Ρίχνει όλο το ξύλο - Πιο αργός από σαλιγκάρι - Κάνει μπάφο στη σέντρα - Θα γίνει ταινία τρόμου

Δέρνει αλύπητα τα παιδάκια. Στα π@πάρι@ του σαν τον Μακρόν.

Παναθηναϊκός - Αστέρας Τρίπολης: Ήταν αυτό που λένε μια νίκη επαγγελματική. Μια νίκη ψυχολογίας, επίσης. Αλλά ήταν και μια νίκη φυματική για τον Παναθηναϊκό, που άλλη μια φορά κόντεψε να κοψοχολιάσει τους οπαδούς του. Ας όψεται ο Μανιάς που δεν μπόρεσε να σημαδέψει δίχτυα από τα πέντε μέτρα κι ύστερα έκανε μαλάξεις στο κουντεπιέ και καλά ότι είχε χτυπήσει γι' αυτό δεν τα κατάφερε. Να μας πάρει η κάμερα ρε φίλε κι άσε τον Παράσχο να τραβάει τις μουστάκες του…

Ο οποίος Παράσχος δηλαδή, τι να κάνει ακριβώς δίχως Ιγκλέσιας; Πενήντα χρονών να πάει ο Αργεντίνος, πάλι θα δεσπόζει σαν πύργος στο χώρο του κέντρου και πάλι θα κερδίζει όλες τις κεφαλιές. Και θα δέρνει αλύπητα τα παιδάκια που τολμάνε να πάνε κοντά του να διεκδικήσουν μπάλα. Δίχως τη δική του την παρουσία, επέβαλε το δικό του νόμο ο έτερος τσαμπουκάς του γηπέδου, ο Κουρμπέλης, κι ας εμφανίσθηκε με μάσκα. Δεν ξέρω αν θα τον δώσει με μεταγραφή το καλοκαίρι ο ΠΑΟ, χωρίς αυτόν όμως χάνει τη μισή του δυναμική όταν πρέπει να αμυνθεί και να παίξει και λίγο ξύλο εκτός από μπάλα.

Λέγαμε όμως για νίκη ψυχολογίας και την είχαν απόλυτη ανάγκη η "πράσινοι" γιατί έρχονται τα ντέρμπι και την προηγούμενη φορά που έκατσε το παρεάκι ΠΑΟΚ-ΑΕΚ-ΟΣΦΠ στο διάβα του τριφυλλιού, έπεσε φυλλοξήρα. Ένα βαθμό από τους εννιά τσίμπησε ο Παναθηναϊκός κι από εκεί ακριβώς είχε σπάσει το λαμπρό σερί των νικών και είχε ξεκινήσει η κατρακύλα. Φαντάσου να πήγαινε να παίξει με τους λοιπούς μεγάλους με κατεβασμένα τ’ αυτιά και τη μούρη στο χορτάρι; Ενώ τώρα, κάπως ξαναγύρισε η αισιοδοξία, κάπως επέστρεψε το χαμόγελο. Ήρθε και μια αναπνοή βαθμολογική, γιατί κανείς δεν μιλάει για την επικίνδυνη ζώνη, αλλά η επικίνδυνη ζώνη δεν είναι και τόσο μακριά…

Από εκεί και πέρα, δεν έχει πολλούς λόγους να χαίρεται ο ΠΑΟ. Πάλι ασόβαρος ήταν, πάλι ταλαιπωρούσε τη μπάλα, πάλι έφταναν με ευκολία οι αντίπαλοι στην περιοχή του. Και όταν δεν είναι σε μέρα ο Μακέντα, δεν υπάρχει άλλος που να μπορεί να τρομάξει τα αντίπαλα σέντερ μπακ. Εντάξει, ξέρει μπάλα ο Άλτμαν, το 'παμε, μπορεί να τριπλάρει σε τηλεφωνικό θάλαμο, αλλά είναι πλέον πιο αργός κι από σαλιγκάρι σε ενδιαφέρουσα. Κι αυτός ο Μουνιέ είναι πιο στα παπάρια του κι από τον συμπατριώτη του τον Μακρόν. Αν άναβε και κάναν μπάφο εκεί στη σέντρα δεν θα παραξενευόμουνα!

Πάει στο διάολο όμως, το πήραν το τρίποντο οι "πράσινοι" και ανάσαναν. Δεν ξέρω όμως τι θα γίνει από εδώ και πέρα, μιας και ούτε η μάσκα κατάφερε να προστατεύσει την τραυματισμένη μύτη του Κουρμπέλη. Και άνευ Κουρμπέλη, ο Παναθηναϊκός είναι μισή ομάδα. Δεν μασάει βέβαια ο παίκτης και θέλει γήπεδο, αλλά εδώ προηγούνται οι γιατροί και έπεται η αδρεναλίνη. Αν βρεθεί λύση συμβιβαστική, έχει καλώς. Ειδάλλως, η τριάδα των αγώνων με ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και Ολυμπιακό θα γίνει ταινία τρόμου…

Υ.Γ.: Να μασάς και να φτύνεις ήταν το παιχνίδι, τι να κάνουμε επικεντρώσαμε σε αυτόν τον Κυριακόπουλο του Αστέρα που υποτίθεται ότι αποτελεί μεταγραφικό στόχο των μεγάλων. Καλός παίκτης είναι, κορμί έχει, μπάλα ξέρει, αλλά είναι και αργός και κάπως νωχελικός. Δεν βλέπω σπίρτο, δεν βλέπω ζωηράδα και στο σύγχρονο ποδόσφαιρο δεν πας πουθενά χωρίς τρεξίματα.

 

Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις