Καλώς μας ήρθε το 2022. Καλή χρονιά, με υγεία και ευτυχία σε όλους. Τώρα που άπαντες εκτιμώ πως κατανοήσαμε πόσο εύθραυστα είναι όλα, ας τα τονίσουμε περισσότερο και ας μη θεωρούμε τίποτε δεδομένο. Να είμαστε καλά, για να βρισκόμαστε και να μπορούμε να συζητάμε για ώρες, για το πιο σημαντικό από τα δευτερεύοντα θέματα της ζωής μας, που είναι ο αθλητισμός. Ο νέος χρόνος ξεκινά και είναι απαιτητικός από την αρχή.

Οσοι πίστευαν πως η ΑΕΚ θα είχε κινηθεί πολύ γρήγορα στις μεταγραφές και θα είχε άμεσα διαθέσιμους παίκτες για να μπουν και να παίξουν, δεν δικαιώθηκαν. Οι διαδικασίες είναι αργές, τόσο για τις αφίξεις, όσο και τις αποχωρήσεις. Από την ΑΕΚ επισήμως τηρούνται χαμηλοί τόνοι για τις μεταγραφές, για το πόσοι θα έρθουν και πότε θα συμβεί αυτό. Ας το πάνε όπως θέλουν. Η κάθε εταιρεία, μπορεί να χαράσσει τη δική της πολιτική.

Αυτό που δεν μπορεί να είναι διαπραγματεύσιμο και να χαμηλώσει ποτέ, είναι ο πήχης των απαιτήσεων για την ΑΕΚ. Μπορεί να συνέβησαν πολλά τα τελευταία τριάμισι χρόνια, που προκαλούν μεμψιμοιρία και αμφιβολία πριν από κάθε σημαντικό ραντεβού, αλλά κάπως πρέπει να αλλάξει αυτό. Και τώρα, είναι μια μεγάλη ευκαιρία. Εκεί που οι άλλοι βλέπουν πρόβλημα, εγώ διακρίνω την ευκαιρία της ΑΕΚ να δείξει ξανά πως δημιουργείται ομάδα για μεγάλα πράγματα.

Ο Γενάρης θα κρίνει πολλά σε αυτήν τη διαδικασία. Εξοδος στη Λαμία, που παρά τους σπεκουλαδόρους και τους γραφικούς που χρεώνουν την ΑΕΚ με φαντάσματα, δεν είναι ποτέ πραγματικά φιλική προς την ομάδα, πρώτο ματς με τον ΠΑΟΚ και καπάκι ξανά εντός με Παναιτωλικό. Ματς κυπέλλου στην Τούμπα και αμέσως πέρασμα από το μόνιμα εχθρικό Περιστέρι. Ρεβάνς με τον ΠΑΟΚ και φινάλε με τον επικίνδυνο Βόλο στο ΟΑΚΑ. Για να δω ποιος θα αντέξει.

Είναι δεδομένο, πως η ΑΕΚ χρήζει ενίσχυσης. Ακόμα και εάν υποθέσουμε πως ο Γιαννίκης θα βγάλει απίστευτες ικανότητες και θα βάλει τη σφραγίδα του στην ομάδα (που μέχρι τώρα δεν το έχουμε δει σε έντονο βαθμό), έχοντας την απόλυτη στήριξη της διοίκησης, υπάρχουν πράγματα και καταστάσεις που δεν διορθώνονται μόνο μέσα από δουλειά. Πρέπει να έρθουν παίκτες που θα κάνουν τη διαφορά, δεν μπορεί να συζητά όλη η Ελλάδα πως η ΑΕΚ θέλει χαφ και ακόμα αυτός να μην είναι στα Σπάτα τώρα που υπάρχει δυνατότητα.

Ωστόσο, μέχρι να συμβεί αυτό υπάρχει μια πραγματικότητα, που έχει ήδη δυσκολέψει έπειτα από όσα συνέβησαν στο πρώτο μισό της σεζόν. Η πράξη απέδειξε, πως η ΑΕΚ δεν έχει καταφέρει να βρει τα εργαλεία που χρειάζεται για να παίξει το ποδόσφαιρο που έχει θέσει ως στρατηγική η διοίκηση και επιχείρησαν να εφαρμόσουν ο Μιλόγεβιτς και ο Γιαννίκης. Εδώ υπάρχει και μια σημαντική συνθήκη, που κατά τη γνώμη μου πρέπει να διαχειριστεί διαφορετικά ο Γιαννίκης. Της προσαρμογής στις συνθήκες.

