Ποτέ δεν μου έκαναν όρεξη τα "ξαναζεσταμένα φαγητά". Ούτε η ολοκλήρωση κάποιων χρονικών προαναγγελθέντων "συμβολαίων συμβίωσης". Από εκείνες τις μεταγραφές, δηλαδή, που σου βγάζουν την ψυχή μέχρι να γίνουν την τελευταία στιγμή κι ενώ έχεις από καιρό τη σιγουριά ότι θα τον δεις τον παίκτη με τη φανέλα της αγαπημένης σου ομάδας και το μόνο που απομένει είναι να λήξουν μια ωραία πρωία τα "οικονομικά παιχνίδια" και οι δοκιμασίες αντίστασης του νευρικού σου συστήματος.
Και πολύ χειρότερα από αυτές τις καθυστερημένες αγοραπωλησίες της σεζόν, εκείνα τα …εικονογραφημένα κλασικά καλοκαιριάτικα σίριαλ, με παίκτες που προτείνονται, οι ίδιοι και οι ίδιοι από τους ατζέντηδες τους -πρόσφατο παράδειγμα ο Αντερλάν Σάντος- στην ίδια εποχή, με ένα χρόνο διαφορά. Και με την προσμονή ότι κάποτε τέλος πάντων, ύστερα από …147 πρωτοσέλιδα, που θα πάει, θα γίνει η πώληση, υπολογίζοντας στο …πολύ το κυρ ελέησον που το βαριέται και ο παππάς!
Δεν έχουν …πλάκα, βρε παιδί μου, όλα αυτά. Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, από πιτσιρικά στα γήπεδα και, σήμερα, κατόπιν τριών δεκαετιών δημοσιογραφίας, τα …μπούχτισα!
Εμένα μ αρέσουν τέτοιοι "κρότοι". Όπως του Ταχτσίδη. Στ' άξαφνα. Που σ' αφήνουν παγωτό, που λένε και στη Θεσσαλονίκη.
Πιαστήκαμε όλοι στον ύπνο από τους πρωταθλητές. Δημοσιογράφοι και κόσμος. Κανείς να μην έχει πάρει μυρωδιά! Αλλού γι' αλλού. Το …βαθύ ροχαλητό μας, ήρθε να ταράξει η διαρροή ελάχιστα πριν την ανακοίνωση του επαναπατρισμού του Έλληνα διεθνή και ενόσω είχαν πέσει ήδη οι υπογραφές.
Ωραία πράματα. Έτσι να ξυπνάν' τα αίματα, γιατί παραπέσαμε σε …μεξικάνικο λήθαργο με τα 40άρια plus των 24ώρων που διανύουμε.
Σάμπως παρά-ξύπνησαν βέβαια, άμα ανατρέξει το βλέμμα στα social media. Εκεί όπου από χθες έχει στηθεί β' γύρος αντιπαράθεσης οπαδών του Ολυμπιακού. Χωρισμένοι στους "fan Ταχτσίδη" και "στους θαυμαστές Ζέτας και Σάσας".
Λες και ο Ολυμπιακός δεν έκανε μεταγραφή τον "Ιταλό", επενδύοντας σταθερά και επίμονα (από πέρυσι ιδίως με την προσθήκη και «εκμετάλλευση» του αίματος της Κ20 και των ακαδημιών του συλλόγου) στο ελληνικό στοιχείο του ρόστερ του, αλλά τη ...show biz της Μυκόνου!
"Πονούσε" όλη η Ελλάδα μαζί του
Και από μόνη της η απόκτηση ενός Έλληνα διεθνή ποδοσφαιριστή, σταθερού στις κλήσεις του Φερνάντο Σάντος στα προκριματικά και τελικά του προηγούμενου Παγκοσμίου Κυπέλλου, του Ρανιέρι και του Τσάνα στη συνολικά κακή παρένθεση των όσων προηγήθηκαν του περσινού Euro, καθώς και εν συνεχεία του Σκίμπε μέχρι σήμερα, έως το τελευταίο ισόπαλο ματς στη Ζένιτσα, είναι ΓΕΓΟΝΟΣ.
Ανέτρεξα πρόχειρα σε ένα από τα δημοσιεύματα των ανταποκρίσεων από τη Βραζιλία. Ήταν τέτοια εποχή, Ιούνιος του 2014, όταν (διαβάζουμε): "Ο Παναγιώτης Ταχτσίδης πάτησε άσχημα όταν συγκρούστηκε με τον Γιώργο Σαμαρά με αποτέλεσμα να του γυρίσει ο αστράγαλος. Στο στρατόπεδο της «γαλανόλευκης» επικρατεί ανησυχία για την κατάστασή του με τον Φερνάντο Σάντος να τρέχει από πάνω του για να δει το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο νεαρός μέσος".
Μια πιθανή απουσία του Παναγιώτη από τις βασικές επιλογές του τότε ομοσπονδιακού προπονητή ήταν ιατρικά: "Emergency call"!
Επιστρέφει τώρα στον ελληνικό ποδοσφαιρικό χώρο, "τρέχοντας" κατά δήλωση του, να ντυθεί στα ερυθρόλευκα, ένας παίκτης που στα 26-27 χρόνια του, έχει ήδη κάνει καριέρα στο Campionato, έχει φορέσει 21 φορές την "τζαλορόσα" στολή της Ρόμα, πανηγυρίζοντας μάλιστα (αν και αμυντικός μέσος) και ένα τέρμα με τα χρώματα της και μετρώντας αθροιστικά σε Serie A' και Β' 175 αγώνες και 10 γκολ στα 7 χρόνια ξενιτιάς στην οποία βρέθηκε μετά την ΑΕΚ προτού ακόμα σβήσει 20 κεριά στην τούρτα γενεθλίων του.
Καταλαβαίνουμε για τι μιλάμε; Για πάμπολλες εμπειρίες και παραστάσεις. Υψηλού, ανταγωνιστικού επιπέδου, προσθέτοντας και την 7ετία που φοράει το εθνόσημο. Με 36 διεθνείς συμμετοχές σε τρεις Εθνικές (μαζί με τις Κ19 και Κ21), 20 εκ των οποίων αφορούν την Ανδρών.
Σκοτιστήκατε! Σαν και εμένα, που μέσα από το παλμαρέ του με υποχρέωσε, η "εναντίωση" ορισμένων στη μεταγραφή του στον Ολυμπιακό, να κάτσω να μετράω με την αριθμομηχανή!
Κι όμως, γινόμαστε τις τελευταίες ώρες μάρτυρες των υποστηρικτών και των "αντιπάλων" του Ταχτσίδη, εντός ερυθρόλευκων κόλπων!
Ό,τι παλαβό, άσχετο και "ά-μπαλο" έχει κυκλοφορήσει στα social media. Τι έχουν δει τα ματάκια μας και τι ακούνε τα αυτάκια μας για την μεταγραφή του Ταχτσίδη, δεν λέγεται!
Οτιδήποτε ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΗ με τον ποδοσφαιριστή, αλλά με τον γυναικοκατακτητή Πάνο, που καίει τις καρδιές αιθέριων υπάρξεων. Σαν της πρώην (Σάσας Μπάστα) και της νυν, συζύγου του, Ζέτας Θεοδωροπούλου, μητέρα της κορούλας τους, Αφροδίτης.
Ζήτω οι προπονητές της εξέδρας. Ζήτω οι κριτικοί του καναπέ. Ζήτω οι τζαμπατζήδες των γηπέδων, ζήτω και οι ανυπόμονοι, οι βιαστικοί "Ελληνάρες" και "Ολυμπιακάρες" που ζουν για να "αφορίζουν". Καθετί και τον καθένα.
Ακυρώνονται τα πάντα, μηδενίζονται οι πάντες, η αμετροέπεια κατακτά τα πλήθη και αναπαράγεται με ζωηράδα, παρρησία, μετ' επιτάσεως!
Ειδικά όταν η μνήμη είναι ασθενής, η ηλικία είναι μικρή και τα πέτρινα χρόνια είτε έχουν ξεχαστεί, είτε τους είναι παντελώς άγνωστα…
"Διώχνει" τον Σιώπη
*** Το μόνο κακό με την έλευση Ταχτσίδη στον Πειραιά είναι ότι άλλα δύο "6άρια", ο Σιώπης και ο Ζντιέλαρ, με μελλοντική προοπτική, ειδικά ο πρώτος, θα "κοπούν" με συνοπτικές διαδικασίες. Αναγκαστικά. Ο Χάσι και ο κάθε προπονητής θέλει να δουλεύει με 25 παίκτες. Και έχει άλλους τόσους και περισσότερους…
*** Ένα πολύ καλό παιδί, συνετό, ήσυχο και φιλότιμο, όπως έδειξε όλα αυτά τα χρόνια, ο Ανδρέας Μπουχαλάκης. Αναμφίβολα, με ικανότητες κεντρικού χαφ -και ας δοκιμάστηκε και για κόφτης, "8άρι" είναι πώς να το κάνουμε- και δεξιοτέχνης, με ευθύβολο σουτ και βαθύ βλέμμα στο γήπεδο. Όμως σε μια τετραετία στον Ολυμπιακό, αν ήταν, θα είχε δείξει ότι έχει τα φόντα να ανταποκριθεί στις σκληρές, απαιτητικές συνθήκες του συλλόγου. Καλή του επιτυχία στη Φόρεστ, αλλά δύσκολα τα πράματα και εκεί. Αγγλικό πρωτάθλημα είναι αυτό. Και το ποδοσφαιρικό στυλ του δεν νομίζω ότι πολυκολλάει εκεί πέρα. Θα μου είναι ευχάριστη έκπληξη αν "πιάσει" το κοπέλι!