Από τις μεγαλύτερες ανατροπές στην ιστορία - Άρης ξανά για τίτλο

Άρης - ΑΕΚ: Ένας τελικός που επιτέλους πήραμε! Ένα συναίσθημα που πλημμύρισε την καρδιά και την ψυχή μας, ξεκινώντας από στεναχώρια, απογοήτευση και προοδευτικά μεταλλάχθηκε και άλλαξε σε ότι πιο όμορφο: Στον θρίαμβο και την εκτίναξη στα ουράνια! Στο συναίσθημα που αξίζει να νιώθει κάθε αρειανός για αυτή την ομάδα!

Ο Άρης της μεγάλης ανατροπής είναι ο Άρης της Ευρώπης για τη σεζόν 2022-23! Είναι ο Άρης που αγαπάμε, ο Άρης που μας προσφέρει τη συγκίνηση που κάνει τον γίγαντα Κουέστα να δακρύσει, που κάνει την καρδιά στην κερκίδα να χτυπήσει δυνατά και το πάρτυ να αρχίσει σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα και όχι μόνο!

Όποιος δεν ήταν στο γήπεδο δεν ένιωσε τον παλμό. Όποιος όμως το είδε στην τηλεόραση ένιωσε το συναίσθημα ουρλιάζοντας στα μπαλκόνια, στις καφετέριες, στο αυτοκίνητο! Κανένας δεν έχασε!

Ο Άρης που έχανε μέχρι το 78' από την ΑΕΚ με δύο γκολ διαφορά, αρειμανίως αντέδρασε και πέτυχε μια από τις μεγαλύτερες ανατροπές στο ελληνικό ποδόσφαιρο, τουλάχιστον σε επίπεδο επαγγελματικής εποχής. Και το κέρδος δεν ήταν μόνο η νίκη. Το κέρδος είναι πως ο Άρης κατέκτησε πανάξια το ευρωπαϊκό εισιτήριο κερδίζοντας φέτος τρεις φορές σε τέσσερα ματς την ΑΕΚ και τον Παοκ, ενώ οι κίτρινοι ήταν αυτοί που απέτρεψαν τον πρωταθλητή Ολυμπιακό να πάρει αήττητος το πρωτάθλημα. Το κέρδος ήταν πως ο Άρης φώναξε και πάλι δυνατά πως είναι εδώ, μια μεγάλη δύναμη του ελληνικού ποδοσφαίρου, ικανή να μπει επιτέλους στην τροχιά τίτλου από εδώ και στο εξής!

Ας δούμε το χρονικό της μεγάλης ανατροπής:

Το πρώτο ημίχρονο δεν άφησε πολλά για να θυμόμαστε. Οι δύο ομάδες ξεκίνησαν επιφυλακτικά, με την ΑΕΚ να στέκεται λίγο καλύτερα στο κέντρο και να διατηρεί κατοχή, αλλά αυτό μόνο. Ο Άρης ασύνδετος και πάλι, δεν πάτησε στην αντίπαλη περιοχή και τουλάχιστον στα πρώτα 44 λεπτά δεν έδειξε πως θέλει ένα γκολ! Και αναφέρω τα 44 λεπτά, γιατί στο τελευταίο δίλεπτο ο Άρης έβγαλε έναν ούριο άνεμο που τον οδήγησε στη δημιουργία δύο καλών ευκαιριών που δυστυχώς οι παίκτες του σπατάλησαν, με μοιραίο κατά τη γνώμη μου τον Μπερτόλιο. Στο 44’ λοιπόν ο Καμαρά βγήκε ταχύτατα από τα δεξιά και μπήκε από πλάγια στην περιοχή της ΑΕΚ. Ο Μαυριτανός θα μπορούσε άνετα να δοκιμάσει ένα σουτ, αλλά προτίμησε σε μια επίδειξη αλτρουισμού να γυρίσει την μπάλα στο κέντρο της περιοχής, όπου δεν την περίμενε κανένας συμπαίκτης του! Λίγα δευτερόλεπτα μετά όμως, ο Μαντσίνι έκανε την ίδια κούρσα, πάλι από δεξιά. Στο γύρισμα του ο Μαντσίνι απέτυχε, υπό την πίεση αντίπαλου, να στείλει την μπάλα στα δίχτυα. Αυτή κατευθύνθηκε λίγο πιο έξω, στον Ιτούρμπε που με τρομερό σουτ τράνταξε το οριζόντιο δοκάρι της ΑΕΚ. Το τραγικό της υπόθεσης είναι πως ο Μπερτόλιο αναδείχτηκε μοιραίος, καθώς η μπάλα κατά την επιστροφή της, πέρασε από μπροστά του, αλλά και πάλι δεν κατάφερε να την σπρώξει στα δίχτυα!

Η ΑΕΚ παρά την υπεροχή της στο Α μέρος, είχε μόνο ένα καλό τρίλεπτο (20’-23’) που έδειξε απειλητική, ενώ δημιούργησε μόνο μια ευκαιρία, στο 20’ με τον Γκαρσία να σουτάρει ψηλά άουτ από ευνοϊκή θέση. Την μπάλα την είχε σερβίρει ο Ρότα, αλλά προηγουμένως είχε προηγηθεί φάουλ σε παίκτη του Άρη, οπότε δεν είμαι σίγουρος πως αν έμπαινε γκολ θα μετρούσε.

