Ο Γιάννης Ξενάκης γράφει για την ευκαιρία της ΑΕΚ να πάρει την 1η θέση στα πλέι οφ και για τους δρόμους που ανοίγει στην Ενωση πιθανή συμμετοχή της στα προκριματικά του Champions League.
Το 2008 ήταν η απογοήτευση για τον τίτλο που κατέκτησε στα γήπεδα και έχασε στα χαρτιά. Το 2009 το διεκδίκησε μέχρι τέλους, αλλά πέταξε βαθμούς στη Λάρισα κι έχασε από τον Παναθηναϊκό. Πέρσι έμεινε από νωρίς πίσω και της έμεινε μονάχα η χαρά στο τέλος που έστειλε τον Ολυμπιακό να παίξει Ιούλιο στην Ευρώπη. Και φέτος; Νομίζω ότι οι προϋποθέσεις είναι πιο ευνοϊκές από ποτέ. Κι αν δεν χτυπούσε η αλητεία και η καφρίλα στον τελικό, την Κυριακή θα μπορούσε να μαζέψει 20.000 κόσμο στο ΟΑΚΑ. Άλλες εποχές, με μεγαλύτερο βαθμό συσπείρωσης, θα είχε και πάνω από 30.000 κόσμο.
Τώρα θα αναγκαστεί να παίξει σε συνθήκες “οικογενειακού διπλού”, αγώνα-φωτιά που θα κρίνει πολλά. (Παρεμπιπτόντως , η ΑΕΚ τιμωρήθηκε δικαιότατα και θα πρέπει επιτέλους να πάψουμε να λειτουργούμε με τη λογική του συμψηφισμού. Η ΑΕΚ θα πρέπει να διαφέρει σ' αυτό το κομμάτι απ' τους άλλους και όχι να συμπεριφέρεται όπως οι άλλοι. Και η δική της τιμωρία, σε σχέση με τις αστείες ποινές που έχουν επιβληθεί σε άλλους, να είναι η αρχή του τέλους της ατιμωρησίας στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Αλλά αυτό είναι κάτι που θα το βρούμε μπροστά μας, έτσι ή αλλιώς, του χρόνου...). Οι προϋποθέσεις είναι ευνοϊκές γιατί αγωνιστικά η ομάδα δείχνει πως έχει την φρεσκάδα να αντεπεξέλθει. Ούτε ο τωρινός Παναθηναϊκός είναι καλύτερος από την ΑΕΚ, αλλά ούτε και ο ΠΑΟΚ κι ας έχει το "μομέντουμ" με το "δυο στα δυο".
Όσο για τον Βόλο, είναι σαφές ότι στο υπόλοιπο των πλέι-οφ ο Μπέος θα μας αποδείξει ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι πεντακάθαρο και πάνω απ' όλα δεν υπάρχουν σκοπιμότητες και σκοτεινές μεθοδεύσεις. Θέλω να πω ότι ακόμα κι αν δεν συμφέρει τον Βόλο να βγει πρώτη στα πλέι-οφ η ΑΕΚ (διότι έτσι θα χάσει την έξοδο στην Ευρώπη από τον Ατρόμητο), η ομάδα του Μπέου θα “χτυπήσει” με την ίδια θέρμη, με τον ίδιο ζήλο τα ματς με τον Παναθηναϊκό ή ακόμα και με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, όπως θα “χτυπήσει” το ματς με την ΑΕΚ στις 22 Μαΐου στο Πανθεσσαλικό. Άλλωστε την τελευταία αγωνιστική της κανονικής περιόδου που καιγόταν για τους τρεις βαθμούς η βολιώτικη ομάδα, τα έδωσε όλα απέναντι στον Παναθηναϊκό, ενώ για να διασφαλίσει στο τέλος τους τρεις βαθμούς της νίκης εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας από τον στίβο τα “μπολ-μπόις” και κάθε είκοσι δευτερόλεπτα πάλι ως δια μαγείας έσκαγε και μια δεύτερη μπάλα στο τερέν.
Κατά του Παναθηναϊκού, έχω την αίσθηση πως έμεινε μια γλυκόπικρη γεύση στην ΑΕΚ. Προηγήθηκε, σε μεγάλο διάστημα του πρώτου ημιχρόνου έκανε το παιχνίδι της και όταν πιέστηκε (στο δεύτερο ημίχρονο) δεν επέτρεψε στον αντίπαλο να κάνει περισσότερες από δυο μεγάλες φάσεις (47' κεφαλιά Σισέ – Σάχα και 85' τετ-α-τετ Βύντρα-Σάχα). Η πικρή γεύση έμεινε στο τέλος, όταν δυο φορές ο Τζόρβας (Καφές και Ντιόπ) και άλλη μια το άψυχο και τζούφιο πλασέ του Καφέ, δεν επέτρεψε στην ΑΕΚ να αποτελειώσει τον αντίπαλο και να γίνει η ίδια το μεγάλο φαβορί για την πρωτιά.
Ντιόπ ο απαραίτητος
Βλέποντας την ΑΕΚ το βράδυ της Πέμπτης αλλά και γενικώς τους τελευταίους μήνες (εξαιρώ το εφιαλτικό βράδυ στο Καραϊσκάκη), συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο ότι ο υγιής και απαλλαγμένος από πάσης φύσεως τραυματισμούς Ντιόπ είναι λίρα εκατό για το παιχνίδι της ομάδας. Ένα κέντρο μόνος του, ο τρόπος με τον οποίο σκεπάζει την μπάλα, παγώνει τον ρυθμό ή τον επιταχύνει με τη γρήγορη σκέψη στην πάσα. Τα τάκλιν του στο κέντρο τις πιο πολλές φορές είναι αποτελεσματικά, πεντακάθαρα. Ένας “βράχος” μπροστά από τα σέντερ μπακ. Σε μια ΑΕΚ χωρίς “ΔΝΤ” και περικοπές και με κανονική προετοιμασία το καλοκαίρι, σούπερ απαραίτητος για του χρόνου. Σε μια ΑΕΚ συρρικνωμένη, ας βρεθεί η “χρυσή τομή” κι ας μην χαθεί ο Σενεγαλέζος.
Ο Μίτσελ έκανε εξαιρετικό ματς την Πέμπτη. Και με τα κοψίματα, αλλά και με την πρόθεσή του να βγάζει άμεσα την κάθετη πάσα. Προσωπικά μ' αρέσει περισσότερο, απ' όσο προ διετίας ένας άλλος “δανεικός” σ' αυτή τη θέση, ο Πελετιέρι. Να τον αγοράσει τον Ισπανό η ΑΕΚ το καλοκαίρι, ούτε για αστείο, ακόμα και τα μισά της ρήτρας να χαρίσει η Μπέρμιγχαμ. Να τον δανειστεί όμως και δεύτερη χρονιά; Για την κατάθεση ψυχής του Γεωργέα, τα ανεβοκατεβάσματα, τις σωστές (κατά βάση) επιλογές του όταν προωθείται, να μην πούμε πολλά. Όσο γερνάει (ποδοσφαιρικά), βγάζει πιο πολύ μάτια.
Μπλάνκο και Λεονάρντο
Για τον Μπλάνκο, είναι εξ ορισμού αστειότητα να ασχοληθούμε με τις κακίες που ακούστηκαν μετά το αυτογκόλ. Ο Αργεντινός έχει περάσει απ όλα τα στάδια. Αναγνώριση, αποθέωση, λατρεία. Αμφισβήτηση και χλευασμός. Το μόνο που δεν του χρειάζεται είναι η λάσπη. Ο Μπλάνκο έχει προσφέρει πολλά περισσότερα στην ΑΕΚ από την πραγματική του αξία. Το μαρτυρούν τα 72 γκολ του. Δεν βρίσκεις εύκολα επιθετικό που να βάζει ένα ανά δυο ματς. Από κει και πέρα, υπήρχαν και υπάρχουν ενστάσεις για τον τρόπο παιχνιδιού του και πως αυτός επηρεάζει συνολικά το παιχνίδι της ΑΕΚ επιθετικά. Τα 600 χιλιάρικα που του πρόσφερε (απλόχερα) ο Αδαμίδης την άνοιξη τα απέρριψε. Στην Ελλάδα, καταπώς φαίνεται ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί όχι περισσότερα, ούτε καν τα ίδια να του προσφέρει. Αν τα βρει στην Τουρκία και το μακρινό Εσκισεχίρ, μπράβο του και μαγκιά του. Αν όχι, έχω την αίσθηση πως για να ξαναπαίξει ενώπιον του κοινού της ΑΕΚ, θα πρέπει να αποδεχτεί και πρόταση μικρότερη από τα εξακόσια. Αυτά ίσχυαν κάποτε, τώρα το πουλάκι πέταξε.
Όσο για τον Λεονάρντο, είναι σαφές ότι ο Χιμένεθ τον αδίκησε. Δεν άφησε πάνω από 3 μήνες στον πάγκο ή στην εξέδρα κανέναν “Μαραντόνα”. Απλώς αγνόησε έναν ποδοσφαιριστή χρήσιμο σε τούτη την ΑΕΚ με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά στο παιχνίδι του. Ούτε μεγάλος ούτε μικρός μάγος είναι ο Βραζιλιάνος. Αλλά σε μια ΑΕΚ που πάει με δραστικές περικοπές να ρίξει τον πήχη και να φέρει φτηνούς παίκτες (με το ρίσκο να είναι και αμφιβόλου ποιότητας) ο Λεονάρντο είναι απαραίτητος. Αρκεί να μην του τσακίζουν στα καλά καθούμενα την ψυχολογία και να τον έχουν ένα ολόκληρο χειμώνα για “δανεικό” και για αντάλλαγμα. Περιουσιακό στοιχείο που κόστισε 800 χιλιάρικα αξίζει καλύτερης μεταχείρισης. Και όχι να παίζει βασικός και να σκοράρει στις 29 Ιανουαρίου στην Ξάνθη και μετά με διάφορα μαγικά να εξαφανίζεται ο ...μάγος! Επτά λεπτά τον Φεβρουάριο, δυο λεπτά τον Μάρτιο και άλλα δυο τον Απρίλιο. “Υπάρχει κάποιος ψηλά στη διοίκηση που δεν σε πιστεύει και πρέπει να μου αποδείξεις ότι κάνει λάθος”, φέρεται να είχε πει του Λεονάρντο ο προπονητής του. Τουλάχιστον αυτό διάβασα και διάψευση δεν είδα πουθενά.
Πρωτιά στα πλέι-οφ πιθανόν να τονώσει τον ενθουσιασμό και να συσπειρώσει περισσότερο τον κόσμο, πέρα από το πρεστίζ να έρθει η ομάδα πάνω από Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ. Αν θα κάνει καλό και στο εγχείρημα με τους supporters; Πολύ αμφιβάλλω. Οι supporters δεν είναι σε θέση ούτε να επενδύσουν στην ΑΕΚ ούτε να γίνουν αφεντικά της ομάδας. Μια ΑΕΚ με συμμετοχή στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ, πρέπει να ανοίξει την όρεξη σε ανθρώπους που εξ αρχής θα ρισκάρουν. Τον Ιούλιο και Αύγουστο είναι δυο ζαριές. Για να κάτσουν, πρέπει να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις. Όλα αυτά όμως θα μας απασχολήσουν με τη λήξη των πλέι-οφ. Κι αν προκύψει κάτι, όποιοι το “κάψουν” ας πάρουν και την ευθύνη...
Πηγή: contra.gr
Ακολουθήστε το sportdog.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις αθλητικές ειδήσεις