Η ποδοσφαιρική λογική σπανίως ανατρέπεται και είναι πολλοί οι λόγοι που καθιστούν σχεδόν βέβαιο το ότι ο εφετινός Ολυμπιακός δεν μπορεί να φτάσει στα επίπεδα του περσινού. Αυτοί οι λόγοι που καθιστούν απόλυτα σωστή και δικαιολογημένη την ατάκα ή καλύτερα την έκκληση του Λεονάρντο Ζαρντίμ... «μην κάνετε συγκρίσεις σε σχέση με την περσινή ομάδα». Μία δήλωση που δείχνει ότι ο Πορτογάλος έχει απόλυτη συναίσθηση του που βρίσκεται και σε ποιο δύσβατο μονοπάτι καλείται να περπατήσει.

Και ας μην γελιόμαστε... Αυτό δεν είναι θέμα Ζαρντίμ. Ούτε ο Βαλβέρδε θα μπορούσε να αποκαταστήσει την αιμορραγία ποιότητας ή καλύτερα προσωπικότητας του πρωταθλητή Ελλάδας. Απλά είναι τα πράγματα, δεν πρόκειται περί επιστήμης. Ο Ολυμπιακός είχε στηρίξει και είχε επενδύσει πολλά στο κέντρο της άμυνας με τους Μέλμπεργκ και Παπαδόπουλο και ξεκίνησε στο Τσάμπιονς Λιγκ με Κοντρέρας – Μανωλά, που για πρώτη φορά έπαιξαν μαζί.

Δεν είναι εύκολο ένας ποδοσφαιριστής όπως ο Κώστας Μανωλάς, που μέχρι τώρα δεν ένιωσε καν τη σιγουριά ότι υπολογίζεται από τον προπονητή του, να ξεκινάει βασικός στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Ο Ολυμπιακός στήριξε πέρυσι πολλά στην προσωπικότητα του Ορμπάιθ, τον οποίον και άφησε να φύγει, χωρίς να υπάρχει το κατάλληλο πλάνο που θα επέβαλλε ως πρώτη προτεραιότητα την αντικατάστασή του. Χωρίς ένα τέτοιο αμυντικό χαφ είναι πολύ δύσκολο να ελέγξεις το ρυθμό αγώνων σε τόσο υψηλό επίπεδο και με τόσο καλούς αντιπάλους.

Ο Ολυμπιακός κάλυψε πέρυσι με ημίμετρα την κακή επιλογή στο πρόσωπο του Κοστάντζο, έβγαλε τη χρονιά όπως- όπως κάτω από τα δοκάρια, αλλά έκανε μπαμ ότι θα χρειαζόταν τερματοφύλακα. Ο Ζαρντίμ ξεκίνησε με τον Κάρολ στο πρωτάθλημα, αποφάσισε να εμπιστευθεί τον Μέγερι στην ευρωπαϊκή του πρεμιέρα και πλέον πολύ δύσκολα μπορεί να αποφασίσει ή και να διακρίνει ποιος μπορεί είναι ο βασικός του τερματοφύλακας. Κανείς από τους δύο δεν εμπνέει εμπιστοσύνη, κανείς από τους δύο δεν μπορεί να εμπνευστεί από την άμυνά του.

Ο Ολυμπιακός είχε φτάσει πέρυσι σε ένα πολύ ικανοποιητικό σημείο από πλευράς συνοχής και ομοιογένειας σαν ομάδα και αποφάσισε αυτό το καλοκαίρι να ξεκινήσει από την αρχή. Και δεν είναι θέμα χρημάτων ούτε περιορισμού του μπάτζετ. Είναι θέμα πλάνου και επιλογών. Είναι θέμα του τι αλλάζεις, από που εξασφαλίζεις χρήματα (κανείς δεν μπορεί να σταθεί στην παραχώρηση του Μιραλάς), αλλά και τι κρατάς. Και ο Ολυμπιακός στην ουσία δεν κράτησε τίποτα, ούτε κεφαλαιοποίησε τα σημαντικά κέρδη της περσινής σεζόν, ασχέτως του ότι δεν κατάφερε να προκριθεί στους «16».

Ο Ολυμπιακός αποφάσισε για μία ακόμα φορά να ξεκινήσει από το μηδέν και μέσα σε ένα βράδυ απέναντι στη Σάλκε φάνηκε να επιστρέφει απότομα στο μακρινό προ τριετίας παρελθόν του στη διοργάνωση, που πίστευε ότι το είχε διαγράψει. Ο περσινός Ολυμπιακός είχε συγκεκριμένο πλάνο, είχε συνοχή, είχε ομοιογένεια, μπορούσε να ελέγξει τον ρυθμό ακόμη και του πιο δύσκολου αγώνα του, ακόμα κι όταν δεν ήταν καλός όπως στην περσινή πρεμιέρα με τη Μαρσέιγ. Απ' αυτήν την ομάδα με ευρωπαϊκή προσωπικότητα έδειξε ότι γίνεται και πάλι η ομάδα του... όσα πάνε κι όσα έρθουν!

Πηγή: Sentragoal.gr

Champions League Ολυμπιακός