Champions analysis

Τι είδαμε

Τον Κακά του 2007. Το λάσο έγινε ξανά χρήσιμο εργαλείο στους αμυντικούς που επιχειρούν να σταματήσουν τον Κακά. Ο Βραζιλιάνος μεσοεπιθετικός πραγματοποίησε την κορυφαία εμφάνισή του με τη φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης εδώ και 1,5 χρόνο, αποδεικνύοντας ότι από θέμα φυσικής κατάστασης βρίσκεται στον ανώτατο βαθμό ετοιμότητας. Δεν είναι μόνο το γκολ ή η ασίστ που έβγαλε και τα οποία οδήγησαν σε μία... κόντρα στους αριθμούς νίκη της Ρεάλ. Εξάλλου, οι "μερέγκες" είχαν μόλις 1 νίκη στα 6 ματς που ο διεθνής άσος είχε αρχίσει ως βασικός (3 ισοπαλίες, 2 ήττες), ενώ ο Κακά σκόραρε για 1η φορά στη διοργάνωση από τον Σεπτέμβριο του 2009 και για 1η σε ροή αγώνα από τον Νοέμβριο του 2007.

Η "αναγέννηση" του Κορυφαίου Ποδοσφαίριστή του 2007 αποδεικνύεται περίτρανα από το βασικό γνώρισμα που τον έκανε τόσο χρήσιμο στη Μίλαν: βρισκόταν παντού. Κάθε φορά που οι γηπεδούχοι είχαν την μπάλα, ο Κακά βρισκόταν στο κατάλληλο σημείο για να την δεχθεί και να ανοίξει το παιχνίδι ή να συμμετάσχει με ασίστ ή σουτ σε μία τελική προσπάθεια. Κάθε φορά που η Ρεάλ αμυνόταν (και ήταν πολλές, παρότι δεν "τιμωρήθηκε"), ο Βραζιλιάνος δίδασκε στους Κριστιάνο Ρονάλντο, Καρίμ Μπενζεμά και Μεσούτ Οζίλ την άγνωστη έννοια του μαρκαρίσματος. Και όλα αυτά, με την ταχύτητα του ποδοσφαιρικού φωτός που τον διακατέχει.

Την τραγική άμυνα της Γιουνάιτεντ. Αυτήν τη φορά δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Εάν στόχος είναι να βάλεις από κάτω Μπαρτσελόνα και Ρεάλ Μαδρίτης, δεν νοείται τέτοια εμφάνιση. Πέρυσι υπήρχε ο παράγοντας τραυματισμοί, που είχε αποδεκατίσει τη συγκεκριμένη γραμμή των "κόκκινων διαβόλων". Σε αυτό το ματς, όμως, δεν ίσχυε κάτι τέτοιο, με εξαίρεση τον Νεμάνια Βίντιτς, ο οποίος, όμως, (θεωρητικά) αντικαταστάθηκε από τον αξίας 20.00.000 ευρώ Φιλ Τζόουνς. Ο παίκτης που κυκλοφορούσε με τη φανέλα του Ρίο Φέρντιναντ είναι ένα ταλαιπωρημένο κακέκτυπο του κορυφαίου Άγγλου αμυντικού της προηγούμενης δεκαετίας. Παρασύρθηκε αρκετές φορές από τον Αλεξάντερ Φράι μακριά από το χώρο ευθύνης του, αφήνοντας κενά που έπρεπε να καλύψει ο "ψαρωμένος" Τζοουνς και οι πλάγιοι μπακ. Φευ. Ο αρχηγός Πατρίς Εβρά ποτέ δεν διακρίθηκε για τις ανασταλτικές ικανότητες, ωστόσο κάθε χρόνο παρουσιάζεται και πιο αδιάφορος για αυτόν τον τομέα του αγώνα. Όσο για τον Φάμπιο ντα Σίλβα, μαζί με τον δίδυμο αδερφό του Ράφαελ και τον Τζόνι Έβανς είναι ότι καλύτερο μπορεί να χρησιμοποιήσει ο Άλεξ Φέργκιουσον σε αυτόν τον χώρο (υπάρχει, βέβαια, και το πείραμα με τον Κρις Σμόλινγκ), αλλά ουχί επαρκές γι' αυτό το επίπεδο. Ας όψεται ο Ντάβιντ ντε Χέα, ο οποίος τουλάχιστον προχωρά σε απόσβεση των 20.000.000 ευρώ της δικής του μεταγραφής.

Η παραγωγική διαδικασία έχει τα ελαττώματά της. Το να αναβαθμίζεις σε βέλτιστο βαθμό ένα σύστημα εξαγωγής υψηλού επιπέδου ποδοσφαιριστών από τις τάξεις σου είναι μία αξιοζήλευτη διαδικασία. Εάν αρκείσαι μόνο σε αυτήν, όμως, αυτοπεριορίζεσαι. Κάπως έτσι λειτουργεί εδώ και δεκαετίες ο Άγιαξ και αυτήν την πεπατημένη ακολουθεί από τις αρχές του '90 η Πόρτο. Κάποιες φορές το εγχείρημα στέφεται με επιτυχία, άλλες με αποτυχία. Εν προκειμένω, στο παιχνίδι του "Αίαντα" στη Μαδρίτη, η απουσία ενός ικανού "εκτελεστή" επιπέδου Λουίς Σουάρες για να μετατρέψει σε γκολ τις ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν ήταν πρόδηλη. Αντιστοίχως, η παρουσία ενός δοκιμασμένου τεχνικού όπως ο Αντρέ Βίλας Μπόας για να δώσει κατευθύνσεις στους "δράκους" μετά την αποβολή του Χόρχε Φούσιλε στο ματς με τη Ζενίτ ήταν απαραίτητη.

Τον Ζούλιο Σέζαρ να παριστάνει τον Νέλσον Ντίντα. Τους χωρίζουν 5 χρόνια, αλλά μοιράζονται την ίδια φιλοσοφία ζωής. Δεν εξηγείται διαφορετικά. Αμφότεροι Βραζιλιάνοι, αμφότεροι διεθνείς. Μέχρι εδώ καλά. Αμφότεροι άρχισαν σε χαμηλό τέμπο και δεν έθελξαν με τις εμφανίσεις τους. Μέχρι που έκαναν ένα "μπαμ" και ανά περιόδους διεκδίκησαν επάξια τον τίτλο του κορυφαίου τερματοφύλακα του κόσμου. Μέχρι που... Η κατακόρυφη πτώση τους ήταν πιο "ηχηρή" και από βουβουζέλα στο Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής. Από το ζενίθ κατρακύλησαν στο ναδίρ εν μια νυκτί. Οι γκέλες, που καθ' όλη την πορεία τους χαρακτήριζε τις καριέρες τους, από... χαριτωμένες και ακίνδυνες έγιναν αποκρουστικές και αβάσταχτες. Κι αν στην Μίλαν εμπιστεύονται τους ηλικιωμένους παίκτες και τον Βραζιλιάνο αντικατέστησε ο 38χρονος Ζέλικο Κάλατς, στην Ίντερ τα πράγματα είναι διαφορετικά (όχι πως υπολείπεται σε... βετεράνους) και ούτε ο Φραντσέσκο Τόλντο, ούτε ο Λούκα Καστελάτσι κέρδισαν τη φανέλα με το νούμερο 1. Η αντίδραση του 32χρονου τερματοφύλακα της εθνικής Βραζιλίας στο φάουλ του Άλαν Τζαγκόεφ ήταν κωμικό και εάν συνεχίσει έτσι σε μία Ίντερ που αναδιοργανώνεται, ο Εμιλιάνο Βιβιάνο καραδοκεί. Ο 25χρονος είναι ίσως ο κορυφαίος Ιταλός τερματοφύλακας τούτη τη στιγμή, ο οποίος αποκτήθηκε από γραφειοκρατικό λάθος της Μπολόνια (!) και περιμένει την πρώτη ευκαιρία του για να αποδείξει πως δεν είναι δυνατόν να αφήνει πίσω του τον Τζιανλουίτζι Μπουφόν στη σειρά της εθνικής Ιταλίας και όχι τον περσινό και φετινό Ζούλιο Σέζαρ.

Ένας Άραβας δεν φέρνει την άνοιξη. Χιλιοειπωμένο μεν, αποδεδειγμένο μόλις προ ωρών δε. Ο πρώτος μεγάλος στόχος της εισροής κυριολεκτικά εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ από το Αμπού Ντάμπι στο Μάντσεστερ ήταν η παρουσία της Σίτι στους ομίλους του Champions League. Και τώρα τι; Αυτό είναι το ερώτημα που καλούνται να απαντήσουν οι πάντες στο σύλλογο. Διότι με αυτήν την άμυνα (επίπεδο παικτών, συνολική αμυντική λειτουργία) δεν μπορεί να κάνει τίποτα περισσότερο. Με αυτή την πρώτη ζώνη μέσων (μονοδιάστατοι αμυντικογενείς ποδοσφαιριστές που αδυνατούν να δώσουν μία πρώτη πάσα), η ομάδα παρουσιάζεται "κομμένη" μεταξύ άμυνας και επίθεσης. Και με αυτήν τη νοοτροπία (ο Κάρλος Τέβες αρνείται να μπει ως αλλαγή, ο Έντιν Τζέκο αποχωρεί από τον πάγκο μόλις γίνεται αλλαγή, ο Ρομπέρτο Μαντσίνι κατηγορεί ανοιχτά τους παίκτες του, ο Μάριο Μπαλοτέλι είναι... απλά ο Μάριο Μπαλοτέλι) ο μοναδικός δρόμος είναι προς τα πίσω. Κι αν μέχρι εδώ η δαπάνη χρημάτων ήταν ένας τρόπος, πλέον δεν είναι η λύση.

Τι δεν είδαμε

Την προσγείωση του ΑΠΟΕΛ. Οι "Κασσάνδρες" περίμεναν τη λογική εξέλιξη των πραγμάτων. Ήττα του ΑΠΟΕΛ στο Ντόνετσκ και ίσως με ευρύ σκορ. Φυσικό επακόλουθο, μόνο εάν έχεις αψηφίσει τα δείγματα γραφής της πρεμιέρας των πρωταθλητών Κύπρου. Η νίκη επί της Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης, έστω και στη Λευκωσία, οφείλεται σε ορθή οργάνωση, σωστή τακτική και στην ψυχή των παικτών που δεν το έβαλαν κάτω, παρότι βρέθηκαν πίσω στο σκορ από τη σαφώς ανώτερη πρωταθλήτρια Ρωσίας. Στην κρύα Ουκρανία χρειάστηκε να επιστρατευθεί και ο παράγοντας τύχη και με αυτόν τον σπουδαίο σύμμαχο, η ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς έφτασε σε ένα 2ο σερί εξαιρετικό αποτέλεσμα. Το 1-1 επί της κατόχου του Europa League το 2009, μετά τη νίκη επί της κατόχου του Europa League το 2008 και πριν την αναμέτρηση με την κάτοχο του Europa League το 2011 έφερε τους Κύπριους στην κορυφή του ομίλου. Με βάση τα αποτελέσματα στις 2 αγωνιστικές, ανοίγει το ενδεχόμενο της 3ης θέσης, αλλά όπως και να έχει η επιτυχία του ΑΠΟΕΛ είναι καταγεγραμμένη και έγκειται στο γεγονός πως παίκτες και προπονητής εμφανίστηκαν... δυσαρεστημένοι από την απόδοσή τους μετά από μία τόσο σπουδαία έκβαση.

Την κανονική Μίλαν. Όσοι παρακολουθούν στενά τους πρωταθλητές Ιταλίας γνωρίζουν ότι στα τελευταία 2 ματς του ομίλου, έχοντας "κλειδώσει" την πρόκριση ή έστω όντας κοντά στο "εισιτήριο", παρατάσσουν τα "δεύτερα" για να ξεκουράσουν τους βασικούς. Φέτος οι "ροσονέρι" έχουν αντιστρέψει τα δεδομένα, αφού οι αναπληρωματικοί χρησιμοποιούνται στις πρώτες 2 αγωνιστικές. Οι τραυματισμοί των Ρομπίνιο, Αλεσάντρε Πάτο, Κέβιν Πρινς Μπόατενγκ, Φιλίπ Μεξές, Ντανιέλε Μπονέρα, Μάσιμο Αμπροζίνι, Ματιέ Φλαμινί και η τιμωρία του Τζενάρο Γκατούζο πλήττουν από την αρχή της χρονιάς τα πλάνα του Μασιμιλιάνο Αλέγκρι. Ακόμα και ο Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς ήταν ανέτοιμος αφού προέρχεται από τραυματισμό, ωστόσο έπρεπε να πάρει λεπτά συμμετοχής στα πόδια του πριν τη μεγάλη δοκιμασία κόντρα στη Γιουβέντους που έπεται. Ο Σουηδός σκόρπισε χαμόγελα με ένα γκολ και μία ασίστ, την πρώτη του προς τον Αντόνιο Κασάνο, ωστόσο το να γίνεται αλλαγή ο 19χρονος αμυντικός Ματία ντε Σίλιο και ο μοναδικός επιθετικός στον πάγκο να είναι ο 18χρονος Σιμόνε Αντρέα Γκαντς (γιος του Μαουρίτσιο Γκαντς, πρώην επιθετικού της Μίλαν μεταξύ άλλων), υποδεικνύουν ότι έχουμε δρόμο μπροστά μας μέχρι να δούμε την πραγματική Μίλαν (και να βγάλουμε βάσιμα συμπεράσματα).

Την πραγματική εικόνα του "Βελοντρόμ". Αμφότερες είναι καλύτερες από όσο δείχνουν οι βαθμολογικές εικόνες των πρωταθλημάτων τους, ωστόσο στο εν λόγω παιχνίδι υπάρχει μόνο μία αδικημένη. Η Ντόρτμουντ θα μπορούσε να φύγει ακόμη και με τη νίκη από τη Μασσαλία, ωστόσο η ατυχία, ο Στιβ Μανταντά και βεβαίως τα δικά της λάθη της κόστισαν την ήττα. Οι αριθμοί του αγώνα δεν αποτυπώνονται στο αποτέλεσμα, αλλά ας τους παραθέσουμε: κατοχή 45-55, συνολικά σουτ 8-21, πετυχημένες πάσες 234-364, κόρνερ 4-11, κερδισμένες διεκδικήσεις 55-45. Από τους 13 παίκτες που χρησιμοποίησε ο Γίργκεν Κλοπ (πλην του τερματοφύλακα, Ρόμαν Βάιντερφελερ), οι 12 κατέγραψαν τουλάχιστον μία προσπάθεια για γκολ. Την ίδια στιγμή, οι παίκτες του Ντιντιέ Ντεσάμπ σημείωναν την μεγαλύτερη ευρωπαϊκή νίκη κόντρα σε εκπρόσωπο των 4 μεγαλύτερων ποδοσφαιρικών δυνάμεων (Αγγλία, Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία).

Φανταχτερά "πυροτεχνήματα". Σε ορισμένες χώρες, κυρίως της ανατολικής Ευρώπης, κάθε χρόνο εμφανίζεται και καινούργιος πρωταθλητής. Η Ρουμανία είναι ένα παράδειγμα, η Τσεχία ένα ακόμα. Πέρυσι Κλουζ και Ζίλινα εμφανίστηκαν στους ομίλους της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης και παρουσιάστηκαν δύο με τρία επίπεδα πιο χαμηλά από αυτό του ανταγωνισμού. Φέτος Οτελούλ Γκαλάτσι και Βικτόρια Πίλζεν πήραν τη "σκυτάλη" στις εγχώριες διοργανώσεις και στα πρώτα βήματά τους στον θεσμό παρουσιάζουν τις ίδιες αδυναμίες με τις προκατόχους τους. Η μη σταθερή παρουσία μιας εκπροσώπου των χωρών αυτών μπορεί να προσδίδει ενδιαφέρον στο πρωτάθλημα, δεν ευνοεί τις πιθανότητες αξιοπρεπούς εμφάνισής τους στο Champions League, όμως, με συνέπεια να υπάρχουν νίκες στα... χαρτιά και αδιάφορα παιχνίδια που πλήττουν το πρεστίζ του θεσμού.

Το φαβορί του 5ου ομίλου. Η αναμέτρηση των 2 καλών φίλων, του Ουνάι Έμερι και του Αντρέ Βίλας Μπόας, ή καλύτερα της Βαλένθια και της Τσέλσι στο "Μεστάγια", θα καθόριζε την ομάδα που θα έπαιρνε προβάδισμα για την κατάληψη της 1ης θέσης του ομίλου. Μετά από ένα αδιάφορο πρώτο ημίχρονο κι ένα εξουθενωτικό σε ρυθμό δεύτερο, οι 2 ομάδες αποκόμισαν από ένα βαθμό και διατήρησαν θολή την κατάσταση. Την ίδια στιγμή, η Λεβερκούζεν έκανε το καθήκον της στη Γερμανία και έκαμπτε την αντίσταση της Γκενκ, η οποία εκ των πραγμάτων αναλαμβάνει δευτερεύοντα ρόλο στο γκρουπ. Ή μήπως όχι; Διότι με την πρώτη εικόνα σε αυτά τα 2 ματς να δείχνει ομάδες πάνω-κάτω ισοδύναμες, οι Βέλγοι αναμένεται να εξελιχθούν σε ρυθμιστή της υπόθεσης, την ώρα που οι ίδιοι θα προσπαθούν να "κλέψουν" την 3η θέση και το "εισιτήριο" για το Europa League. Μέχρι να περάσει την τακτική του στους "μπλε" ο Βίλας Μπόας και να βρει τρόπο να κρατά τους Φρανκ Λάμπαρντ και Τζον Τέρι εκτός ενδεκάδας (έστω κι αν ο πρώτος τον "ξελάσπωσε"), μέχρι ο Ρομπέρτο Σολδάδο να ξεπεράσει την "παγωμάρα" που τον πιάνει ορισμένες φορές προ κενής εστίας και αρχίζει να βάζει και τα εύκολα γκολ και μέχρι οι αντικαταστάτες των Αρτούρο Βιδάλ, Άρνε Φρίντριχ και Τρανκουίλο Μπαρνέτα βρουν τα πατήματά τους, οι 3 διεκδικητές της πρόκρισης έχουν δρόμο μπροστά τους.

Τι θα δούμε

Την τελειότητα του συστήματος της Νάπολι. Ας αφήσουμε κατά μέρους την εκπληκτική ατμόσφαιρα του Σαν Πάολο, την ιστορική σημασία του αγώνα με τη Βιγιαρεάλ και τους συσχετισμούς με την εποχή και τον ίδιο τον Ντιέγο Μαραντόνα και ας μιλήσουμε για μπάλα. Συγκεκριμένα, για το ποδόσφαιρο των "παρτενοπέι", το σήμα-κατατεθέν τους σε Ιταλία και καθ' όπως φαίνεται και στην Ευρώπη. Ο Βάλτερ Ματσάρι δουλεύει το σύνολό του εδώ και 2,5 χρόνια πάνω στο 3-4-3 το οποίο είναι αρκετά εύπλαστο ώστε να μεταβάλλεται αναλόγως τις απαιτήσεις και τη φάση ενός αγώνα. Ο Ιταλός τεχνικός έχει αναπτύξει το σύστημα με τον ίδιο κορμό όλο αυτό το διάστημα και ο κάθε παίκτης γνωρίζει ανά πάσα το ρόλο του. Το σκεπτικό είναι απλό: αναμονή στην άμυνα, η οποία συνήθως δεν κοστίζει λόγω της εξαιρετικής λειτουργίας των μετόπισθεν, και την κατάλληλη στιγμή αντεπίθεση σε ρυθμό πολυβόλου. Ένα σύστημα που κάνει θραύση στην Ιταλία και που έχει "αναστήσει" τους "παρτενοπέι" και το οποίο στην ιδανική εφαρμογή του, μοιάζει ιδανικό και για το Champions League. Σε καμία περίπτωση, όμως, αντιποδόσφαιρο, όπως αποδείχθηκε στα παιχνίδια με Μάντσεστερ Σίτι, Μίλαν και Βιγιαρεάλ. Η Νάπολι δεν πρόκειται να επιβληθεί εναντίον ισχυρότερων και εμπειρότερων αντιπάλων και γι' αυτό επιλέγει την αναζήτηση της κατάλληλης ευκαιρίας, ώστε να χτυπήσει σαν κόμπρα με τους Έντινσον Καβάνι, Μάρεκ Χάμσικ και Εσέκιελ Λαβέτσι. Από εκεί και πέρα, περιμένει στη "φωλιά" της, σηκώνοντας πολλαπλά τείχη χάρη στους Βάλτερ Γκαργκάνο και Γιοκάν Ινλέρ, οι οποίοι κατά τις περιόδους άμυνας έχουν στο πλευρό τους τα μπακ, τον Κριστιάν Μάτζιο και τον Αντρέα Ντοσένα. Όσο για τους στόπερ, τους Πάολο Καναβάρο, Ούγκο Καμπανιάρο και Σαλβατόρε Αρόνικα, αν και μεγάλοι σε ηλικία, είναι... πολύ σκληροί για να πεθάνουν.

Τις δυνατότητες της Μπάγερν Μονάχου. Παραδοσιακά οι Βαυαροί αποτελούν μη συγκρίσιμο μέγεθος. Στη Γερμανία συνήθως τρέχουν χωρίς αντίπαλο στην κούρσα του πρωταθλήματος και όταν έρχεται η ώρα των ευρωπαϊκών συγκρούσεων, ουδείς γνωρίζει σε ποιο επίπεδο συγκαταλέγονται. Σε μία τέτοια κατάσταση βρίσκονται και τώρα. Η γραμμή κρούσης πετάει "φωτιές", με τον Μάριο Γκόμες να συνεχίζει στην καταπληκτική φόρμα που βρέθηκε στο δεύτερο μισό της περσινής σεζόν. Ο Φρανκ Ριμπερί υπενθυμίζει σε κάθε αγώνα πως εφόσον είναι υγιής, πραγματικά αποτελεί ότι καλύτερη έχει αναδείξει στο κέντρο η Γαλλία από την εποχή του Ζινεντίν Ζιντάν, ενώ ο Άριεν Ρόμπεν ξεπερνάει τον έναν τραυματισμό μετά τον άλλον χωρίς να υποχωρεί σε δυνάμεις. Η "ραχοκοκκαλιά" της Μπάγερν, δε, είναι αυτή που οδηγεί την εθνική Γερμανίας από επιτυχία σε επιτυχία τα τελευταία χρόνια και δεν χρήζει ανάλυσης. Στην άμυνα, η προσθήκη του Μάνουελ Νόιερ, του κορυφαίου τερματοφύλακα της χώρας, "μπάλωσε" μία πολύ μεγάλη τρύπα. Η απόκτηση των Ραφίνια και Τζέρομ Μπόατενγκ προχώρησε για να ενισχύση περαιτέρω τα μετόπισθεν που πέρυσι αριθμούσαν 6 αριστερά μπακ και πολλά προβλήματα. Οι 11 νίκες σε 12 επίσημους φετινούς αγώνες και το μόλις 1 τέρμα παθητικό (κι αυτό από ασυννενοησία του Νόιερ με τον Μπότενγκ) υποδεικνύουν ότι τα περσινά κακώς κείμενα των Βαυαρών έχουν εξαλειφθεί. Η πραγματικότητα είναι πως ακόμη το σύνολο του Γιουπ Χάινκες δεν έχει τεσταριστεί στα δύσκολα. Βιγιαρεάλ, Σάλκε και Λεβερκούζεν δεν βρίσκονταν στο επιθυμητό επίπεδο όταν τέθηκαν αντιμέτωπες με τους Βαυαρούς, ενώ η Μάντσεστερ Σίτι διαθέτει αδυναμίες που σε αυτήν τη διοργάνωση "πληρώνονται" ακριβά. Η επόμενη αγωνιστική, όμως, προσφέρεται για συμπεράσματα. Κόντρα στη Νάπολι και μάλιστα σε ένα κολασμένο Σαν Πάολο με την βασική αντίπαλο, πλέον, για την πρώτη θέση, η Μπάγερν καλείται να αποδείξει για τι είναι ικανή φέτος, με τον τελικό του θεσμού να διεξάγεται στο γήπεδό της, στην "Άλιαντζ Αρένα".

Τη νέα γενιά τερματοφυλάκων. Βρίσκονται στην 3η δεκαετία της ζωής τους και είναι έτοιμοι να πάρουν τη "σκυτάλη" από τους Ίκερ Κασίγιας, Πετρ Τσεχ, Ζούλιο Σέζαρ κλπ. Η 2η αγωνιστική της φάσης των ομίλων του Champions League περιείχε ορισμένες εξαιρετικές εμφανίσεις ή μεμονωμένες επεμβάσεις από τους Τζο Χαρτ, Στιβ Μανταντά και Ντιέγο Άλβες. Αν προσθέσουμε στην εξίσωση τον 19χρονο Μπερντ Λένο που εντυπωσίασε για 2ο σερί παιχνίδι και τους Μάνουελ Νόιερ και Ουγκό Λιορίς που δεν χρειάστηκαν αυτήν την εβδομάδα, έχουμε μία εικόνα για το τι μας επιφυλάσσει το μέλλον.

Το ρεκόρ του Μέσι. Στο άκουσμα της είδησης πως ο Λιονέλ Μέσι σημείωσε 2 γκολ, η απόκριση είναι "μόνο;". Με αυτα τα 2 τέρματα, ο Αργεντινός μάγος σε ηλικία 23 ετών ισοφαρίζει την επίδοση του Λαντισλάο Κουμπάλα με 194 γκολ. Συγκεκριμένα, όπως γράψαμε και στο live των αγώνων, ο Μέσι έχει σημειώσει 127 γκολ στο πρωτάθλημα, 17 στο κύπελλο, 8 στο σούπερ καπ Ισπανίας, 39 στην Ευρώπη, 1 στο σούπερ καπ Ευρώπης και 2 στο παγκόσμιο κύπελλο συλλόγων. Ο Κουμπάλα χρειάστηκε 256 παιχνίδια για να σημειώσει τα τέρματά του, Ο Μέσι 279. Αξίζει να σημειώσουμε πως υπάρχει και η περίπτωση του Φιλιππινέζου Παουλίνο Αλκάνταρα, που μαζί με τα φιλικά ματς μετρά 357 γκολ. Το γκολ του Μέσι ήταν το 39ο σε ευρωπαϊκή διοργάνωση και έφτασε τον Ερνάν Κρέσπο στην κορυφή των Αργεντινών σκόρερ. Για να φτάσει τα 38 γκολ στο Champions League (έχει και 1 στο ευρωπαϊκό σούπερ καπ), ο Μέσι χρειάστηκε 59 παιχνίδια, ο φαν Νίστελροϊ 45, ο Ιντζάγκι 66, ο Ανρί 69 και ο Ραούλ 72. Όσο για τη φετινή σεζόν, σε 10 επίσημα ματς μετρά 10 ασίστ και 14 γκολ, δηλαδή από τα 36 τέρματα της Μπαρτσελόνα έχει συμμετοχή στα 24. Πέρυσι στα πρώτα 10 επίσημα ματς είχε... μόλις 10 γκολ, πρόπερσι 8 και το 2008-2009 επίσης 8. Ως εκ τούτου, λίαν συντόμως ο Μέσι θα ξεπεράσει την επίδοση του παίκτη που προ ετών ψηφίστηκε από τον κόσμο της ομάδας ως ο καλύτερος "μπλαουγκράνα" όλων των εποχών και για χάρη του οποίου οι Καταλανοί έχτισαν καινούργιο γήπεδο, το επιβλητικό "Καμπ Νου". Για τον Μέσι, τι;

Αναγνώριση προσφοράς επί ελληνικού εδάφους. Πριν το παιχνίδι του Ολυμπιακού με την Άρσεναλ τιμήθηκε σε ειδική εκδήλωση στην αίθουσα Τύπου του "Έμιρεϊτς" ο αθλητικός δημοσιογράφος Μπράιαν Γκράνβιλ. Λίγες ημέρες μετά τη συμπλήρωση 80 ετών, ο θρυλικός Βρετανός παρακολούθησε ξανά τον πρώτο αγώνα των "κανονιέρηδων" που είχε δει στην ζωή του και αργότερα μίλησε από μικροφώνου στους νεότερους συναδέλφους για αρκετή ώρα. Κάντε τη νοητή μεταφορά στην ελληνική πραγματικότητα. Αντιστοιχίστε τα γεγονότα και αρχίστε τον νεατερνταλικό σχολιασμό. Φυσικά υπάρχει και η πιο προσιτή τοποθέτηση: εδώ δεν αποδίδονται τιμές σε ιστορικούς παίκτες και προπονητές ομάδων, θα γίνει κάτι τέτοιο σε δημοσιογράφους; Σε... 100 χρόνια θα το δούμε.

Πηγή: contra.gr