Ωστόσο και οι «πράσινοι» δεν έκαναν τίποτα το σπουδαίο για να ανατρέψουν την εις βάρος τους κατάσταση.

Δεν ήταν κακοί, απλώς η προσπάθειά τους ήταν λίγη για να βάλει από κάτω τους ποιοτικούς Ισπανούς. Πάντα κάτι του έλειπε χθες: το βασικότερο όλων η δημιουργία παιχνιδιού, άρα και κρίσιμων φάσεων στην εστία της Μάλαγα.

Η έμπνευση του Φερέιρα με τον Ζέκα πίσω από τον Φορναρόλι ήταν καταστροφική στον τομέα της δημιουργίας. Με εξαίρεση τον Σισοκό και τον Κατσουράνη, ουδείς άλλος είχε την έμπνευση, τη διάθεση ή το σθένος να περάσει λίγο την μπάλα μπροστά με ορθόδοξο τρόπο. Ναι, το μηδέν στην άμυνα κρατήθηκε, που ήταν στρατηγικός στόχος, όμως σε δύο 90λεπτα ο Παναθηναϊκός έμεινε στο μηδέν και στην επίθεση. Ε, σε αυτά τα ματς αν δεν μπορείς να σκοράρεις (πόσω μάλλον να γίνεις επικίνδυνος), τότε δεν έχεις δικαίωμα στο όνειρο.

Το γεγονός ότι καλύτερος παίκτης του ΠΑΟ χθες ήταν ο Πίντο που μπήκε στη θέση του τραυματία Μπουμσόνγκ δείχνει τη συντηρητική λογική με την οποία μπήκε να διεκδικήσει το μέγιστο από τη Μάλαγα. Πήρε, τελικά, το ελάχιστο και μάλλον δεν ήταν για κάτι παραπάνω. Το όνειρο της πρόκρισης στο Τσάμπιονς Λιγκ (με ό,τι αυτό σημαίνει σε χρήμα και πρεστίζ) παραήταν υψηλό για τις τωρινές δυνατότητές του. Μέχρι εδώ μπορούσε να φτάσει, μέχρι εδώ έφτασε.

Πηγή: Goal