«Τα σκαλιά στο κτίριο D είχαν μεγάλες λακκούβες εξαιτίας της υγρασίας. Τα ανέβαινα δύο-δύο έχοντας δύο τελάρα με νερά στα χέρια μου, ήταν τα ντελίβερι που μισούσα περισσότερο. Ο θείος μου είχε ψιλικατζίδικο και με έστελνε στον 10ο όροφο. Πάντα σταματούσα στον 4ο για λίγα λεπτά, για να ξεκουραστώ, να παίξω με το Nokia και να δω τα σκορ των αγώνων. Όταν έχεις γεννηθεί στην Σκαμπία, δεν ξέρεις τι συμβαίνει έξω. Για μένα, η μόνη λέξη ήταν ‘επιβίωση’. Ήμουν 10 χρονών και ήξερα ότι πρέπει να φέρω στο σπίτι 20 ευρώ. Οι περισσότεροι από τους φίλους με τους οποίους περνούσα εκείνα τα απογεύματα, κατέληξαν στη φυλακή».

Διαβάστε τη συνέχεια στο menshouse.gr