Ανατρέχοντας στο φιλμ των ευρωπαϊκών εμφανίσεων του Ολυμπιακού της τελευταίας 6ετίας, από εκείνο το βράδυ της 4ης Οκτωβρίου με την μεγάλη ανατροπή στη Βρέμη, που σήμανε και την γέννηση μιας άλλης εποχής των πρωταθλητών Ελλάδας στο Champions League, μιας εποχής κύρους, μιας πλειάδας νικηφόρων νυκτών και – αν μη τι άλλο – ισχυρής προσωπικότητας της ομάδας, η αποψινή παρουσία του στη Λισαβόνα αναδεικνύεται σίγουρα μεταξύ των… charts.

Δυσκολεύομαι πραγματικά να διαλέξω μέσα από συναισθήματα εντυπώσεων: Ποιος… Ολυμπιακός ήταν πιο συγκλονιστικός; Ποιος ήταν ο καλύτερος; Εκείνος που «τούμπαρε» τη Βέρντερ (1-3) ή αυτός λίγες μέρες αργότερα… κατάπιε τη Λάτσιο (1-2) στο «Κολοσσαίο» της Ρώμης;

Ή πάλι, πέρα από αυτές τις δύο ανεπανάληπτες νικηφόρες ανατροπές, μήπως το κρεσέντο και η 5άρα στην Μπενφίκα στο Καραϊσκάκη (για το τότε UEFA) ή μήπως εκείνη η εμφάνιση στο «Μπερναμπέου» εναντίον της θρυλικής Ρεάλ, όταν και με 10 παίκτες από νωρίς, τα «ερυθρόλευκα σκυλιά του πολέμου» όχι μόνο δεν κάμφθηκαν αλλά ανάγκασαν και τη «βασίλισσα» να… ψάχνει το στέμμα της (ασχέτως αν το τελευταίο σφύριγμα τον βρήκε ηττημένο).

Νομίζω ότι αν ο Ρομπέρτο – αλήθεια, όμως, τι να του πει κανείς αυτού του εξαιρετικού γκολκίπερ όταν μόλις στην προηγούμενη αγωνιστική, στις Βρυξέλλες, έπιανε και… τα άντερά του! - δεν είχε τραβήξει το «life vest» στους Λουζιτανούς, γλιτώνοντάς του στο 83’ από τον… πνιγμό στις λίμνες του αγωνιστικού χώρου, το ματς θα ήταν «διπλό» και με αυτή την απονομή δικαιοσύνης για τη διαφορά των αντιπάλων, η εικόνα του Ολυμπιακού ήταν μια από τις κορυφαίες όλων των εποχών στην ευρωπαϊκή του διαδρομή.

Και μόνο που το φινάλε του αγώνα βρήκε την ερυθρόλευκη αποστολή στα «μαύρα πανιά» που δεν κλείδωσε στις αποσκευές της τους βαθμούς της νίκης και τους Πορτογάλους ικανοποιημένους (!) με την ισοπαλία αφού, αντικειμενικά, απέσπασαν ό,τι καλύτερο γινόταν σε ένα ματς που ήταν «δευτεράτζες», τα γεγονότα αυτά είναι οι καλύτερες αποδείξεις για το πόσο σπουδαίος ήταν ο Ολυμπιακός στη Λισαβόνα.

Πιείτε το «αμίλητο νερό»

Ένας Ολυμπιακός αριστοτεχνικά παρατεταγμένος στο γήπεδο από τον Μίτσελ, που εξακολουθεί να υποχρεώνει τους βιαστικούς επικριτές και αμφισβητίες του να πίνουν τώρα το «αμίλητο νερό», διδάσκοντας σεμινάριο διαβάσματος του αγώνα. Των απαιτήσεων και των ειδικών συνθηκών. Ο Ισπανός παρέδωσε μαθήματα καταρτισμού 11άδας, στησίματος της ομάδας, ανάθεσης ρόλων στους παίκτες του και, όπως πάντα λειτουργίας και ενεργειών του από τον πάγκο. Ειδικά σ’ αυτό τον τομέα, στο κοουτσάρισμα εννοώ, ο Μίτσελ φαίνεται να διαπρέπει. Και να πέφτει «μέσα» στις αλλαγές του, μελετώντας – παρά την πίεση και το στρες των αγώνων – με απόλυτα καθαρό μυαλό και, ασφαλώς, περίσσειες ποδοσφαιρικές γνώσεις το ανακάτεμα της τράπουλας.

Ο πρωταθλητής Ελλάδας κυριάρχησε στον αγωνιστικό χώρο, τον «γέμισε» σαν μια πλήρης, μοντέρνα και επιθετική ομάδα, που ταυτόχρονα όμως γνωρίζει και μπορεί να λειτουργεί εξαιρετικά στον ανασταλτικό τομέα, με θαυμάσια αλληλοκάλυψη, ακούραστο πρέσινγκ, εξαφάνιση των αποστάσεων μεταξύ των γραμμών, πάθος, αξιοθαύμαστη μαχητικότητα, ποιότητα, τέχνη και επιθετικές απειλές που «κοψοχώλιαζαν» κάθε λίγο και λιγάκι τους γηπεδούχους.

Η μεγαλύτερη κατάκτηση του Ολυμπιακού σ’ αυτό το παιχνίδι ήταν ότι υποχρέωσε την Μπενφίκα σε υπόκλιση στην ανωτερότητά του κι αυτό φάνηκε από τις αγωνιώδεις προσπάθειες των παικτών της να παρασύρουν με πτώσεις και θεατρινισμούς τον διαιτητή, προκειμένου να εξασφαλίζουν στημένες φάσεις μπας και κατόρθωναν να απειλήσουν κι αυτοί την ελληνική ομάδα ή να της ανακόψουν κάπως το ρυθμό και να πάρουν ανάσες!

Ο Ολυμπιακός δεν είναι υπερβολή να πει κανείς ότι ανάγκασε τους «Αετούς» να… προσγειωθούν ανώμαλα στο έδαφος και σαν ομάδα να συμπεριφέρονται σαν… την τόσο δα μικρούλα, την τελευταία απελπισμένη «τοσοδούλα» από τη Β’ και τη Γ’ κατηγορία ελληνικών πρωταθλημάτων!

Και, βέβαια, αν το λάθος του Ρομπέρτο στην «έξοδο του Μεσολογγίου» που πραγματοποίησε, αποδείχτηκε ολέθριο αποφέροντας το γκολ της ισοφάρισης των Πορτογάλων, εκείνο του βοηθού του Μαγιένκο, που αντί να δείξει άουτ υπέδειξε κόρνερ στο ξεκίνημα του 1-1, ήταν τραγικό και ασυγχώρητο.

Προφανέστατα και ισοδυναμεί με αλλοίωση αποτελέσματος!

Υ.Γ.: Δεν γίνεται να μη γίνει ειδική μνεία στην εμφάνιση του Φουστέρ (που αν, πάντως, δεν τον σταματούσε η… λίμνη θα έκανε το 0-2 και… άντε γεια), του Μήτρογλου, του Μανιάτη και, φυσικά, του σκόρερ Τσόρι (για 60 λεπτά). Ωστόσο δεν υπάρχει «ερυθρόλευκος» που να μη διακρίθηκε, να μην τα έδωσε όλα. Απλά υπήρξαν και κάποιοι ανυπέρβλητοι δίχως άλλο!

Champions League Ποδόσφαιρο SPORTS Ολυμπιακός