Ο Γιάννης Ξενάκης γράφει για την αγωνιστική μεταμόρφωση της ΑΕΚ στο ματς με την ΑΕΚ και τον Νάτσο Σκόκο.
Έπρεπε να περάσουν 84 μέρες για να κερδίσει ματς στην έδρα της (που να την πει κανείς έδρα...) η ΑΕΚ. Και έπρεπε να περάσουν πέντε μήνες από τον ερχομό του Χιμένεθ για να παίξουν οι καλύτεροι, στις θέσεις τους και με σύστημα που είχε ξεχάσει η ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια.
Κάλλιο αργά, όμως, παρά ποτέ. Στο φίνις της σεζόν, καλό κάνει η μεταμόρφωση. Αρκεί τούτη η διαφοροποίηση, να μην σκεπάσει τα προβλήματα, τις αδυναμίες της ομάδας.
Θα συμφωνήσουν όλοι ότι ήταν μακράν η πιο ποιοτική παράσταση της ΑΕΚ στην εφετινή σεζόν. Αν πάω και λίγο πιο πίσω, δεν θα βρω ούτε στα δυο χρόνια του Μπάγεβιτς καλύτερο παιχνίδι. Ο Δώνης ήταν περαστικός. Άρα θα πρέπει να πάμε πιο πίσω, στη σύντομη θητεία Κωστένογλου (4-0 τον Ολυμπιακό) ή στα μεγάλα ματς επί Φερέρ.
Ο Χιμένεθ αφού πειραματίστηκε για πέντε μήνες, με εμμονές στο 4-2-3-1 (που είχε καθιερώσει και ο Ντούσκο), με παραλλαγή το 4-3-3, την Κυριακή συνειδητοποίησε ότι έχει κι άλλη επιλογή. Αυτό που δεν έκανε τόσο καιρό, αυτό που δεν μπορεί κανείς από μας να του υποδείξει, διότι δεν είμαστε εμείς οι προπονητές. Αυτός έχει τα κλειδιά, αυτός δουλεύει μέρα – νύχτα με τους παίκτες.
Ο Ισπανός φόρτωσε τον άξονα, εκεί δηλαδή που υπάρχει μια σχετική υπεροπλία της ΑΕΚ. Τα δεδομένα δεν αλλάζουν η ΑΕΚ διαθέτει Ντιόπ, Μάκο, Μίτσελ (από τον Γενάρη), Καφέ, Γκέντσογλου, Γκερέιρο και Λυμπερόπουλο στον άξονα, από πίσω προς τα μπροστά. Και στις πτέρυγες τι έχει; Έναν Λεονάρντο, πολύ σοφτ για τη θέση, πιο κατάλληλο για τον άξονα παρά για παιχνίδι από τις πτέρυγες.
Έναν Μπερνς που πέραν της ταχύτητας σε ανοιχτό χώρο, θέλει πολλά ψωμιά ακόμα να φάει για να φτάσει (αν θα φτάσει) στο επίπεδο, ναι, ενός Τζίμη Πατίκα. Έναν Έντερ, αόρατο, ουδείς έχει αντιληφθεί την παρουσία του στην ΑΕΚ. Έναν Λαγό, του ύψους ή του βάθους, χωρίς διάρκεια και προπάντων χωρίς την απαιτούμενη ωριμότητα. Α, ξέχασα πότε πότε κι έναν Μπλάνκο ...δεξί εξτρέμ, έτσι για να θυμόμαστε μετά από χρόνια και κανένα ανέκδοτο.
Κι έναν Σκόκο που δυόμισι χρόνια είναι μουτρωμένος (δηλαδή δυστυχισμένος), δυόμισι χρόνια φυσάει και ξεφυσάει επειδή δεν τον βάζουν να παίζει εκεί που γουστάρει, εκεί που νιώθει βολικά, εκεί που τέλος πάντων θεωρεί ο ίδιος ότι θα είναι πιο ωφέλιμος για την ομάδα. Και όλοι οι προπονητές (Δώνης, Μπάγεβιτς, Χιμένεθ) δεν του έκαναν τη χάρη, γιατί όλοι πίστευαν (μάλλον αφελώς, αλλά ας περιμένουμε και τα επόμενα ματς για να σιγουρευτούμε) ότι ο Σκόκο πρέπει να είναι ενταγμένος σε καλούπια. Να κινείται σε συγκεκριμένο χώρο (δεξιά ή αριστερή πτέρυγα), να κάνει τις ίδιες (προβλέψιμες) κινήσεις από τα άκρα και να αναλώνεται σε τρεξίματα για να κυνηγά και να μαρκάρει τον αντίπαλο μπακ.
