Είναι σαν να μας... σφύριξε το όβερ, αλλά δεν μας προειδοποίησε για την διακύμανση. Η ομάδα του κατόρθωσε να επιδείξει μέσα στο ίδιο ενενηντάλεπτο παιδική αφέλεια και αντρικό χαρακτήρα. Στην αρχή τα πράγματα δεν έδειχναν καλά, αφού ο ΠΑΟΚ ήταν απείθαρχος και χωρίς συγκέντρωση. Φαίνεται όμως πως το 0-2 χτύπησε σαν παλιό κουρδιστό ξυπνητήρι μέσα σε κατσαρόλα, στα κεφάλια τους...

Ο ΠΑΟΚ μετά τα απανωτά - και γνώριμα - λάθη αλλά και τις παιδαριώδεις και νευρικές αντιδράσεις, βρήκε την αυτοκυριαρχία του, έβγαλε χαρακτήρα και με τις εκκολαπτόμενες (Νίνη, Βίτορ) αλλά και τις δεδομένες προσωπικότητες που διαθέτει (Λίνο, Κατσουράνη, Σαλπιγγίδη), γύρισε ένα ματς (και το κράτησε με την απόκρουση του αγώνα από τον Χακόμπο στο 87 ), που φαινόταν χαμένο. Εδώ, ας αναλογιστούν όλοι πόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε το γεγονός ότι το σενάριο του πρώτου ημιχρόνου αυτού του παιχνιδιού, δεν εκτυλίχθηκε σε μια άδεια και παγωμένη Τούμπα, αλλά μπροστά σε ένα ένθερμο κοινό, που δεν έχασε στιγμή την πίστη του στην ομάδα και που την κράτησε όρθια.

Δυο επισημάνσεις για τις αλλαγές: Σωστά μπήκε στο ματς ο Λούκας, που έχει χάσει τη θέση του και διέθετε κίνητρο να δείξει πράγματα. Λάθος όμως η απόσυρση του Νίνη, που έδειξε και την ποιότητα και την ηγετική του στόφα και ήταν από τους απολύτως κορυφαίους ως την στιγμή που βγήκε. - Ο Κλάους δεν ήταν μέσα στις φάσεις κι ενώ η μπάλα σηκωνόταν και είχε ήδη καταλήξει στα δίχτυα με δυο κεφαλιές, ο Νέτσιντ αγνοήθηκε.

Ο ΠΑΟΚ δικαιούται να αισθάνεται περήφανος για τον τρόπο που πήρε αυτήν τη νίκη κι ας βρέθηκε από δικές του αβλεψίες και ανωριμότητες με την πλάτη στον τοίχο. Όπως και προτιμώ αυτήν την "τρέλα", από το σφιχτό, δυσκοίλιο "μισό μηδέν" άλλων εποχών. Απλώς η... αυτοταλαιπώρηση, όταν επαναλαμβάνεται, υπάρχει κίνδυνος να καταντήσει βίτσιο...

Πηγή: fatgames.gr