Γι' αυτό και κατά τη διάρκεια της τραγικής νύχτας της περασµένης Πέµπτης στο Oλυµπιακό Στάδιο το µυαλό µου ταξίδευε συχνά σ' εκείνα τα βράδια του... περασµένου αιώνα.

Eκεί στα µέσα Oκτώβρη του 1997 η AEK ήταν ήδη στα χέρια της ENIC. O Mιχάλης Tροχανάς (αλήθεια, πόσες συγγνώµες του χρωστάµε όλοι εµείς που τότε θεωρούσαµε γραφική την εµµονή του µε τη συγγραφή ανακοινώσεων και που τώρα διακόπτουµε τα προγράµµατα των αθλητικών ραδιοφώνων για να µεταδώσουµε ένα ακόµα... διάγγελµα του Aνδρέα Bγενόπουλου;) ήταν πια παρελθόν.

Oι... κάνουλες µε τις λίρες ήταν έτοιµες να ανοίξουν και οι AEKτζήδες είχαν ξανά την αίσθηση οικονοµικής υπεροχής που τους είχε εγκαταλείψει από τα τέλη της δεκαετίας του '70, από τότε δηλαδή που άρχισε να «στεγνώνει» η τσέπη του Λουκά Mπάρλου.

Στο πρώτο µατς, στο 2-0 της Nέας Φιλαδέλφειας, έπνεε πια ο αέρας της νέας εποχής. Aκόµα κι όταν ο Xρήστος Kωστής έφυγε µε ασθενοφόρο και µε το πόδι του τσακισµένο, ο τότε πρόεδρος Παντελής Nικολάου -που θα τον χειρουργούσε ο ίδιος το επόµενο πρωί- µιλούσε για πρόθεση της διοίκησης να του ανανεώσει το συµβόλαιο µε τα λεφτά που θα του έδιναν αν ήταν απολύτως υγιής. Kαι είναι αλήθεια ότι υπήρχαν και τα δύο: και η πρόθεση, αλλά και τα λεφτά!

Στην αγχωτική ρεβάνς του Γκρατς (ήττα 0-1 χωρίς συνέπειες) αρχίσαµε να γνωρίζουµε τα νέα πρόσωπα και τα νέα ήθη που ήδη είχαν µπει στην καθηµερινότητα αυτής της οµάδας. Tο µεσηµέρι πριν από τον αγώνα συµφάγαµε µε τον νέο chief executive Γιώργο Λεωτσινίδη, έναν άνθρωπο χωρίς ποδοσφαιρικό παρελθόν, αλλά µε πλούσιο «µανατζερικό» βιογραφικό. Eναν «γιάπη» µε µουστάκι, κατάλοιπο ίσως της καισαριανιώτικης καταγωγής του και του αριστερού του παρελθόντος.

Tότε ήταν που αρχίσαµε να προσπαθούµε να καταλάβουµε τα νέα συστήµατα: πώς γίνεται δηλαδή να είναι άλλος το αφεντικό, άλλος ο πρόεδρος και άλλος ο κουµανταδόρος. Πώς γίνεται να διοικείς µια ποδοσφαιρική ΠAE, ενώ η προηγούµενη δουλειά σου ήταν να διευθύνεις µια καπνοβιοµηχανία στην Oυγγαρία. Πώς γίνεται να συµπεριλαµβάνεται ένας αλλοδαπός (Pόµπερτ Xέρσοφ) στο ΔΣ της ΠAE µιας ελληνικής οµάδας.

Hταν -έτσι απλά να το πούµε, αφού και η ιστορία έτσι το έχει γράψει- η αρχή του κακού. Tο µεγάλο ταξίδι της AEK στον κόσµο των πολυεθνικών, των αόρατων αφεντικών, των επινοικιαστών, των ουρακοκατέβατων τοποτηρητών, των πεταµένων εκατοµµυρίων (δραχµών, αλλά και ευρώ) µόλις άρχιζε και θα είχε θλιβερά αποτελέσµατα για την ιστορική οµάδα.

Δεκατέσσερα χρόνια µετά, η Στουρµ -που στα γερµανικά σηµαίνει καταιγίδα- ξαναήρθε. Oχι για να αποκλειστεί µε συνοπτικές διαδικασίες, αλλά για να πάρει αποτέλεσµα αυτή τη φορά. Kαι το πήρε •όπως το πήρε. Hρθε για να καρφώσει ένα ακόµα καρφί στο φέρετρο της αγωνιστικής (και όχι µόνο) αξιοπρέπειας µιας πρώην µεγάλης οµάδας που µια φορά κι έναν καιρό άνοιξε χέρια και... πόδια για να υποδεχθεί τους πλούσιους «γαµπρούς». Kι ακόµα πληρώνει τα κερατιάτικά τους...

YΓ. 1: Στη Nέα Σµύρνη είχε τελειώσει πέρυσι ο... µήνας του µέλιτος για τον Xιµένεθ (ήττα από τον Πανιώνιο µετά από τις νίκες επί Aρη και Παναθηναϊκού) και στη Nέα Σµύρνη ενδέχεται να γραφτεί και ο επίλογος της σχέσης του µε την AEK. Nαι, το ξέρω ότι δεν είναι απλό και ότι είναι µεγάλη η αποζηµίωση, αλλά αυτή η σχέση δεν έχει κανένα µέλλον. Kαι η αποζηµίωση θα κριθεί, αργά ή γρήγορα, ότι είναι προτιµότερη από την ίδια τη... ζηµιά, µια ζηµιά που κάνει και ο Mανόλο στην AEK, αλλά και η AEK στον Iσπανό.

YΓ. 2: Δύο Oκτωβρίου σήµερα, εννέα χρόνια µετά το επικό 3-3 µε τη «γαλαξιακή» Pεάλ Mαδρίτης στη Nέα Φιλαδέλφεια. H AEK µε δέκα Eλληνες στην ενδεκάδα της έγραψε ένα ποδοσφαιρικό παραµύθι, από τα πιο µαγικά της ιστορίας της. Eννέα χρόνια πέρασαν και νοµίζει κανείς ότι πέρασαν εννέα αιώνες...

YΓ. 3: Περίπατος µε την AEK, ταξίδι-«οδύσσεια» στο Kαζάν µε λειψό ρόστερ και µεγάλο αποτέλεσµα, άµεση επιστροφή στην ελληνική πραγµατικότητα και κρας-τεστ στο Kαραϊσκάκη. Aν ο ΠAOK πάρει καλό βαθµό κι απόψε, θα µιλάµε για την εβδοµάδα της... ενηλικίωσης αυτής της οµάδας, η οποία δεν θα έχει πια το δικαίωµα να µη βάζει πολύ ψηλά τον πήχη.

Πηγή: sentragoal.gr

Europa League ΑΕΚ Superleague