Δεν ξέρω πόσο τυχαίο είναι που ο Σκόκο έκανε την πρώτη του φετινή ολοκληρωμένη εμφάνιση, παίζοντας για πρώτη φορά εκεί που θέλει. Δεύτερος φορ, με πλήρη ελευθερία κινήσεων, να γυροφέρνει και να μπουκάρει στην περιοχή. Θα φανεί αυτό στη συνέχεια, αν τον καθιερώσει σ' αυτή τη θέση ο προπονητής του. Ο οποίος, κατανοώ απόλυτα ότι θα έρθουν ματς, στα οποία οι δυο ακραίοι μπακ, θα χρειάζονται βοήθειες, για να μην τους βάζουν δυο αντίπαλοι στη μέση. Οκ, γι' αυτό ας βρει τις ενδεδειγμένες λύσεις ο Χιμένεθ.
Ας δούμε πόσο διαφορετικός και χρήσιμος μπορεί να είναι ο Σκόκο απαλλαγμένος από άλλες σκοτούρες.
Το πείραμα με τα πολλά αμυντικά χαφ, μια χαρά μπορεί να αποδώσει και να δώσει λύσεις ανασταλτικά. Ο Ντιόπ κάνει αρχοντικά παιχνίδια, όταν έχει τόσα στηρίγματα γύρω του. Ο Μάκος με τα τρεξίματα, ο Μίτσελ επιμένω ότι είναι ο πιο ποιοτικός από τους τρεις καινούριους. Το αμυντικό χαφ που θα κόψει και θα πασάρει σωστά, γρήγορα και έξυπνα. Αν τρέχουν όλοι αυτοί, ας τρέξει ...λιγότερο ο Γκερέιρο που μπορεί να δώσει άλλα πράγματα. Πιο δημιουργικό χαφ από τον Πολωνο-βραζιλιάνο δεν έχει η ΑΕΚ. Αργός, λάιτ ή οτιδήποτε άλλο, ωστόσο με ποδοσφαιρικό μυαλό, αντίληψη του χώρου και της φάσης, με πάσα στο σωστό τάιμινγκ.
Για τον Γκερέιρο, το είχα σημειώσει και τις προάλλες. Ας του δώσει απανωτές ευκαιρίες ο προπονητής. Δεν είναι δυνατόν, δυο Κυριακές (με Εργοτέλη και ΠΑΟΚ) να είναι από τους κορυφαίους και ενδιάμεσα (Τετάρτη Κύπελλο με ΠΑΟΚ) να βρίσκεται όλως παραδόξως εκτός 18άδας. Τι συνέβη, κουράστηκε κι έπρεπε να γίνει ροτέισον; Μα πότε πρόλαβε να κουραστεί, τα λιγότερα ματς απ΄ όλα τα χαφ έχει κάνει. Το ορθόν από δω και πέρα είναι να πάρει περισσότερο χρόνο συμμετοχής ο Γκερέιρο. Να τον μοιράζεται με τον Λυμπερόπουλο που ασφαλώς και δεν αντέχει να παίζει σε όλα τα ματς και ολόκληρα 90λεπτα. Ο Γκερέιρο θα κριθεί αντικειμενικά (και όχι απαξιωτικά, αλλά ούτε και ενθουσιωδώς) μόνο μέσα από τη διάρκεια. Αν είναι μια να παίζει και πέντε να κάθεται, δεν θα βγάλουμε άκρη.
Η ΑΕΚ την χρώσταγε μια μεγάλη εμφάνιση. Το DNA τούτης της ομάδας, ολόκληρες δεκαετίες, δεν ήταν το αμυντικό ποδόσφαιρο, οι σκοπιμότητες, ο κλεφτοπόλεμος. Η ΑΕΚ ήταν φύσει επιθετική ομάδα και ως τέτοια λατρεύτηκε από το κοινό της. Η ξαφνική μετάλλαξη της δεν άρεσε σε κανέναν, ιδίως όταν βλέπεις μια ΑΕΚ που δεν μπορεί να επιβληθεί και να δημιουργήσει. Το 4-0 επί του τραγικού ΠΑΟΚ δεν θα πρέπει να μας ξεγελάσει ως προς τις πραγματικές δυνατότητες της ομάδας. Η εμφάνιση ωστόσο έδειξε έναν δρόμο. Πως με τις κατάλληλες κινήσεις η ομάδα μπορεί να παίξει και ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας. Κι από τη στιγμή που υπάρχει ποιοτικό έλλειμμα στις πτέρυγες, ας “χτυπάει” τα παιχνίδια από τον άξονα....
Πηγή: contra.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις