Στον ΠΑΟΚ χαμόγελα, στην ΑΕΚ μειδιάματα και στον Παναθηναϊκό κατάρες κι αναθέματα. Καμία από τις τρεις ομάδες μας δεν με ενθουσίασε ή με έπεισε αναλογικά με την όχι σπουδαία δυναμικότητα των αντιπάλων τους. Ωστόσο οι «δικέφαλοι» νίκησαν και δικαιούνται να ελπίζουν βάσιμα στις «προκρίσεις επιβίωσης (αγωνιστικής και οικονομικής)», ενώ οι «πράσινοι» προκαλούν από οίκτο έως οργή για το χάλι τους...

Την ώρα, λοιπόν, που στην Τούμπα ο ΠΑΟΚ άφηνε την μπάλα και την ανούσια πρωτοβουλία στους αφελείς Ουκρανούς και χτυπούσε όπως μπορούσε (αποτελεσματικά ωστόσο), την ώρα που στο ΟΑΚΑ η ΑΕΚ έβαζε ταχύτητα και ενέργεια στο χορτάρι με τις αλλαγές των Λεονάρντο και Λαγού και -έστω και στο τέλος- «ξεκλείδωνε» τους Γεωργιανούς, εκείνη την ώρα στο Τελ Αβίβ ο Παναθηναϊκός γνώριζε πανωλεθρία κι ευτυχώς που ο αγώνας δεν είχε ακόμη πέντε δέκα λεπτά διότι το 3-0 θα ήταν και βαρύτερο...

Ο Φερέιρα ονειρεύεται ανατροπές για την άλλη Πέμπτη, αλλά η θλιβερή εικόνα της ομάδας του δεν δικαιολογεί επ' ουδενί τέτοιες φαντασιώσεις! Αρκούσε να βάλει το πρώτο γκολ η Μακάμπι, προκειμένου να «σκορπίσει» το «τριφύλλι». Εγινε στο 60', εξ ου και η παραγωγικότητά της σταμάτησε στα τρία εντός ημιώρου. Αν τυχόν είχε σκοράρει από το 20' (με το δοκάρι της) ή στο 23' (στο τετ α τετ που βγάζει ο Τζόρβας) ή στο 45' (πάλι σε τετ α τετ που βγάζει ο Τζόρβας), το κοντέρ θα μετρούσε περισσότερα...

Μα, θα πείτε, και ο Παναθηναϊκός είχε τρεις σπουδαίες ευκαιρίες στο α' ημίχρονο! Μα, αυτό ακριβώς λέω. Και με την Οντένσε εδώ δύο έβαλε, αλλά έφαγε τέσσερα! Και σε τρία ματς μετράει 3-8 στα γκολ. Οπότε το ζήτημα δεν είναι πόσα θα έβαζε στο Ισραήλ ή πόσα θα βάλει την προσεχή Πέμπτη, αλλά πόσα θα δεχτεί στη χαρά του over

Ομάδα που δεν αμύνεται ομαδικά, που δεν έχει αλληλοκαλύψεις, που οι παίκτες της δεν δείχνουν καμία διάθεση να αλληλοβοηθηθούν για το καλό όλων τους. Νωθροί, ράθυμοι, με απαράδεκτες αποστάσεις και μονίμως δεύτεροι στις διεκδικήσεις εκθέτουν συνεχώς τούς ολοένα και χειρότερους αμυντικούς συμπαίκτες τους...

«Εχουμε μικρή δυνατότητα πίεσης ακόμη» είπε ο Φερέιρα. Πασιφανές και δεν χρειαζόταν κανένας τη διαπίστωση του προπονητή για να το αντιληφθεί. Το «γιατί», ωστόσο, δεν κατανοώ. Ως γνωστόν, η άμυνα, η ανασταλτική λειτουργία είναι θέμα διάθεσης και η παραγωγική ζήτημα ποιότητας.

ΟΚ, η ποιότητα συρρικνώνεται μ' εκείνους που φεύγουν κι εκείνους που τους αντικαθιστούν, αλλά η διάθεση να αμυνθείς αποτελεσματικά γιατί δεν υπάρχει; Δείχνει νοοτροπία παράδοσης του ποδοσφαιρικού τμήματος, πιθανότατα ως επιδημία που προσβάλλει τους πάντες λόγω του άρρωστου μετοχικού περιβάλλοντος της ΠΑΕ (κι όσων απορρέουν απ' αυτό).

Βαριά άρρωστος είναι τούτος ο Παναθηναϊκός. Ετοιμοθάνατος...

Πηγή: sentragoal.gr