Καταλαβαίνω πλέον, έπειτα από τη σχεδόν εμμονική επιλογή μιας συγκεκριμένης διάταξης για να αγωνίζεται η ΑΕΚ, ότι ο Γιαννίκης έχει αποφασίσει να «ζήσει ή να πεθάνει» προπονητικά, με εκείνο που ο ίδιος πιστεύει ως εξέλιξη. Επιμένει σε μια λογική αγωνιστική, που δίνει μεγάλες δυνατότητες στην ΑΕΚ μεσοεπιθετικά, αλλά αφήνει μεγάλα κενά μεσοαμυντικά. Λείπει ο κυνισμός, είναι φανερό πως υπάρχουν παίκτες που δεν μπορούν να ανταποκριθούν, χρειάζεται να πάει αλλιώς η δουλειά.

Στο ποδόσφαιρο, όπως και στη ζωή, όλοι κρινόμαστε από το αποτέλεσμα. Οσο και εάν μετρούν οι προθέσεις και η διάθεση να παίξεις θεαματικό ποδόσφαιρο, το θέμα είναι να βρεις τις λύσεις για να κερδίζεις. Ο Μαρτίνς έβαλε τον Εμβιλά στο τελευταίο δεκάλεπτο του αγώνα Κυπέλλου με το Λεβαδειακό γιατί φοβήθηκε το παιχνίδι και πέρασε τον βασικό του αμυντικό μέσο για να πάρει την πρόκριση. Πέρασε τον Μπα αλλαγή στο 91ο λεπτό με τη Λαμία, με το σκορ στο 1-0. Στο Αγρίνιο, όταν ο Ολυμπιακός κέρδιζε 2-1 είχε βάλει τον Σισέ στο 94’. Στα Γιάννινα είχε βάλει μετά το γκολ του Ελ Αραμπί (2-1), τον Αβραάμ στο 87’ και στο ΟΑΚΑ είχε βάλει τον Μπα στο 86’, με το σκορ στο 3-2.

Στην ΑΕΚ δεν υπάρχει αυτό. Μπορεί να αποτελεί κοινή πεποίθηση για κομμάτι του κόσμου, πως ένας σχηματισμός με τρεις χαφ ή και με τρεις στόπερ, θα έδινε στην ΑΕΚ μεγαλύτερη ασφάλεια αμυντικά, αλλά αυτό δεν εμφανίζεται σχεδόν ποτέ. Με αποτέλεσμα, πολλές φορές η ΑΕΚ να παίζει με τη φωτιά ως το φινάλε. Και τα αποτελέσματα δεν δικαιώνουν αυτές τις επιλογές, όπως αποδεικνύει το άπλωμα της διαφοράς στη βαθμολογία.

Για να το μαζέψω. Ο Γενάρης θα κρίνει πολλά για όλους: για τους υπεύθυνους του σχεδιασμού, τον Γιαννίκη, τους παίκτες της ΑΕΚ. Δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό και να μην τρέξει μία, εάν στο φινάλε αυτού του μήνα η ΑΕΚ έχει ξεμείνει από αγωνιστικούς στόχους και ψάχνει κάπου για να πιαστεί στο υπόλοιπο της σεζόν. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες, όσο και εάν η πρωτοφανής και απόλυτα παράλογη απόφαση του περιορισμού στην προσέλευση των θεατών στα γήπεδα, είναι ξεκάθαρο πως ευνοεί μόνο τον Ολυμπιακό.

Η ΑΕΚ έχει απέναντι το κράτος. Εχει απέναντι έναν ισχυρό αντίπαλο, που έχει βρει τα κόζια και ελέγχει ξανά παρασκηνιακά το ποδόσφαιρο. Η ΑΕΚ έχει μόνο τη λέζα της ΕΠΟ και σχεδόν κανένα ορατό όφελος από όλη αυτήν τη διαδικασία, παρά μόνο καραμούζα και ηλίθιες ειρωνείες για την εξυγίανση. Η ΑΕΚ έχει να αντιμετωπίσει ένα μπλοκ ισχυρών ανταγωνιστών, που συνασπίζουν γύρω από τον Ολυμπιακό, Παναθηναϊκός και Αρης και αυξάνουν τον πήχη.

Ε και; Είναι πρώτη φορά; Η ΑΕΚ έχει την ισχυρότερη διοίκηση που θα μπορούσε να έχει. Τους νίκησε μια φορά, μπορεί να το κάνει και πάλι. Αρκεί, να δει καθαρά όσα συμβαίνουν και να μην προχωρά με μεσοβέζικες λύσεις χωρίς ουσία και προσπαθώντας απλά να κρύψει κάτω από το χαλάκι τα προβλήματα. Οσο το κάνει αυτό, τόσο θα είναι καταδικασμένη στην αποτυχία και δεν θα μπορεί να σταθεί στο επίπεδο που πρέπει.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Απόφαση Μελισσανίδη, τα "σκάει" για παικτάρα - Ομάδα Βig 5 για Μπακάκη - Στον... αέρα η Σούπερ Λιγκ!

Super League Ποδόσφαιρο ΑΕΚ