O Μίλτος, ο νταλικέρης, γράφει στο blog του στο gazzetta.gr, για τη νίκη του Παναθηναϊκού στην Τούμπα και το κυνήγι της... ευτυχίας το οποίο, απ’ ότι φάνηκε, δεν είναι τελειωμένο για τους «πράσινους».
Την 21η αγωνιστική της Σούπερ Λίμπας δεν άλλαξε τίποτα, αλλά δεν ήταν από αυτές τις αγωνιστικές που λέμε "σαν να μην έγινε ποτέ". Έγινε και, παρότι δεν διαφοροποίησε τη διαφορά των επτά βαθμών μεταξύ Ολυμπιακού - Παναθηναϊκού, έθεσε κάποια ερωτηματικά. Και σίγουρα δεν έκρινε οριστικά το πρωτάθλημα, κάτι που φαινόταν πολύ πιθανό πριν πάρει ο Παναθηναϊκός το "διπλό" στην Τούμπα.
Γιατί, εδώ που τα λέμε, αυτό περίμεναν οι περισσότεροι και σίγουρα αυτό περίμεναν στον Ολυμπιακό. Να κερδίσουν στο ρελαντί την Ξάνθη (όπως και έγινε) και να γκελάρει ο Παναθηναϊκός στην Τούμπα, οπότε με το +9 (σε περίπτωση ισοπαλίας) ή το +10 (αν έχανε ο Παναθηναϊκός από τον ΠΑΟΚ), να γράψουμε τέλος και τις Κυριακές να πηγαίνουμε για πικνίκ στην εξοχή ή με τις γυναίκες μας στη μουσική σκηνή "κουαρτέτο με τρία έγχορδα και μια βουήχτρα" και σε καλλιτεχνικές εκθέσεις με θέμα τον "σκανδιναβικό μινιμαλισμό στο ατελέσφορο κυνήγι της ευτυχίας στη Φύση".
Τότε φυσικά, ενώ εμείς θα ακούγαμε τη βουήχτρα και τα όργανα του κουαρτέτου να ντραγκανίζουν στη μηνίγγια μας, δεν θα ήταν μόνο η διαφορά που θα απέτρεπε τον Παναθηναϊκό από το κυνήγι της ...ευτυχίας, σόρι, του Ολυμπιακού, αλλά και η ψυχολογία.
Μέχρι πριν το ματς της Τούμπας, ο Παναθηναϊκός έμοιαζε τελειωμένη ιστορία. Πήγαινε να παίξει σε μια δύσκολη έδρα, απέναντι σε μια σκληρή ομάδα που προερχόταν από θρίαμβο στο Κύπελλο, έχοντας ο ίδιος υποστεί σοκ στο Κύπελλο, ενώ δεν είχε και τον Σισέ και ήταν ήδη στο -10, επειδή ο Ολυμπιακός έπαιζε νωρίτερα.
Χαμένος για χαμένος, δηλαδή. Κι όμως, τελικά όχι μόνο τη σκαπούλαρε, αλλά έφυγε και θριαμβευτής και με άλλη διάθεση από την Τούμπα. Μετά από ένα ματς που στράβωσε στην αποβολή του Σπυρόπουλου και στο οποίο ο αντίπαλος ήταν αντικειμενικά καλύτερος, χάνοντας πολλές ευκαιρίες.
Οιωνός;
Πάντως, στον Παναθηναϊκό αυτό δείχνουν να πιστεύουν. Πως μπορούν. Πως, μετά από αυτό το ματς, όλα γίνονται. Πως "αφού δεν χάσαμε στην Τούμπα υπό αυτές τις συνθήκες, γιατί να μην περάσουμε κι από το Καραϊσκάκη για να γίνει τζόγος;".
Η αλήθεια είναι ότι ο Παναθηναϊκός στα δύο τελευταία ματς, και σε αυτό με την ΑΕΚ (παρά τον αποκλεισμό) αλλά και στην Τούμπα, έδειξε να ξαναβρίσκει μια ταυτότητα. Αυτή της μεγάλης ομάδας, που πιστεύει πως μπορεί να ανατρέπει δεδομένα. Της ομάδας που παλεύει στα δύσκολα. Του πνιγμένου που πιάνεται από τα μαλλιά του.
Τους έφυγε το άγχος; Έγινε κάποιο "κλικ" και ξεκόλλησαν; Βγαίνει τώρα η "δουλειά" του Φερέ-ηττα; Όλα μαζί και κάποια ακόμα;
Ό,τι κι αν είναι, προσπαθήστε να θυμηθείτε πριν από τα ματς με ΠΑΟΚ και ΑΕΚ, πότε ήταν η τελευταία φορά που είδατε τους παίκτες του Παναθηναϊκού να τρέχουν και να παλεύουν. Πότε τους είδατε να κλοτσάνε, να παίρνουν κάρτες τσαμπουκά και όχι κάρτες ανοησίας. Πότε τους είδατε "φορτωμένους", τσατισμένους. Πότε τους είδατε να στραβώνει το ματς και να προσπαθούν να το ισιώσουν με κάθε τρόπο και κάθε μέσο...
Ξέρω. Πρέπει να ήταν τότε που είχατε πάει με τη γυναίκα σας στην έκθεση εκείνου του μινιμαλιστή Νορβηγού καλλιτέχνη, που αναζητούσε την κάθαρση σε νεκρές φύσεις.
Μέχρι να δούμε αν οι νεκρές φύσεις του Παναθηναϊκού αναστήθηκαν ή αν η κάθαρση είναι προσωρινή πριν το καθαρίσει οριστικά ο Ολυμπιακός, εγώ, ο Μίλτος, νά ΄μαι καλά...
ΠΗΓΗ: www.gazzetta.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις