Ο Γιάννης Σερέτης γράφει για την ώρα της δικαίωσης που ήρθε για όσους, χωρίς να το διαφημίζουν και να το βρωντοφωνάζουν όπως κάνουν οι περισσότεροι κρατικοί λειτουργοί, τα κατάφεραν.
Ναι, ναι, ξέρω. Ολοι κρατάμε μικρό καλάθι. Και καλά κάνουμε! Είδαμε τόσα και τόσα στην Ελλάδα που έχουμε κάθε λόγο να αμφιβάλλουμε για την εξέλιξη και την κατάληξη της υπόθεσης που «έσκασε» χθες. Εχουμε δει τόσα και τόσα στον χώρο του ποδοσφαίρου (και όχι μόνο, αλλά ειδικά σ΄ αυτό το πεδίο,) με κορυφαίο παράδειγμα την υπόθεση της Παράγκας και την ατελέσφορη προσπάθεια του Γιώργου Φλωρίδη. Γιατί δεν πέτυχε τελικά ο Φλωρίδης; Γιατί δεν είχε υποστήριξη και φαινόταν ένας Δον Κιχώτης. Ε, λοιπόν, τώρα αυτό δεν συνέβη! Και θα ήταν παράλογο αν σε μια χώρα όπου ελάχιστοι δημόσιοι λειτουργοί ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις και τα καθήκοντα του ρόλου τους, δεν υπογραμμιζόταν και δεν αναδεικνυόταν η συντονισμένη δουλειά που έγινε από πολλές διαφορετικές κατευθύνσεις, προκειμένου αυτή η έρευνα να φτάσει σε απαγγελία κατηγοριών.
Μέσα η UEFA, μέσα η ΕΠΟ (που έφερε την UEFA τον Φεβρουάριο για να συναντηθούν και να συνομιλήσουν τα στελέχη της με την Πόπη Παπανδρέου), μέσα το ΣΔΟΕ, μέσα η ΕΥΠ, μέσα κι άλλοι πολλοί! Χωρίς ΜΜΕ. Χωρίς τυμπανοκρουσίες. Χωρίς φανφάρες. Με συνεργασία. Με ώρες δουλειάς. Με έρευνα. Για μήνες ολόκληρους. Και αποτέλεσμα μια δικογραφία αποτελούμενη από εκατοντάδες σελίδες. Νομίζετε ότι είναι εύκολο; Ε, λοιπόν, δεν είναι! Ειδικά σε μια χώρα, στην οποία συνήθως οι παράνομοι ξεγλιστρούν.
Τώρα, λοιπόν, ήρθε η ώρα της δικαίωσης για όσους, χωρίς να το διαφημίζουν και να το βρωντοφωνάζουν όπως κάνουν οι περισσότεροι κρατικοί λειτουργοί, τα κατάφεραν. Διότι, ανεξάρτητα από το θα συμβεί στο δικαστήριο, κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι πληρώνονται από τον Ελληνα πολίτη έκαναν σωστά αυτό για το οποίο πληρώνονται. Τόσο απλό, μα ταυτόχρονα τόσο σπάνιο στην Ελλάδα. Και αν η υπόθεση φτάσει ως το τέλος της, δεν θα έχουν προσφέρει υπηρεσίες μόνο στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Αυτό είναι ίσως το λιγότερο, ανέκαθεν άλλωστε οι ελληνικές κυβερνήσεις χειρίζονταν ανόητα αυτό το εύφορο για ωραία πράγματα χωράφι με την τεράστια απήχηση στον ανδρικό πληθυσμό της χώρας.
Αυτό που θα έχουν προσφέρει οι τολμηρές κυρίες Ράικου και Παπανδρέου και όλοι οι «ανώνυμοι» σε ΣΔΟΕ, ΕΥΠ και κυβέρνηση εργάστηκαν αθόρυβα εδώ και 1 ½ χρόνο είναι ένα αυθόρμητο, μικρό, σχεδόν ανεπαίσθητο χαμόγελο ικανοποίησης στην ελληνική κοινωνία, η οποία εδώ και 1 ½ χρόνο βρίσκεται σε κατάσταση νευρικής κρίσης. Θα τονώσει, έστω ελάχιστα, την εμπιστοσύνη τους στην ξεθωριασμένη έννοια «κράτος», η οποία στο μυαλό των περισσότερων έχει ταυτιστεί με το υβρίδιο των λέξεων «μπουρδέλο», «ανίκανοι», «τριτοκοσμικό» και «απατεώνες».
Υ.Γ. Επειδή θυμάμαι τι συνέβη και στη σύλληψη των μελών της 17Ν και στην πρόσφατη σύλληψη των δολοφόνων των μελών της ομάδας «ΔΙΑΣ», επιτρέψτε μου να διατηρώ κάποιες ελπίδες για την πρόοδο της υπόθεσης που άνοιξε χθες και την τελική καταδίκη όσων αποδειχθεί στο δικαστήριο ότι είναι ένοχοι. Σε κάθε περίπτωση, μετά από όλα όσα έχουν συμβεί (και όσα θα συμβούν), αρκεί η οριστική και αμετάκλητη καταδίκη όσων αποδειχθούν ένοχοι, προκειμένου να μπει stop στο ελληνικό παραποδόσφαιρο. «Λαδιές» πάντα θα γίνονται (Ελλάδα είμαστε).
Αλλά όλοι θα ξέρουν ότι κάποιοι έχουν στοχοποιηθεί, ότι κάποιοι τους παρακολουθούν, ότι δεν είναι εκείνοι οι μάγκες, οι ανεξέλεγκτοι, οι έξυπνοι, οι βιρτουόζοι, και όλοι εμείς οι υπόλοιποι οι μακάκες που δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα: ούτε να τους σταματήσουμε, ούτε να τους τιμωρήσουμε, ούτε να τους περιθωριοποιήσουμε, ούτε να γράψουμε όσα ξέρουμε, υπό τον φόβο των αγωγών και του ξύλου από τους «εύσωμους κυρίους».
Πηγή: gazzetta.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις