Θα μπορούσε κάλλιστα, έτσι σαν πρωτοσέλιδο, να αποτελέσει τη… χρωματική παράφραση της πασίγνωστης μουσικής κωμωδίας του διεθνούς κινηματογράφου των 80's, «οι ατσίδες με τα μπλε», που είχε κοστολόγιο κάπου στα 30 εκατομμύρια δολάρια, αφού έναν τέτοιο πακτωλό εξασφαλίζει – μαζί με τη δόξα, τις εξτρά εμπειρίες και την προοπτική της αναβάθμισης του ονείρου, για ένα βήμα παραπάνω στο ευρωπαϊκό στερέωμα – ο Ολυμπιακός, επιστρέφοντας πανηγυρικά στη… γη που του ανήκει!

Στη «σταθερή» κοντά δύο δεκαετιών για τους πρωταθλητές Ελλάδας, στο γνώριμο γι' αυτούς ευρωπαϊκό περιβάλλον και που την προηγούμενη χρονιά μεταβλήθηκε σε «απαγορευμένο καρπό» και τους κράτησε σε… ανεπάρκεια, ως στερητικό σύνδρομο έως τη νύχτα της Τρίτης. Όταν ο ερυθρόλευκος δορυφόρος τέθηκε εκ νέου σε τροχιά διαστήματος, ατενίζοντας αφ' υψηλού, από τα άφθαστα (για τους άλλους «Έλληνες» εκπροσώπους) αστέρια, την πανοραμική θέα της ποδοσφαιρικής γήινης χερσονήσου.

Και εγώ, στο μεταξύ, θα μπορούσα εύκολα να καταπιαστώ σχολιογραφικά, με ύμνους για τα προφανή συμπεράσματα της δεύτερης νίκης-πρόκρισης του Ολυμπιακού επί της Ριέκα. Όπως π.χ. ότι:

1) Ο Ρέτσος ήταν απροσπέλαστος και έπεισε και τους πιο δύσπιστους ότι κάτι βλέπουν πάνω του, διάβολε, όλοι αυτοί οι ξένοι που συζητάνε να πληρώσουν μια περιουσία γι' αυτόν τον αμούστακο Comandante, προκειμένου να χτίσουν πάνω του τις μελλοντικές αμυντικές δικλείδες των συλλόγων τους. Ήταν από τα κορυφαία παιχνίδια του με την πρώτη ομάδα. Άμα βελτιωθεί στην πρώτη πάσα και πάψει τις λάθος στοχεύσεις, πασάροντας σε αντίπαλο, όχι 15, στα 20 μύρια θα εκτοξευθεί κάποια στιγμή η τιμή του. Αναλόγως και από πόση υπομονή θα έχει και η διοίκηση στην παραχώρηση του.

2) Το «τρίγωνο» Ζιλέ-Ρομαό-Οφόε… κλείδωσε ερμητικά τις σκέψεις δημιουργίας των Κροατών στη στόχευση ανατροπής του 1-2 του Καραϊσκάκη.

3) Ο σκόρερ Μάριν ξαναβρήκε τον πραγματικό εαυτό του και η κλάση του τις έχει για… πλάκα κάτι τέτοιες ομάδες ειδικά σαν τη Ριέκα – που θέλει πολλά «καρβέλια» ακόμα για να ανέβει στο ύψος του Ολυμπιακού, τόσο σε ποιότητα όσο φυσικά και σε εμπειρικές παραστάσεις αυτού του ευρωπαϊκού επιπέδου.

4) Ο Μεχντί Καρσελά δεν είναι όπως νομίζαμε, ατομιστής, λίγο «παρτάκιας» στο γήπεδο, αποκλειστικά και μόνο ένα επιθετικό εργαλείο στα χέρια του προπονητή, αλλά μοχθεί και ξέρει να «επιστρέφει», να μαρκάρει και να κλέβει, όπως συνέβη στο ξεκίνημα της φάσης του γκολ των… 30.000.000€ έτσι για το «καλησπέρα» στους Ομίλους.

