Ο Χρήστος Κοντός γράφει στο blog του για την επιλεκτική ευαισθησία των ΜΜΕ και την σιωπή του Μαρινάκη για τον Σιδηρόπουλο.
Αναλυτικά το άρθρο του:
Από τα πρωτοσέλιδα των «αντικειμενικών» εφημερίδων μέχρι τους τίτλους ειδήσεων των ραδιοφωνικών σταθμών και τα στιγμιότυπα των τηλεοπτικών καναλιών, η πρώτη κουβέντα για το παιχνίδι του ΟΑΚΑ ήταν ότι ο Παναθηναϊκός νίκησε τον ΠΑΟΚ με γκολ οφσάιντ του Ζιλμπέρτο.
Μου έρχεται κάπως, αυτή η επιλεκτική ευαισθησία των αγαπημένων μας ΜΜΕ. Θα μπορούσα να την καταλάβω αν για παράδειγμα, μια εβδομάδα νωρίτερα οι αντίστοιχες αναφορές για τον αγώνα του Βόλου ξεκινούσαν με τη φράση «ο Παναθηναϊκός έχασε με γκολ οφσάιντ του Μαρτίν». Ή αν προβάλλονταν με την ίδια θέρμη τα πέναλτι που ζήτησε ο Παναθηναϊκός από τον Τσουκαλά, τον Πάμπλο Γκαρσία και τον Μανωλά αλλά ποτέ δεν πήρε.
Βεβαίως και ήταν οφσάιντ το γκολ του Ζιλμπέρτο. Στο τρίτο ριπλέι του τηλεοπτικού πλάνου, φαίνεται ξεκάθαρα ότι δεν είχε κόψει τα νύχια του και μαζί με τη φτέρνα του, έβγαιναν ελάχιστα έξω από τη γραμμή. Για τόσο καθαρή φάση μιλάμε, σε ένα στρίμωγμα σχεδόν είκοσι παικτών μέσα σε λίγα τετραγωνικά μέτρα γης και με την μπάλα να μην ξεκολλάει από την περιοχή.
Είναι αστείο και μόνο να το συζητά κανείς. Σε μια σειρά πέντε αγώνων (μη βάλουμε στο ζύγι και τους προηγούμενους, γιατί θα γείρει μονόπαντα) βρέθηκε επιτέλους μια οριακή, γρήγορη και πολύ δύσκολη φάση που δόθηκε υπέρ του Παναθηναϊκού και πρέπει να την κάνουμε σημαία. Όλα τα άλλα αμφισβητούμενα ήταν πάντα υπέρ του αντιπάλου, αλλά τώρα που βρήκαμε παπά, ας θάψουμε πέντ' έξι. Κλασική η συνταγή στο παιχνίδι των εντυπώσεων και απόλυτα επιτυχημένη.
Στα ψιλά των εφημερίδων και σε κάποιες γρήγορες αναφορές, ίσως διαβάσει και ακούσει κανείς ότι έτσι όπως σηκώνει το χέρι το Τσουκαλάς, είναι πέναλτι και κακώς ο Κάκος δεν το δίνει. Αντικειμενικότητα, θα πει κανείς. Λες το ένα, λες και το άλλο. Λάθος. Σημασία δεν έχει μόνο τι λες, αλλά κυρίως πώς προβάλλεις αυτό που λες. Άλλο να πυροβολείς κάποιον με μπαζούκας και άλλο με νεροπίστολο. Όπως και να το κάνουμε, υπάρχει μια μικρή διαφορά. Άλλο να διαβάζεις το ένα με κάτι γράμματα που βγάζουν μάτι και άλλο να ψάχνεις με το μικροσκόπιο για να βρεις το άλλο, θαμμένο σε μια μικρή βούλα χαμένη στο διάστημα.
Όποιος είδε το ματς στο ΟΑΚΑ, δεν έχει κανένα λόγο να ασχοληθεί με τη διαιτησία. Όσα ψιλά ξέφυγαν από τον Κάκο, ήταν μέσα στα όρια του λάθους που σίγουρα θα κάνει ένας διαιτητής την ώρα του αγώνα. Σε καμία περίπτωση δεν είδαμε έναν διαιτητή που ήθελε να σπρώξει τον Παναθηναϊκό. Ήταν απολύτως ξεκάθαρο αυτό, από το 1' μέχρι το 94'. Ίσα-ίσα, ήταν μια διαιτησία που στο σύνολό της θα χαιρόταν να την έχει ο εκάστοτε φιλοξενούμενος. Θυμόμαστε πολύ καλά πώς ακριβώς παίχτηκαν τα δύο ματς των πλέι οφ στην Τούμπα και έχουμε πολύ εύκολα μέτρο για να κάνουμε συγκρίσεις.
Φώναζε ο Μαρινάκης για τον ορισμό του Κάκου. Ποιου; Του Κάκου! Κουβέντα όμως για το ότι σε δύο κολλητά ντέρμπι του ΠΑΟΚ στην Τούμπα για τα πλέι οφ, διαιτητής ορίστηκε ο Σιδηρόπουλος. Δεν θυμάμαι άλλη φορά να παίζει ο ίδιος διαιτητής δύο συνεχόμενα εντός έδρας ματς (και μάλιστα ντέρμπι) της ίδιας ομάδας, στο δικό της γήπεδο, μέσα σε δύο εβδομάδες. Ακούσατε να μιλάει κανείς ή μόνο χαρήκαμε που τα κέρδισε και τα δύο ματς ο ΠΑΟΚ;
Γενικώς δεν γουστάρω να ασχολούμαι με τη διαιτησία. Με εξαίρεση τα μαγικά που είδαμε στο Καραϊσκάκη και έγραψαν Ιστορία, δεν στέκομαι παραπάνω στα όποια λάθη των διαιτητών, ακόμα κι αν καθορίζουν αποτέλεσμα σε βάρος του Παναθηναϊκού. Γιατί κολλάω τώρα, όταν το συγκεκριμένο ματς έχει πάρα πολλά πιο ενδιαφέροντα να σε κεντρίσουν; Γιατί το έχω ξαναδιαβάσει πολλές φορές αυτό το γράμμα. Τόσες φορές που το ξέρω απέξω κι ανακατωτά. Ξέρω πολύ καλά το περιεχόμενο, τους αποστολείς και τους παραλήπτες. Και είναι πραγματικά εξοργιστικό σε ό,τι αφορά στον Παναθηναϊκό, μια ζωή να διυλίζουν τον κώνωπα και να καταπίνουν την κάμηλο.
Πηγή: leoforos.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις