Και όλα αυτά τη στιγμή που πήγε να την πάθει από τη Μονπελιέ σαν αδαής ερασιτέχνης.

Ο υπέρμετρος ζήλος του Σιόβα στη φάση του πέναλτι ήταν η κορυφή του παγόβουνου, καθώς σε όλο το προηγούμενο διάστημα (από την αρχή του β' ημιχρόνου) ο Ολυμπιακός αδίκησε τον εαυτό του και έδωσε χώρο στους Γάλλους που εξαπέλυσαν κατά κύματα επιθέσεις, με αποτέλεσμα να ξαναμπούν στο ματς.

Μέγιστη αδικία! Θα ήταν εντελώς «ανάποδο» αποτέλεσμα η ισοπαλία, δεδομένης της συνολικής εικόνας των δύο ομάδων. Δεν τίθεται θέμα σύγκρισης: οι ευκαιρίες που έχουν χάσει χθες οι «ερυθρόλευκοι» γεμίζουν ένα και δύο και τρία τσουβάλια. Είναι παράδοξο να το λες όταν έχουν σημειώσει τρία γκολ, όμως θα μπορούσαν να έχουν καθαρίσει την... μπουγάδα από το πρώτο ημίχρονο.

Ακόμα κι έτσι όμως (ήτοι, με πρόσκαιρο καρδιοχτύπι) ο Ολυμπιακός μετά το 1-1 έδειξε να... αφιονίζεται, να ξυπνάει και να θυμάται ποιος είναι, σε ποιο γήπεδο παίζει και ποια είναι η πραγματική δυναμική του αντιπάλου του. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν αυτό που του άξιζε και αυτό που εν τέλει δικαιώνει τη συνολική του απόδοση.

Πολύ καλή απόδοση από τον Αμπντούν, τον Γκρέκο, τον Μήτρογλου (θαυμαστός συνδυασμός με τον Χολέμπας και τελείωμα για χάιλαϊτ στο 3-1), αλλά και τον Κάρολ στο διάστημα που οι συμπαίκτες του είχαν κλειστεί στα νώτα τους.

Πλέον είναι ολοφάνερο πως «κλειδώνει» η θέση για το Γιουρόπα, αλλά γιατί να σκεφτόμαστε το ελάχιστο, όταν μπορεί να πετύχει το μείζον; Ο όμιλός του πλέον έχει γίνει σαν κινούμενη άμμος. Η ισοπαλία στο Σάλκε - Αρσεναλ δίνει πολλά περιθώρια στους Πειραιώτες να πιστέψουν στο θαύμα. Αν παίξουν στη συνέχεια, όπως και χθες, τότε μπορούν να τα καταφέρουν...

Πηγή: Goal