Εντάξει παιδιά, αφού δεν το λέει κάνας άλλος θα το πω εγώ:
ο Λουτσέσκου είναι ντεφορμέ!
Προσοχή, δεν έγραψα ότι φύρανε, δεν έγραψα ότι ξεκούτιανε, δεν έγραψα ότι κατέβηκε τριάντα μονάδες το IQ του. Δουλεύουν τα γρανάζια μέσα στο κεφάλι του, δεν κάθονται. Απλώς δουλεύουν με ρυθμούς ράθυμους, σε στροφές που δεν μας είχε συνηθίσει ο Ρουμάνος μετρ…

Συμβαίνουν αυτά σε κάθε άνθρωπο, δικαιούται να έχει και σκοτεινά φεγγάρια, δεν μπορείς να τρέχεις τσίτα μπόμπα όλη την ώρα. Συμβαίνουν σε κάθε άνθρωπο και σε κάθε ποδοσφαιράνθρωπο ακόμη περισσότερο. Ιδίως στους προπονητές, οι οποίοι κρέμονται και από τα κέφια (για να μην γράψω τίποτε άλλο…) έντεκα τύπων με σορτσάκια.
Να μην το πω δηλαδή; Και την πρώτη φορά που είχε αναλάβει ο Λουτσέσκου τον ΠΑΟΚ, αναρωτήθηκα τι σόι ποδόσφαιρο θέλει να παίζει η ομάδα του, ο Δικέφαλος του Βορρά. Και μου είχε απαντήσει εμφατικά ο Ρουμάνος, είχε απαντήσει σε όλους μας φτιάχνοντας μια ομάδα πιτ μπουλ, μια ομάδα σκληροτράχηλη, μια ομάδα που ήξερε να παίρνει αποτελέσματα.

​

Και τι είδαμε σήμερα;
Είδαμε τον Μπίσεσβαρ να στέλνει μπαλιές λουκούμι, είδαμε τον Ελ Καντουρί να διδάσκει μπάλα, είδαμε τον Ζίφκοβιτς να μοιάζει σακούλες για τον εμετό στους αντιπάλους που τον μάρκαραν.
Και ποιος κέρδισε στο τέλος;
Η Κοπεγχάγη κέρδισε 2-1, σε μια επίδειξη ανωτάτης ξυλοκοπτικής, όλοι πίσω παλικάρια, όλοι μπροστά παλικάρια, άιντε γιουρούσι να το πάρουμε το κάστρο. Και το πήραν…

Το πήραν γιατί ο ΠΑΟΚ δεν είχε το μέταλλο να υπερασπισθεί το 1-0 που το ζωγράφισε ο Μπίσεσβαρ ως άλλος δεξιοτεχνης της Φλαμανδικής σχολής. Μάλιστα, μέταλλο, το σημειώνω όσο κι αν δεν γουστάρω τη λέξη. Τι να κάνουμε ποδόσφαιρο είναι, δεν είναι GNTM, μερικές φορές πρέπει να το πάρεις το παιχνίδι με τον τσαμπουκά και ν’ αφήνεις την καλλιτεχνία στην άκρη. Κι εδώ ο ρόλος του προπονητή, λυπούμαι πολύ, είναι εξίσου σημαντικός με τον ρόλο των παικτών. Μάστερ στα αποδυτήρια ο Ρουμάνος, το καταλαβαίνω, γητευτής των ψυχών το αντιλαμβάνομαι, αλλά σήμερα δεν δάγκωναν οι δικοί μας δάγκωναν οι Δανοί. Κι εκεί που χρειάστηκε βρωμιά μέσα στο ματσάκι, απ’ αυτούς την είδαμε κι όχι από τους παίκτες του ΠΑΟΚ. Βρωμιά λέω, όχι χαζομάρα κύριε Μιχαηλίδη…

Βάλε μέσα και την έμπνευση που είχε ο Ρουμάνος και τοποθέτησε δεξί μπακ τον Κρέσπο, τριανταφεύγα χρονών άνθρωπο, προερχόμενο από πολυήμερη απουσία, πάρτον κάτω εκτός θέσης στο δεύτερο γκολ. Το αυτό και ο Βιεϊρίνια στο πρώτο και για τον Πασχαλάκη να μην μιλήσω καλύτερα. Το τραινάκι του τρόμου είναι ο τύπος δεν είναι τερματοφύλακας, μία έτσι, μία γιουβέτσι, μία στουπέτσι, μία κοκορέτσι, ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει με τον Αλέξανδρο….

Και κάπως έτσι έχασε ο ΠΑΟΚ την ευκαιρία να ανέβει ένα σκαλί στην Ευρώπη. Την έχασε για την ώρα, γιατί ποτέ δεν ξέρεις και θαύματα γίνονται και ο Θεός κοιμάται. Ο Λουτσέσκου, πάλι, δεν ξέρω πότε θα ξυπνήσει από το κακό όνειρο που βλέπει αυτή την εποχή και θα μας ξαναδείξει πόσο σπουδαίος προπονητής είναι. Γιατί είναι σπουδαίος προπονητής, έστω και ντεφορμέ αυτή τη σαιζόν…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: "Πού πάμε με τους παππούδες - Ψευτομαγκιά Μιχαηλίδη - Πάρτε κανονικό τερματοφύλακα"!

Europa Conference League Ραζβάν Λουτσέσκου Κοπεγχάγη Ποδόσφαιρο ΠΑΟΚ