Το αν στον τελικό του «Γουέμπλεϊ» απολαύσαμε την κορυφαία ποδοσφαιρική ομάδα όλων των εποχών δεν είναι τίποτα παραπάνω από μία απλή υπόθεση εργασίας αφού δεν μπορούμε να αποκόψουμε ένα φαινόμενο από τα δεδομένα, το περιβάλλον, τα στάνταρ, τις ανάγκες και τις δυνατότητες της χρονικής περιόδου όπου άνθησε, διέπρεψε και θαυμάστηκε.

Βέβαιο είναι μόνο ότι η εξέλιξη της Μπαρτσελόνα την τελευταία εξαετία κορυφώνεται με αυτή την ομάδα – φαινόμενο που στέφθηκε για 4η φορά στην ιστορία της, πρωταθλήτρια Ευρώπης.

ια ομάδα που κέρδισε πανάξια τη θέση της στην ποδοσφαιρική Βαλχάλα και το δικαίωμα να συμποσιάζεται παρέα και ισότιμα με την εθνική Ουγγαρίας του Φέρεντς Πούσκας, τη Βραζιλία του Πελέ, τον Αγιαξ του Γιόχαν Κρόιφ, τη Γερμανία του «Κάιζερ» Φραντς Μπεκενμπάουερ και τη Λίβερπουλ του Μπομπ Πέισλι.

Κι αν θέλετε κι ένα επιχείρημα για το πόσο άσκοπη και άτοπη είναι κάθε απόπειρα διαχρονικής σύγκρισης, καλό είναι να λάβετε υπόψη ότι ούτε καν κατά τη δεκαετία του'90 θα ήταν δυνατόν ένας ποδοσφαιριστής που δυό μήνες νωρίτερα είχε υποβληθεί σε εγχείρηση αφαίρεσης όγκου από το συκώτι (Ερίκ Αμπιντάλ), να αγωνιστεί (και μάλιστα να πρωταγωνιστήσει) σε έναν τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών.

Οσο για τον Λιονέλ Μέσι, στις 27 Ιουνίου γίνεται 24 ετών αλλά έχει ήδη περάσει στην ιστορία. Διάλεξε το «Γουέμπλεϊ» για να πετύχει το πρώτο γκολ της καριέρας του επί αγγλικού εδάφους μετά από 627 «άκαρπα» λεπτά αγώνων Τσάμπιονς Λιγκ. Ολοκλήρωσε μια μαγική, για την ομάδα του και τον ίδιο, σεζόν πετυχαίνοντας συνολικά 53 γκολ και αναδεικνυόμενος για 3η σερί σεζόν πρώτος σκόρερ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, ισοφαρίζοντας έτσι την αντίστοιχη επίδοση που κατείχαν από κοινού ο Γκερντ Μίλερ και ο Ζαν Πιέρ Παπέν.

Κι οι ανταγωνιστές της Μπαρτσελόνα σε τι μπορούν πλέον να ελπίζουν; Κυρίως στον πανδαμάτορα χρόνο. Αυτόν που ίσως βαρύνει κάποιους παίκτες – κλειδιά, φέρει κορεσμό, προκαλέσει αποχωρήσεις (πιθανώς και του Γκουαρδιόλα που μετά από 10 τρόπαια σε 3 σεζόν, ίσως κρίνει ότι ήρθε ο καιρός….) και διαταράξει το αρμονικό, οικογενειακό κλίμα των αποδυτηρίων.

Βαμμένος με τα χρώματα του πολέμου, ο Ζοσέ Μουρίνιο περιμένει για να εκμεταλλευτεί ακόμα και την πιο αδιόρατη ρωγμή του καταλανικού οικοδομήματος στη σεζόν 2011-12 που προδιαγράφεται συναρπαστική.

Προς το παρόν πάντως, ο Special One, θα λέει πολλά στο περιβάλλον του για τις συμβουλές που έδωσε στον καλό φίλο του, Αλεξ Φέργκιουσον και που μετά βεβαιότητας είτε δεν εισακούστηκαν είτε αποδείχτηκε αδύνατον να υλοποιηθούν.

Πηγή: Sentragoal.gr