Η, συνήθης, υπερβολική, έως αλαζονική αντίδραση των Γάλλων

Γιατί, από μία ομάδα που έχει κατακτήσει δύο φορές το παγκόσμιο κύπελλο (’98 και 2018), άλλες δύο το ευρωπαϊκό (’84 και 2000), χάνοντας τους τελικούς Μουντιάλ του ’06 και του ’22, όσο του Euro του ’16 περίμενε κανείς μία εντελώς διαφορετική αντίδραση. Πόσο μάλλον, όταν η πρόκρισή της ήρθε μόνο στο τελευταίο 5λεπτο, μάλιστα ύστερα από ατυχές (το 9^ο της διοργάνωσης) αυτογκόλ του Βερτόνγκεν.

Στο σφύριγμα της λήξης, ο Ντεσάν και η παρέα του πανηγύρισαν με έξαλλο, έως αλαζονικό τρόπο το 1-0 σε βάρος του άκακου, εντελώς ακίνδυνου, έως άβολου Βελγίου ξεχνώντας ότι η πανάκριβη και υπέρ λουξ ομάδα του, με παίκτες αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ (από τον Εμπαπέ, στους Γκριεζμάν, Ντεμπελέ, Τσουαμενί, Τουράμ ή Κόλο Μουάνι), βρέθηκε στους 8 με τη μιζέρια μηδέν γκολ, από φάση, ενός πέναλτι και δύο αυτογκόλ.

Εν ολίγοις, στα μέχρι στιγμής 4 παιχνίδια τους στη Γερμανία οι «Blues» πέτυχαν μόνο ένα γκολ, σε βάρος της Πολωνίας, με πέναλτι του Εμπαπέ, λύγισαν την Αυστρία με αυτογκόλ του Βέμπερ, το Βέλγιο επίσης με αυτογκόλ του Βερτόνγκεν μένοντας εντελώς «άσφαιροι» στο 0-0 με την Ολλανδία.     

Απίθανο και όμως αληθινό, με μία τόσο φτωχική επίθεση το πώς κατάφερε η Γαλλία να προκριθεί στα προημιτελικά, κυρίως γιατί έγιναν αναπόφευκτες οι συγκρίσεις με την ομάδα του 2000, που είχε στεφθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης με 13 γκολ ή του ’84, με 14.