Τέλος τα όνειρα για την Εθνική Ελλάδας, η οποία ηττήθηκε με 1-0 από την Ισπανία και έμεινε οριστικά εκτός Παγκοσμίου Κυπέλλου. Μια ήττα που ήρθε με σκληρό τρόπο, αφού οι Έλληνες διεθνείς έβγαλαν μεγάλη διάθεση κόντρα στους Ισπανούς, που δεν έπιασαν υψηλά στάνταρ απόδοσης και χρειάστηκαν ένα τουλάχιστον συζητήσιμο πέναλτι για να επικρατήσουν.
Διακριθέντες πάντως υπήρξαν και το θετικό είναι πως η Εθνική ενσωματώνει στις τάξεις τλαντούχα παιδιά, που ανταποκρίνονται στις προσδοκίες και δείχνουν ότι η ομάδα θα μπορέσει να στηριχθεί πάνω τους στο μέλλον.
Ο Δημήτρης Γούτας τα πήγε μια χαρά στο ντεμπούτο του, δεν έδειξε σε καμία στιγμή "ψαρωμένος" και η αγωνιστική του πρόοδος αποτελεί μια δικαίωση για τον ίδιο. Δεν θα λέγαμε το ίδιο και για την ΑΕΚ, η οποία τον είχε κλείσει το περασμένο καλοκαίρι, αλλά αποφάσισε να μην επισημοποιήσει τη συμφωνία μαζί του, με αποτέλεσμα ο υψηλόσωμος στόπερ να καταλήγει στην Τουρκία.
Μαζί με τον Γούτα στην άμυνα αγωνίστηκε ο Τζαβέλλας, με τη μοίρα να τα φέρνει έτσι ώστε οι δυο τους να παίξουν μαζί στην Εθνική, αφού αυτό δεν συνέβη στην ΑΕΚ. Μάλιστα, ο Τζαβέλλας έσωσε δύο φορές την Ελλάδα με τάκλιν αυτοθυσίας, ενώ η συνολική εμφάνισή του ήταν εξαιρετική. Έχει δεχθεί αρκετή κριτική στην Ένωση ο 33χρονος αμυντικός, αλλά αποδεικνύει ότι η αξία του είναι τέτοια δεν μπορεί να τον ξεγράφει κανείς και φιλοδοξεί να ανακτήσει τη θέση του βασικού στην ομάδα του.
Δουβίκας και Τζόλης ήρθαν από τον πάγκο στο δεύτερο ημίχρονο και αποτέλεσαν ό,τι καλύτερο είχε να επιδείξει η Εθνικής μας στην επίθεση. Αμφότεροι δεν σταμάτησαν δευτερόλεπτο να πιέζουν τα αντίπαλα στόπερ και αναστάτωσαν κάπως την ισπανική άμυνα. Ο Τζόλης κυρίως με τις πολλές πρωτοβουλίες και τις ατομικές ενέργειες που πήρε και ο Δουβίκας με τις συνεργασίες που επιχείρησε να βγάλει με τους συμπαίκτες του, "σπάζοντας" σωστά την μπάλα. Θετική κρίνεται και η παρουσία του Λημνιού, η καριέρα του οποίου έχει πάρει την κάτω βόλτα σε συλλογικό επίπεδο τον τελευταίο χρόνο.
Από εκεί και έπειτα, υπήρξαν επιλογές από τον Τζον Φαν'τ Σχιπ, που "ξίνισαν" τους φιλάθλους. Η αντικατάσταση του Μασούρα στο ημίχρονο παραξένεψε πολλούς, μιας και ο άσος του Ολυμπιακού ήταν ο πιο δραστήριος παίκτης της Γαλανόλευκης στο πρώτο μέρος. Αν δεν είχε κάποιο θέμα τραυματισμού ο Μασούρας, αυτή η αλλαγή κρίνεται... ανεξήγητη.
Η παραμονή του Μάνταλου στο ματς για ολόκληρο το 90λεπτο περισσότερο ζημίωσε παρά ωφέλησε την ομάδα. Ειδικά από το 60' και μετά ο άσος της ΑΕΚ δεν προσέφερε τίποτα στην Εθνική. Η ομάδα δεν μπορούσε να δημιουργήσει οργανωμένα και στηριζόταν στην πίεση πάνω στην μπάλα και στις ατομικές ενέργειες για να απειλήσει. Ο Μάνταλος ούτε μοίραζε την μπάλα ούτε έκανε τίποτα από τα υπόλοιπα, ενώ παράλληλα ουσιαστικά "ανάγκαζε" τους Μπουχαλάκη και Σιώπη να τρέχουν περισσότερο για να τον καλύπτουν. Πολύ πιο χρήσιμη θα ήταν στο πρέσινγκ της Εθνικής η είσοδος του Αλεξανδρόπουλου στο παιχνίδι, ενώ όταν ο Φαν'τ Σχιπ αποφάσισε να βγάλει τον Μπουχαλάκη αντί του Μάνταλου για να περάσει τον Πέλκα, χάθηκε κάθε ένταση στη μεσαία γραμμή.
Τέλος, η επιλογή να παίξει ο Τσιμίκας ως στόπερ και ο Γιαννούλης ως μπακ-χαφ στέρησε από την Εθνική την εκρηκτικότατά του "Τσίμι" στην πλευρά, σε μια βραδιά που οι πλαγιοκοπήσεις και οι σέντρες προς τους επιθετικούς θα μπορούσαν να φανούν πολύ χρήσιμες, μιας και υπήρχε μηδενική δημιουργία από τον άξονα. Ο Γιαννούλης δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί σε αυτό τον ρόλο, όμως ο Φαν'τ Σχιπ δεν έδωσε σε κανένα σημείο εντολή να αλλάξει θέση με τον Τσιμίκα.