Το Β μέρος ξεκίνησε εφιαλτικά για τους γηπεδούχους. Η Ένωση μπήκε δυνατά και αποφασιστικά, κατορθώνοντας να μετουσιώσει αυτή τη ρώμη της πετυχαίνοντας δύο τέρματα, χάρη στην εκτελεστική δεινότητα του Λιβάϊ Γκαρσία. Ο παίκτης της ΑΕΚ χτύπησε τον Άρη στο 54' και στο 58' σκοράροντας την πρώτη με σουτ από τα δεξιά και τη δεύτερη με διπλή προσπάθεια, αφού πρώτα ο Κουέστα απέκρουσε την αρχική κεφαλιά του.

Ο Άρης προσπάθησε να αντιδράσει αλλά ήταν παγωμένος. Στο 64' κέρδισε πέναλτυ όταν σε σουτ του Μαντσίνι η μπάλα χτύπησε καθαρά στο χέρι του Χατζησάφι. Ο διαιτητής ενώ αρχικά έδωσε την εσχάτη των ποινών, συμβουλεύτηκε το VAR και άλλαξε την απόφαση του.

Απογοήτευση για τους παίκτες, απογοήτευση για την κερκίδα. Κάπου εκεί τα πράγματα θα τελείωναν για τους περισσότερους, όχι όμως για μια ομάδα που έχει σύμβολο τον Θεό του πολέμου. Στο 74' ο Μαντσίνι απείλησε με σουτ που πέρασε λίγο άουτ. Και κάπου εκεί αρχίζει η αντεπίθεση του Θεού μας!

Στο 77' ο Πάλμα εκτελεί κόρνερ και η μπάλα επιστρέφει στα πόδια του από πλάγια. Ο νεαρός ελίσσεται, κάνει δύο τρίπλες και σουτάρει με το αριστερό: Γκολ! Ο Άρης μειώνει και ελπίζει! Ο νεαρός τα πάει καλά με την ΑΕΚ αφού είχε σκοράρει και στη νίκη στο ΟΑΚΑ.

Από τον Πάλμα ξεκινάει και η ισοφάριση, στο 85'. Ένα λεπτό νωρίτερα ο νεαρός εκτελεί φάουλ που ο Στάνκοβιτς διώχνει σε κόρνερ. Με το κόρνερ ο Φαμπιάνο πιάνει κεφαλιά που υποχρεώνει τον πορτιέρο της ΑΕΚ να κάνει πάλι επέμβαση σε κόρνερ. Στο νέο κόρνερ γίνεται φάση που θυμίζει φλίπερακι: Κεφαλιά Φαμπιάνο, απόκρουση στη γραμμή Χατζησάφι και Στάνκοβιτς, δοκάρι, Φαμπίάνο και ο Μαντσίνι από κοντά στα δίχτυα! 2-2!

Θέλει λίγα λεπτά για τη λήξη, αλλά όλοι είναι σίγουροι για την ανατροπή! Οι παίκτες μας πατάνε λίγο πιο ψηλά από το χόρτο, πετάνε. Δίνονται 7 λεπτά καθυστερήσεων αλλά μας φτάνουν μόνο τρία. Στο 93' λοιπόν ο Καμαρά τροφοδοτεί τον Γκάμα, αυτός τον Ματέο Γκαρσία. Ο Αργεντίνος σουτάρει, αλλά η μπάλα χτυπάει στο κάθετο δοκάρι! Επιστρέφει όμως και ο Ματέο δεν αστοχεί ξανά! Το 3-2 είναι γεγονός και το πάρτυ στις κερκίδες και το χόρτο έχει αρχίσει. Σχεδόν 10 λεπτά κράτησαν οι καθυστερήσεις με την Ένωση να προσπαθεί το αδύνατο: να αντιδράσει στην αντίδραση μας!

Ο Μάντεν σφυρίζει και ο Κουέστα με δάκρυα σπεύδει να αγκαλιάσει τους συμπαίκτες του στο κέντρο του γηπέδου! Η ΑΕΚ θα κάνει εγκαίνια του νέου της σταδίου χωρίς ευρωπαϊκό παιχνίδι, ενώ ο Άρης θα βγει στην Ευρώπη για πρώτη φορά επί τέσσερα συναπτά έτη!

Μια διάκριση που ο Άρης μας αξίζει, που την κέρδισε με κόπο αλλά και τιμιότητα μέσα στα γήπεδα. Μια διάκριση που με τα σωστά αποτελέσματα στην τελευταία αγωνιστική των πλέι οφς, μπορεί να τον φέρει μέχρι και στην 2η θέση του πρωταθλήματος.

Θα κλείσω αναφέροντας το εξής: Υπέροχη στιγμή πρόσφερε στον πολιτισμό και στον ποδόσφαιρο ο Σέρχιο Αραούχο που τιμήθηκε πριν την έναρξη του παιχνιδιού από το σωματείο «Εις το όνομα του Άλκη». Θυμίζουμε πως ο Αραούχο αφιέρωσε το γκολ που είχε πετύχει τον Φεβρουάριο στο Βικελίδης στον αδικοχαμένο Άλκη, όπως και το επόμενο του εναντίον του Απόλλωνα. Ο Αραούχο πριν τον αγώνα κατέθεσε μάλιστα τη φανέλα του στον τόπο μαρτυρίου του Άλκη.