Υπάρχει η σχετική επιχειρηματολογία από την μια πλευρά, όμως μπορεί σίγουρα να υπάρξει και κάποια άλλη, ίσως και μια τρίτη εκδοχή.

Θα κάνω, λοιπόν, κάποιες σκέψεις που μου γεννήθηκαν μετά τους α’ ημιτελικούς τσάμπιονς λιγκ και όποια ένσταση, δεκτή.

ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ ΤΗΣ ΜΠΑΡΤΣΑ ΤΑ ΒΙΟΛΟΓΙΚΑ ΟΡΙΑ

Η Μπαρτσελόνα εδώ και μια πενταετία, εξαετία βρίσκεται στην ψηλότερη ποδοσφαιρική κορφή. Μια ομαδάρα που έχει κατακτήσει τα πάντα σε Ισπανία, Ευρώπη. Μια ομάδα που έχει παικταράδες. Μια ομάδα που παίζει μπαλάρα.

Και, κυρίως, η Μπαρτσελόνα έχει δείξει τρομερή διάρκεια σε τοπ επίπεδα πρωταθλητισμού. Όταν, δηλαδή, είναι σε καλή κατάσταση και με ενέργεια στο φουλ, τότε δεν είναι αντιμετωπίσιμη. Ή τέλος πάντων είναι μετρημένες στα δάχτυλα οι ομάδες που μπορούν να την παίξουν στα ίσια τα τελευταία χρόνια.

Η Μπάρτσα, λοιπόν, δείχνει ότι έχει έναν βασικό, και ίσως μοναδικό, αντίπαλο. Την “αθλητική” βιολογική της φθορά! Όσο μπορεί να παλεύει με τα βιολογικά της όρια αυτή η ομάδα, έχοντας τους συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές, τόσο θα διατηρείται εκεί που είναι, όπως το έχει αποδείξει από την στιγμή που ουσιαστικά αυτή η φουρνιά παικτών κατέκτησε το πρώτο τσάμπιονς λιγκ το 2006 κόντρα στην Άρσεναλ και μετά.

“ΥΠΕΤΑΞΕ” ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ

Από την άλλη υπάρχει ο Μουρίνιο. Είτε τον συμπαθεί κάποιος για τον χαρακτήρα του, είτε όχι, ο άνθρωπος είναι προπονηταράς. Όπου κι αν έχει πάει, έχει πετύχει να ανεβάσει επίπεδο την ομάδα που ανέλαβε.

Στην Ρεάλ, μάλιστα, κατάφερε να κάνει κάτι πολύ σημαντικό! Να υποτάξει την βασίλισσα κάτω από το όνομά του. Κάτι που δεν έχει πετύχει κανένας άλλος προπονητής της Ρεάλ, που ήταν μια ζωή στην σκιά των βεντετών. Ο Πορτογάλος, δηλαδή, πέτυχε σαν προσωπικότητα να λένε όλοι “Η Ρεάλ του Μουρίνιο” κι όχι π.χ. “Η Ρεάλ του Κριστιάνο” ή “Η Ρεάλ του Οζίλ” κλπ. (για κάποιους αυτό το πράγμα μπορεί να θεωρηθεί και ως ποδοσφαιρικός “ευνουχισμός” των παικτών, όμως μην μπλέξουμε στην κουβέντα μας κι αυτό το θέμα τώρα…).

ΑΠΟ ΠΟΣΑ ΧΑΣΤΟΥΚΙΑ…

Και φτάνουμε σ’ αυτή την τρομερή τριάδα αγώνων αυτής και της επόμενης εβδομάδας.

Τρώνε χαστούκι Ρεάλ και Μπαρτσελόνα από Μπάγερν και Τσέλσι. Μιλάμε για δυο ισπανικές ομάδες που όπως και να το κάνουμε δεν είναι μαθημένες στις ήττες, ειδικά αυτή την εποχή. Δεν γίνεται, δηλαδή, να χάσουνε και να πούνε “δεν τρέχει τίποτα”. Και ειδικά στα ημιτελικά τσάμπιονς λιγκ, που βρίσκονται μια ανάσα από την κούπα.

