Ακόμη και εάν ερχόταν ισόπαλος στην Μόσχα, ή έχανε, η άποψη μου δεν θα άλλαζε καθόλου. Έχοντας σαφή εικόνα για την δυναμικότητα των Ρώσων, καθώς ήταν το τρίτο παιχνίδι τους, που παρακολούθησα, δεν είναι σε θέση να αποκλείσουν τον καλό Ολυμπιακό.

Ήταν φανερή η διαφορά ποιότητας στο ρόστερ των δύο ομάδων, αλλά και ο βαθμός ετοιμότητας τους. Ο Ολυμπιακός πατούσε πολύ καλύτερα από τους Ρώσους στα πρώτα 45 λεπτά, δεν είχε και πρόβλημα στην ανασταλτική του λειτουργία. Δεν έβαλε γκολ πιθανότατα λόγω και της δυσκολίας του πλαστικού χλοοτάπητα, αλλά και των βιαστικών επιλογών του.

Ακόμη και στο 20λεπτο του β μέρους, η αλλαγή συστήματος από τον Μπερντίγιεφ δεν είχε αποτέλεσμα τόσο στο επιθετικό κομμάτι της Ρούμπιν, όσο στο ότι κατάφερε να μπλοκάρει την ανάπτυξη του Ολυμπιακού. Σε αυτό συνέβαλε και η διστακτικότητα του Βαλβέρδε, να επιχειρήσει αναπροσαρμογή των πλάνων του, περιμένοντας. Άλλωστε το διάστημα 45-60 είναι εκείνο, που η Ρούμπιν στην διοργάνωση σκοράρει.

Και η εξέλιξη τον «δικαίωσε» απλά, όπως συμβαίνει με τους προπονητές, που πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος, με το γκολ του Φουστέρ. Γιατί οι «τρύπες» από τα μπασίματα του Καραντενίζ και του Κουζμίν, που είχε ένα στρέμμα γήπεδο μόνος του από τα δεξιά, δεν έκλεισαν ποτέ. Θα ήταν πάντως άδικο να χάσει ο Ολυμπιακός από μια στιγμιαία αδράνεια του κέντρου της άμυνας του, αμέσως μετά το γκολ, στην φάση του πέναλτυ και ένα μπλακ άουτ στην αμυντική προσήλωση του.

Η διαφορά της ποιότητας φάνηκε στην συνέχεια, όπου παίζοντας για ένα 20λεπτο με παίκτη παραπάνω, η Ρούμπιν δεν μπόρεσε να κάνει φάση. Και ας είναι καλά και ο Μπερντίγιεφ, που «ξέχασε» τον Μάρτινς δίπλα του μέχρι το τέλος.

Ο Ολυμπιακός είναι με το ένα πόδι στους «16». Αρκεί να δείξει την απαιτούμενη προσοχή και υπομονή στο παιχνίδι του και να μην υποτιμήσουν τα ατού της Ρωσικής ομάδας. Αλλά είπαμε: αν αυτοκτονήσει μόνο, δεν θα είναι στον επόμενο γύρο. Και με οδηγό, το περυσινό 2-2 της Ρούμπιν στην Ολλανδία, μπορεί να βρει που θα είναι οι κακοτοπιές.

Πηγή: pamesports.gr