Τα δάκρυα των Γιγάντων και το τέλος μίας εποχής

 Γεγονός είναι, ότι παρόλο που δεν υπήρξαν ακριβώς η παγκόσμια επιτομή της συμπάθειας, τουλάχιστον για την Πορτογαλία ο 41χρονος Πέπε και ο 39χρονος Ρονάλντο σηματοδότησαν επί μία 20ετία, το άλφα, στην άμυνα και το ωμέγα στην επίθεση. Επιπλέον, επί οκτώ χρόνια συνυπήρξαν και στη Ρεάλ Μαδρίτης κατακτώντας μαζί, πρωταθλήματα και κύπελλα, ένα Διηπειρωτικό και τρία Champions League εξελίσσοντας τη σχέση τους σε κάτι περισσότερο από αδελφική. Απόλυτα λογικές οι μεταξύ τους αγκαλιές, αλλά και τα δάκρια πικρίας, στην τελευταία τους συνάντηση στο Αμβούργο, κυρίως για το νομοτελειακό γέμισμα μίας κλεψύδρας που αναπόφευκτα δεν πρόκειται να ξανά αδειάσει.

 Η ειρωνεία της μοίρας είναι, ότι πολλά χρόνια πριν συνυπάρξουν στη μαδριλένικη «Casa Blanca», αποκτήσουν φήμη, δόξα και χρήμα, Πέπε και Κριστιάνο ακολούθησαν, εν αγνοία τους σχεδόν τα ίδια βήματα. Πάλεψαν δια πυρός και σιδήρου με τις αντιξοότητες της ζωής γνωρίζοντας, από πρώτο χέρι την πραγματική έννοια της φτώχειας.

 Ο Ρονάλντο, από το νησί της Μαδέιρα, με άλλα τρία αδέλφια, μία μαμά μαγείρισσα και έναν πατέρα κηπουρό, δυστυχώς και αλκοολικό ονειρευόταν μόνο να παίξει ποδόσφαιρο για να βοηθήσει την οικογένειά του, αλλά στο πρώτο του δοκιμαστικό, στη Σπόρτινγκ Λισσαβόνας τον είχαν κόψει, a priori λόγω μία ανώμαλης ταχυκαρδίας που θα μπορούσε να του είχε προκαλέσει σοβαρές επιπλοκές.  

            

 Ενώ ο Πέπε, Βραζιλιάνος από το Μασειό κουρασμένος και αηδιασμένος από τα εκτρώματα που έβλεπε γύρω του, την καθημερινή εγκληματικότητα, τα ναρκωτικά, την πείνα, μία ωραία ημέρα αποφάσισε να εξαφανιστεί, να μπει στο πρώτο αεροπλάνο και να διασχίσει τον Ατλαντικό. «Πέταξε» κατευθείαν στην Πορτογαλία, όπου οι Βραζιλιάνοι πολιτογραφούνται αυτόματα, αλλά το πρόβλημα ήταν ότι είχε μόνο ένα 5ευρω στην τσέπη και δεν ήξερε τι να το πρώτο κάνει: να τηλεφωνούσε στην οικογένειά του ή ν’ αγοράσει κάτι να φάει; Τελικά τους τηλεφώνησε και μετά στήθηκε έξω από ένα McDonald’s περιμένοντας, υπομονετικά να ορμήσει σε όποια αποφάγια θα έβρισκε. Έκτοτε πέρασαν 20 χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων μάζεψε μπόλικη δόξα, τρόπαια, χρήμα, αλλά και περισσότερες από 220 κίτρινες κάρτες, 23 κόκκινες κι ένα σωρό «βρώμικα» φάουλ που του χάρισαν αναπόφευκτα το παρατσούκλι του αδίστακτου «killer».

 Η τύχη του υπήρξε η Μαρίτιμο, από εκεί η Πόρτο, η Ρεάλ Μαδρίτης, η Μπεσίκτας και ξανά η Πόρτο που μέσω του προέδρου της, Βίλας Μπόας μόλις του ανακοίνωσε το τέλος της συνεργασίας τους. Δεν έχει αποφασίσει ακόμη τι ακριβώς θα κάνει: αλλά τον 41χρονο Πέπε, που παρακολουθήσαμε με τη Γαλλία να τρέχει πάνω, κάτω ή να προλαβαίνει τον κατά είκοσι χρόνια μικρότερό του Ντεμπελέ θα μπορούσε, κάλλιστα να βοηθήσει την οποιαδήποτε ομάδα 1ης κατηγορίας. Κυρίως τώρα, που ωριμότερος από ποτέ, ολοκλήρωσε το τελευταίο του Euro με (το παγκόσμιο, προσωπικό του ρεκόρ), μίας και μόνο κίτρινης κάρτας…