Το Σάββατο, όμως, έχουν το μεταξύ τους ντέρμπι, εκεί όπου θα κριθεί σε μεγάλο ποσοστό ο τίτλος στην πριμέρα. Κερδίζει η Μπάρτσα; Αποκτά αέρα ανατροπής για τα καλά, έτσι ώστε να σηκώσει την κούπα. Δεν χάνει η Ρεάλ; Κρατάει την διαφορά, σπάει τον τσαμπουκά της αιώνιας αντιπάλου κι επιβεβαιώνει την κυριαρχία της στο φετινό πρωτάθλημα. Δεν υπάρχει, λοιπόν, περίπτωση να φύγουν και οι δυο χαρούμενοι από το Καμπ Νου. Κάποιος θα θεωρηθεί “χαμένος”.

ΠΩΣ ΘΑ ΠΑΕΙ ΣΤΗΝ ΡΕΒΑΝΣ Ο ΗΤΤΗΜΕΝΟΣ;

Κι εδώ μπαίνει το βασικό θέμα. Όποιος κάνει δεύτερη αποτυχία κολλητά, πώς θα πάει μετά στην ρεβάνς τσάμπιονς λιγκ; Αν, δηλαδή, η Μπάρτσα χάσει το Σάββατο, δεν θα έχει βαρίδια τα πόδια της με την Τσέλσι; Δεν θα τρέμει μην τριτώσει το κακό; Δεν θα ξέρουν ο Γκουαρντιόλα και οι παίκτες πως με ένα τρίτο χαστούκι σε μια εβδομάδα, ξεκινάει ο κατήφορος από την ψηλότερη κορφή που βρίσκεται η ομάδα εδώ και χρόνια; Ειδικά αν η Ρεάλ πάρει εκτός από το πρωτάθλημα και το τσάμπιονς λιγκ. Ο ένας θα κατεβαίνει και ο άλλος θα ανεβαίνει, όπως γίνεται συνήθως με αυτές τις δυο σούπερ ανταγωνιστικές ομάδες.

Το ίδιο από την ανάποδη ισχύει και για την Ρεάλ. Ήταν κατώτερη από την Μπάγερν στο Μόναχο και ηττήθηκε. Αν χάσει (ξανά) από την Μπάρτσα, τότε ο Μουρίνιο που περπατά σε τεντωμένο σκοινί, θα βρεθεί σε δύσκολη θέση. Θα κινδυνεύει να χάσει ένα δικό του – μέχρι πριν λίγο καιρό – πρωτάθλημα. Και μετά από μερικά 24ωρα θα πρέπει να υποδεχθεί την Μπάγερν. Με το κλίμα να είναι βαρύ σαν τσιμέντο. Αν δεν τα καταφέρει ούτε εκεί, τότε δεν είναι ένα βήμα από μια ασήκωτη αποτυχία ο Ζοζέ;

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΡΟΜΠΟΤ

Ακούω συχνά ότι οι παίκτες σε τέτοιο επίπεδο δεν καταλαβαίνουν από έδρες, από στρες πρωταθλητισμού, από συνεχόμενα ματς. Η πράξη έχει δείξει ότι δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Η Ρεάλ και η Μπάρτσα φανέρωσαν στα ημιτελικά τσάμπιονς λιγκ ότι στο πίσω μέρος του μυαλού τους βρισκόταν το μεταξύ τους ντέρμπι. Εκεί ήταν χθες και προχθές η συγκέντρωσή τους.

Όταν μια ομάδα έχει να παίξει τρία ματς φωτιά που κρίνουν όλη τη σεζόν μέσα σε μόλις έξι – εφτά 24ωρα, τότε κάπου θα κεντράρει περισσότερο, κάπου λιγότερο. Οι παίκτες δεν είναι ρομπότ για να παίζουν κάθε φορά το ίδιο έχοντας την τοπ απόδοση. Είναι άνθρωποι, όσο κι αν κάνουμε πως το ξεχνάμε. Και είναι άνθρωποι με ευμετάβλητη ψυχολογία, όπως και με σωματικά αποθέματα που “αδειάζουν” και “γεμίζουν”. Ακόμα και ο πιο καλογυμνασμένος αθλητής στον κόσμο έχει ανάγκη ξεκούρασης για επαναφόρτιση των “μπαταριών” του.

