Ο Μιχάλης Στεφάνου γράφει στο blog του για την ήττα του Ολυμπιακού από τη Σιένα, αλλά και πώς πρέπει να αντιδράσουν οι "ερυθρόλευκοι"...
Ο Ολυμπιακός απέχει ΔΥΟ νίκες από το φάιναλ φορ. Ό,τι ακριβώς ίσχυε πριν έρθει στη Σιένα, ισχύει και τώρα. Αυτή είναι η μόνη αλήθεια τη δεδομένη στιγμή και μέχρι την Πέμπτη το βράδυ δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε άλλο από το να περιμένουμε.
Σίγουρα υπάρχει απογοήτευση, θυμός, αλλά και ευθύνες για την πορεία που έχει πάρει η σειρά, αλλά επειδή το… πάρτι σχολάει όταν βγει να τραγουδήσει η χοντρή, καλό θα είναι να επικρατήσει ψυχραιμία για λίγες ακόμη ώρες. Το να πούμε τώρα για τα κενά στο ρόστερ, τα μεταγραφικά λάθη, την κάκιστη νοοτροπία ορισμένων στην ομάδα και τις επιλογές του Ίβκοβιτς δεν ωφελεί. Θα υπάρξει άπλετος χρόνος για κριτική και γενικές αναλύσεις μόλις ολοκληρωθεί η σειρά, άσχετα με το ποιος τελικά θα προκριθεί.
Στο παρκέ του PALAESTRA είδαμε δύο… πολεμόχαρες ομάδες, που πάλευαν σαν τα σκυλιά σε άμυνα και επίθεση. Αμφότερες ήταν προετοιμασμένες για σκληρή μάχη και αυτό φάνηκε από τα πρώτα δευτερόλεπτα του αγώνα. Καμία σχέση δεν είχε δηλαδή, ο Ολυμπιακός από άποψη διάθεσης και πάθους, με την ομάδα που …περπατούσε την περασμένη Πέμπτη στο ΣΕΦ. Το πάθος, βέβαια, από μόνο του δεν φτάνει.
Η Σιένα κέρδισε, γιατί είχε έναν παίκτη που έδειξε τα …καρύδια του, σε αντίθεση με τον Ολυμπιακό που υστέρησε στο… συγκεκριμένο θέμα. Ο «απόστρατος» και «τελειωμένος» Γιάριτς, ντύθηκε Τζόρνταν και με τρόπους που δεν μας έχει συνηθίσει φόρτωσε το καλάθι του Ολυμπιακού. Οι ερυθρόλευκοι δεν βρήκαν ούτε αμυντική απάντηση, ούτε επιθετικό αντίλογο και μοιραία έφυγαν με σκυμμένο το κεφάλι από την PALAESTRA. Εξακολουθούν όμως, να είναι ΖΩΝΤΑΝΟΙ όσο κι αν αυτό δεν αρέσει σε κάποιους…
Σε γενικές γραμμές o Oλυμπιακός δεν ήταν πολύ χειρότερος από τους Ιταλούς. Απόδειξη, ότι το ranking του ήταν μεγαλύτερο. Έχασε, πάντως, την αυτοσυγκέντρωσή του στα κομβικά σημεία του ματς και υπέπεσε σε παιδαριώδη λάθη, τα οποία και πλήρωσε. Λάθη δεν είναι μόνο αυτά που καταγράφονται στη συγκεκριμένη κατηγορία της στατιστικής. Λάθος είναι και να τελειώνεις το τρίτο δεκάλεπτο με ένα (!) ομαδικό φάουλ, κόντρα μάλιστα σε μια ομάδα που… βαράει στο ψαχνό. Λάθος είναι να δέχεσαι 4 πόντους σε 20 δευτερόλεπτα στο φινάλε του ημιχρόνου, ενώ αν δεν είχες χαρίσει τέσσερις σερί κατοχές στη Σιένα θα τελείωνες το ημίχρονο με +4 και όχι με -2. Λάθος είναι να σουτάρεις τρίποντο στον αιφνιδιασμό, αντί να πας σε δύο εύκολους πόντους, ενώ έχεις επιστρέψει άμεσα στο -6 κι έχεις γεμίσει άγχος τον αντίπαλό σου.
Μιας και ο λόγος για λάθη, πολλά από αυτά που έκαναν ο Σπανούλης και ο Παπαλουκάς δικαιολογούνται σε έναν βαθμό. Πότε ο ένας, πότε ο άλλος κρατούσαν την μπάλα στη κορυφή, περιμένοντας επιτέλους, να γίνει ένα σύστημα σωστά! Αλλά μάταια… Αν λοιπόν κάποιοι δεν ξέρουν ακόμη τα συστήματα, καλό θα είναι να τα μάθουν στη αυριανή προπόνηση…
Το μοίρασμα του χρόνου από τον Ίβκοβιτς ήταν ομολογουμένως κάπως περίεργο. Το ροτέισον άνοιξε υπερβολικά για τέτοιας κρισιμότητας ματς, πράγμα που φανέρωνε ότι ο Ντούντα προσπαθούσε συνεχώς να βγάλει κάποιον άσσο από το μανίκι. Τα τρικ απέτυχαν και ο Ολυμπιακός δεν είχε συνοχή στη μεγαλύτερη διάρκεια της αναμέτρησης.
Ο αγώνας της Πέμπτης είναι απλός και εύκολος. Τόσο στον αγωνιστικό τομέα, αφού μοιάζει εντελώς ξεκάθαρο το τι πρέπει να κάνει η ομάδα, όσο και στον ψυχολογικό. Πρόκειται για ένα ματς do or die. Η νίκη ισούται με ζωή και η ήττα με θάνατο. Aπλά τα πράγματα και… κρυστάλλινα στο μυαλό όλων.
Μετά την ήττα στο ΣΕΦ, οι περισσότεροι σκεφτήκαμε ότι η Σιένα δεν μπορεί να κερδίσει τρεις συνεχόμενες φορές τον Ολυμπιακό. Αυτό δεν σημαίνει, ότι «απαγορεύεται» να τον κερδίσει δύο. Άρα, ακόμη μέσα είμαστε…
ΥΓ. Με τον Αντόνιο Κόντε στο γήπεδο και μάλιστα σε αγώνα προημιτελικής φάσης, πού να δεις προκοπή…
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις