Το συναισθηματικό δίλημμα του Αντσελότι: Ρόμα ή (ξανά) Μίλαν;

 Ρεάλ Μαδρίτης, λοιπόν και «Don Carlo» προετοιμάζονται για το οριστικό αντίο ύστερα από 6 χρόνια, σε δύο διαφορετικές περιόδους. Έπαιξαν οπωσδήποτε ρόλο ο αποκλεισμός, με διπλή ήττα από την Άρσεναλ από τα προημιτελικά του Champions League, η δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα, πίσω από τη Μπαρτσελόνα. Και ακόμη κι αν οι «Merengues» κατακτήσουν, το επόμενο Σάββατο στη Σεβίλλη το κύπελλο με αντίπαλο τους «αιώνιους» ο κύκλος μοιάζει αναπόφευκτα καταδικασμένος να κλείσει. Μία αποτυχημένη χρονιά όμως, δεν σημαίνει απολύτως τίποτα και κυρίως δεν πρόκειται να σβήσει ή να αμαυρώσει ό,τι καλό πρόσφερε ο 65χρονος Ιταλός στη (λευκή) Μαδρίτη.

 Στην 123χρονη Ιστορία της Ρεάλ, είναι ο προπονητής που κατέκτησε τους περισσότερους τίτλους: 15, εκ των οποίων 2 Liga, 2 Copa del Rey, 2 Σούπερ Καπ Ισπανίας, 3 Champions League, 3 Σούπερ Καπ Ευρώπης, 2 παγκόσμια πρωταθλήματα Συλλόγων και 1 Διηπειρωτικό. Ενώ πολύ πριν κατακτήσει τον κόσμο της ισπανικής μπάλας είχε ήδη φροντίσει, κυρίως με τη Μίλαν να δημιουργήσει ένα περισσότερο από αξιοσέβαστο όνομα. Τα στατιστικά που ακολουθούν μιλούν από μόνα τους.

 Ο Κάρλο Αντσελόττι είναι ο μοναδικός προπονητής που κατέκτησε τον τίτλο και στα 5 μεγαλύτερα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα: στην Ιταλία με τη Μίλαν, στην Αγγλία με την Τσέλσι, στη Γερμανία με τη Μπάγερν Μονάχου, στη Γαλλία με την Παρί Σεν Ζερμέν, στην Ισπανία με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Και ο μόνος με τις περισσότερες νίκες (560) και στις πέντε διοργανώσεις.

 Είναι επίσης ο μόνος που κατέκτησε συνολικά 11 διοργανώσεις της Uefa: 5 Champions League (3 με τη Ρεάλ, 2 με τη Μίλαν), 5 Σούπερ Καπ Ευρώπης (3 με τη Ρεάλ, 2 με τη Μίλαν) και 1 Intertoto με τη Γιουβέντους.

 Ο μοναδικός με τις περισσότερες νίκες (127), συμμετοχές (211), τελικούς (6), ημιτελικούς (9), προημιτελικούς (14) και Φάση των 16 (15) στην Ιστορία του Champions League.

 Ένας από τους 6 προπονητές, μαζί με τους Χάπελ, Μουρίνιο, Χίτσφελντ, Χάινκες και Γκουαρντιόλα που κατέκτησαν το Πρωταθλητριών/ Champions League με δύο διαφορετικές ομάδες, αλλά ο μόνος που θριάμβευσε δύο φορές με την ίδια.

 Είναι επίσης ένας από τους 7 προπονητές, μαζί με τους Μουνιόθ, Τραπαττόνι, Κρόιφ, Ράικαρντ, Γκουαρντιόλα και Ζιντάν που κατέκτησαν το Πρωταθλητριών/ Champions League και ως ποδοσφαιριστής. Αλλά και ο μοναδικός που κατέκτησε  φορές τον τίτλο (το ’06, το ’14, το ’22 και το ’24) του κορυφαίου προπονητή στον κόσμο.

 Τώρα, τι ακριβώς θα κάνει όταν… μεγαλώσει το γνωρίζει μόνο ο ίδιος. Θεωρητικά, και ύστερα από 30 χρόνια καριέρας κι άλλους τόσους τίτλους θα μπορούσε και να σταματήσει απολαμβάνοντας τη Φύση και την ύπαιθρο του αγαπημένου του Ρετζόλο, ένα χωριό 9.000 ανθρώπων, κοντά στο Ρέτζο Εμίλια όπου γεννήθηκε.

 Δεν φαίνεται όμως αποφασισμένος να συνταξιοδοτηθεί. Και ούτε ν’ αποδεχθεί, για 3η φορά, κυρίως λόγω θεμάτων «σύγκρουσης συμφερόντων» που θα μπορούσαν να προκύψουν σε μία διασταύρωση με την Ιταλία, τον γοητευτικό πάγκο της εθνικής Βραζιλίας όπου παραμένει, μαζί με τους Πορτογάλους, Ζόρζε Ζεσούς και Αμπέλ Φερέιρα το ακλόνητο φαβορί.

 Μία, λοιπόν περισσότερο από πιθανή λύση θα ήταν η επιστροφή του στο Campionato. Που όμως: στην πρώτη του αγάπη, τη Ρόμα με την οποία είχε κατακτήσει ως παίκτης ένα πρωτάθλημα και τέσσερα κύπελλα; Η’ στη δεύτερή του, τη Μίλαν με την οποία κατέκτησε ως παίκτης, 2 scudetti,  1 Σούπερ Καπ Ιταλίας, 2 Πρωταθλητριών, 1 Σούπερ- Καπ Ευρώπης, 1 Διηπειρωτικό και ως προπονητής της για 8 χρόνια ένα πρωτάθλημα, ένα κύπελλο, ένα Σούπερ- Καπ, 2 Champions League, 2 Σούπερ- Καπ Ευρώπης, ένα Παγκόσμιο Συλλόγων;

 Δύσκολη απόφαση. Δύσκολο το δίλημμα και για τις ίδιες τις ομάδες που βγάζουν με το σταγονόμετρο τις ειδήσεις που αφορούν τον όποιο νέο προπονητή τους. Η Μίλαν ψάχνει ανάμεσα σε Αλέγκρι, Κόντε, η Ρόμα επίσης. Αυτά βέβαια, πριν μαθευτεί ότι από το καλοκαίρι, ο Don Carlo θα κυκλοφορεί και πάλι ελεύθερος…