Καμία σημασία δεν έχει εάν θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους σκόρερ στην Ιστορία της γαλλικής μπάλας. Εάν ακόμη και σήμερα, στα 36του, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Λίβερπουλ, Άρσεναλ, Τσέλσι, Λιόν, Ρόμα, Νάπολι, γράφτηκε και η Ίντερ «σφάζονται» και θα κάνουν ό,τι περνάει από τα χέρια τους για να τον ξαναφέρουν, ήδη απ’ αυτόν τον Ιανουάριο, στην Ευρώπη απελευθερώνοντάς τον από τη δυστυχισμένη του εμπειρία με τη Σαουδαραβική Αλ Ιτιχάντ: που του έταξε 100εκ. ευρώ το χρόνο για ν’ αφήσει τη Ρεάλ Μαδρίτης. Η Γαλλία και ο Μπενζεμά, αλλά και αντίστροφα δεν αγαπήθηκαν ποτέ. Και, εννοείται, ούτε πρόκειται.

 Η σχέση τους ξεκίνησε στραβά, προ 20ετίας όταν ο τότε 16χρονος Καρίμ Μοσταφά, πολλά υποσχόμενο ταλέντο στους πιτσιρικάδες της Λιόν, της πόλης όπου γεννήθηκε παραδεχόταν δημόσια ότι η καρδιά του χτυπάει για την Αλγερία, «…την πατρίδα των γονιών μου, αλλά επαγγελματική καριέρα θα κάνω μόνο εάν επιλέξω την εθνική Γαλλίας». Σαν να τους είπε, δηλαδή στα μούτρα, δεν σας υποστηρίζω, αλλά θα σας κάνω τη χάρη. Αλγερινής καταγωγής υπήρξε και κάποιος… Ζιντάν, το 17% του πληθυσμού της χώρας είναι «εμιγκρέ», αλλά τέτοιου είδους προσβολές, οι Γάλλοι, ούτε ξεχνούν, ούτε φυσικά και συγχωρούν.

 

 Παρόλα αυτά, με τους «Tricolore» κατέκτησε ένα Euro Under 17 ενώ, σταδιακά, τα γκολ του βοηθούσαν και τη Λιόν να πανηγυρίσει τέσσερα πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο. Το 2009 ήρθε η κλήση της Ρεάλ Μαδρίτης και για τα επόμενα 14 χρόνια (με 238 γκολ σε 439 παιχνίδια), το όνομά του συνδυάστηκε με 25 τίτλους, εκ των οποίων 5 Champions League, 5 Διηπειρωτικά συν, το ’22, τη «Χρυσή Μπάλα» του κορυφαίου στον κόσμο. Και όμως, πως γίνεται ο ίδιος παίκτης να θεωρείτο «ξένο σώμα» για την εθνική Γαλλίας, με την οποία σε 15 χρόνια, από το ’07 έως το ’22 αγωνίστηκε μόνο 97 φορές;

 Σημαντικό ρόλο είχε παίξει, το ’15, το περίφημο σκάνδαλο «Sex Tape», ένα «ροζ» βιντεάκι που τον εμφάνιζε, με τον Ριμπερί παρέα με τη μικρή Ζαχία, μία ανήλικη escort, χωρίς όμως να το γνωρίζουν. Συνελήφθη και καταδικάστηκε για απόπειρα εκβιασμού (του Βαλμπουενά), έχασε και την εθνική, πρώτα το Euro ’16, μετά το Μουντιάλ ’18 γιατί ο Ντεσάν δεχόταν πιέσεις από την Κυβέρνηση να μην καλέσει έναν «υπόδικο». Τη θέση του θα έπαιρνε ο Ζιρού, για κάποιο λόγο ο Νο 1 «εχθρός» του και η Γαλλία κατακτούσε το δεύτερό της παγκόσμιο. Όλες κι όλες, συνυπήρξαν στην εθνική 19 φορές, αλλά μόνο μία για ένα ολόκληρο 90λεπτο κατά τη διάρκεια του οποίου δεν αντάλλαξαν ούτε μία φορά τη μπάλα. Ποιος ξέρει… «Ακόμη και έτσι, εγώ θα παραμείνω πάντα μία Φερράρι, ενώ ο Ζιρού ένα καρτ», άστραψε και βρόντηξε την επομένη του θριάμβου ο Μπενζεμά εισπράττοντας την εξής απάντηση: «…Σύμφωνοι, αλλά ένα καρτ που πήρε Μουντιάλ, ενώ εσύ που ήσουν;». Τελικά σε Μουντιάλ, επιτέλους πήγε: το ’22, αλλά είδε (ολόκληρο) τον χαμένο, από την Αργεντινή στα πέναλτι, τελικό από τον πάγκο.

 

 Η αντιπάθειά του για τη Γαλλία συσσωρευόταν και γιγάντωνε, αλλά και αντίστροφα. Μέχρι που, τον περασμένο Οκτώβριο επήλθε η οριστική ρήξη με αφορμή ένα tweet του υπέρ των θυμάτων της Γάζας, που εξόργισε τον υπουργό εσωτερικών, Ζεράλντ Νταρμανέν ο οποίος έθεσε θέμα αφαίρεσης της γαλλικής του υπηκοότητας. «Ο Μπενζεμά είναι προφανές ότι διαδίδει τον προσηλυτισμό και ότι ανήκει στη φονταμενταλιστική οργάνωση, Μουσουλμανική Αδελφότητα που προσπαθεί να επιβάλλει τις ιδεολογίες του Ισλάμ, τόσο μέσω της πολιτικής, όσο του αθλητισμού», υπογράμμισε, εισπράττοντας την απάντηση, μέσω μήνυσης του ποδοσφαιριστή. Του «Άραβα» που ανέκαθεν αρνήθηκε, με επιμονή και πείσμα να τραγουδήσει τη «Μασσαλιώτιδα», «γιατί εξυμνεί τον πόλεμο, κι εμένα ο πόλεμος δεν μου αρέσει»…

Καρίμ Μπενζεμά