Επίσης, όσο καλά κι αν είναι τα ρόστερ της Μπάρτσα και της Ρεάλ, η αλήθεια είναι πως κάποιοι παίκτες είναι βασικοί κι αναντικατάστατοι. Κι αυτοί θα κληθούν να βγάλουν τα κάστανα από την φωτιά το Σάββατο και στις ρεβάνς τσάμπιονς λιγκ. Ούτε, βέβαια, η Μπάγερν και η Τσέλσι είναι αμελητέες ποσότητες. Είναι σκληρά καρύδια και το αποδεικνύουν στο γήπεδο. Δεν παίζουν μόνες τους η Ρεάλ και η Μπάρτσα, δηλαδή.

ΤΟ ΚΟΝΤΡΑΣΤ

Αν τα βάλουμε όλα αυτά κάτω, μπορεί και να συμφωνήσουμε ότι οι ισορροπίες είναι λεπτές. Και ότι αυτές τις μέρες θα κριθεί ίσως σε μεγάλο βαθμό αν η Μπάρτσα διατηρηθεί και τις επόμενες σεζόν στο Νο1 ή μπει σε φάση “κοιλιάς”, που είναι αναπόφευκτο ότι κάποια στιγμή θα έρθει. Έτσι συμβαίνει πάντα και με τα πάντα. Πόσο ακόμα να αντέξουν σε τέτοια επίπεδα οι καταπονημένοι επί χρόνια Τσάβι, Ινιέστα, αλλά και Μέσι κλπ.;

Πάνω – κάτω έτσι έχει η κατάσταση και για τον Μουρίνιο. Μάγεψε με την Πόρτο, έγινε πρωταγωνιστής της Αγγλίας όσο ήταν στην Τσέλσι, ενώ με την Ίντερ έβγαλε λαγούς από το καπέλο κι έκανε πρώτο μάγκα της πιάτσας τον Μοράτι. Στην Ρεάλ θα περίμενε κάποιος ότι τα πράγματα θα ήταν ευκολότερα, αφού η φανέλα της βασίλισσας είναι η βαρύτερη, όπως και η δυναμική της. Να, όμως, που αποδεικνύονται ζόρικα τα πράγματα. Είναι πολύ κοντά ο Πορτογάλος στο να τα καταφέρει να κάνει το καμ μπακ σε πρωτάθλημα – τσάμπιονς λιγκ, όμως ταυτόχρονα δείχνει κι αρκετά μακριά.

Για έναν από τους δυο “κληρώνει”, λοιπόν. Είναι εξαιρετικά δύσκολο η σεζόν να θεωρηθεί επιτυχημένη και για την Μπάρτσα και για την Ρεάλ. Εκτός κι αν ο ένας πάρει το πρωτάθλημα και ο άλλος το τσάμπιονς λιγκ, κάτι που μπορεί να γίνει, αλλά και πάλι θα παίξουν ρόλο οι συνθήκες που ήρθε το ένα ή το άλλο τρόπαιο.

Κι επειδή η ψυχολογία πάντα παίζει τον ρόλο της σε τέτοια ματς, γι’ αυτό και τα τρία παιχνίδια μοιάζουν αλληλένδετα. Είναι και χρονικά πολύ κοντά ο ένας αγώνας από τον άλλο, οπότε μερικά πράγματα γίνονται ακαριαία και δεν υπάρχει πολύς χρόνος αντίδρασης. Ειδικά όταν σε ζητήματα ψυχολογίας και πρεστίζ όταν ανεβαίνει ο ένας αιώνιος της Ισπανίας, ταυτόχρονα πέφτει ο άλλος!

Πηγή: theinsiders.gr

Ρεάλ Μαδρίτης Champions League Μπαρτσελόνα