλει το δικό της ρυθμό. Νομίζω αυτό φάνηκε στην πρώτη σεζόν, όπως και στη δεύτερη εξίσου».
Τι είχε εκείνη η ομάδα του 2013 και κατάφερε να φτάσει στον τίτλο, τον μοναδικό μάλιστα που έχει κατακτήσει τα τελευταία χρόνια το «Τριφύλλι»;
«Το πρώτο και το κυριότερο στοιχείο, ήταν ότι η ομάδα βρίσκεται πάνω από όλους. Δεν υπήρχε κανείς πάνω από την ομάδα. Το δεύτερο ήταν το pressing που θέλαμε να εφαρμόσουμε σαν ομάδα. Πιστεύω αυτό μας χαρακτήριζε σαν σύνολο, ήμασταν μία ομάδα που πρέσαρε πάρα πολύ τον αντίπαλο. Το τρίτο ήταν η ταχύτητα που θέλαμε να βάλουμε.
Ήταν για εμάς σημαντικό να μπορέσουμε σαν μεγάλη ομάδα, από τη στιγμή που παίζεις πολλά ματς στα οποία ο αντίπαλος σε περιμένει στο μισό γήπεδο, να βάλουμε ταχύτητα στο παιχνίδι μας. Ταχύτητα με τα πόδια, ταχύτητα στην εκτέλεση, ταχύτητα στην κίνηση, ταχύτητα στον τρόπο που χειρίζεσαι την μπάλα. Προσπαθήσαμε να βάλουμε τα παραπάνω στοιχεία στο παιχνίδι μας. Είχαμε πάντα ένα βασικό τακτικό πλάνο και ένα εναλλακτικό, σε περίπτωση που στράβωνε κάτι σε κάποιο ματς. Ώστε να μπορέσουμε έτσι, να ανταπεξέλθουμε και να ξεπεράσουμε τις όποιες δυσκολίες παρουσιάζονταν».