5) Ο Στέφανος Καπίνο – που για να λέει ο Σάββας (Θεοδωρίδης) που τη γνωρίζει τη θέση όσο κανένας ότι είναι σπουδαίος γκολκίπερ, όλοι εμείς που πώς να το κάνουμε, δεν το αμφισβητούμε αλλά επί των ημερών του Ρομπέρτο νιώθαμε άλλου είδους ασφάλεια «πίσω», στο τέλος πάμε… πάσο – είχε την πιο απαρατήρητη όμως και ιδιαίτερα πολύτιμη συμμετοχή στην πρόκριση. Καθώς και στα δύο ματς έκανε από μία καθοριστική απόκρουση. Στο Φάληρο στο 0-1 της Ριέκα πολύ πριν την ισοφάριση από τον Οφόε και στη ρεβάνς όταν αποσόβησε το 1-1 με μια εκπληκτική επέμβαση σε ένα χρονικό σημείο που δεν θα ήθελε και πολύ να σαστίσεις και να σου… γείρει το γήπεδο.

Η ευρωπαϊκή παράσταση του «θιάσου Χάσι»

Τα ανέφερα επιγραμματικά όλα αυτά και τα προσπερνώ για να πάω στον μεγαλύτερο, κατά τη δική μου άποψη, πρωταγωνιστή της παρουσίας του Ολυμπιακού, μετά από ένα χρόνο απουσίας στην κλήρωση των Ομίλων του Champions League. Τον Μπέσνικ Χάσι.

Η πρόσληψη του οποίου, θυμάστε, δίχασε το ερυθρόλευκο κοινό και όσοι συνιστούσαμε καρτερικότητα ώσπου να δούμε τι ψάρια πιάνει ο άνθρωπος – που με το διάβασμα και την προετοιμασία των πρωταθλητών Ελλάδας και στα 4 ματς των προκριματικών γύρων, διαπιστώσαμε γιατί παραμένει αήττητος σε όσα εκτός έδρας ματς έχει παίξει με τις ομάδες που προπονούσε προτού γίνει κάτοικος Πειραιά… - και κατόπιν να τον κρίνουμε, μας… στέλνατε ταμείο να εισπράξουμε μισθό από τον Ολυμπιακό(!) και τώρα είτε κρύβεστε, είτε (ξέρετε εσείς το… κρυφτούλι της κυβίστησης) αλλάζετε λογαριασμούς και nicknames για να αποθεώνετε τον Κοσοβάρο τεχνικό!

Ο Χάσι έκανε αυτό ακριβώς για το οποίο προσλήφθηκε εν αρχή: Ετοίμασε άρτια και αποτελεσματικά τους ερυθρόλευκους για να ξαναπατήσουν Ομίλους. Ταυτόχρονα του έδωσε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα την εικόνα πραγματικής, σοβαρής και αποφασιστικής ομάδας υψηλών προδιαγραφών. Παρά τις πολλές νέες εισόδους στο έμψυχο δυναμικό των πρωταθλητών, η ομοιογένεια έρχεται γρήγορα και μαζί της, ο ρυθμός και οι αυτοματισμοί στο παιχνίδι των ερυθρολεύκων.

Όλα αυτά είναι ξεκάθαρα δουλειά του Χάσι και του επιτελείου του, ενώ στις αξιοσημείωτες παρατηρήσεις για τα αποτελέσματα της δίμηνης δουλειάς του Αλβανού προπονητή στον πάγκο των πρωταθλητών περιλαμβάνονται και οι εξής:

- Ο ΜΑΡΙΝ του αφιέρωσε το γκολ. Τον άλλαξε, τον αναγέννησε, τον έκανε και ξανάνιωσε ποδοσφαιρικά. Στο Ρέντη, τους μήνες της συμφοράς από την απόρριψη που του «έριχνε» ο Μπέντο, ο Γερμανός είχαν να λένε όλοι ότι βλέπουν ένα κακόκεφο παιδί. Χωρίς όρεξη ούτε για... καλημέρα στη μάνα του. Ε, βέβαια, έτσι όπως τον είχε «ευνουχίσει» ο αθεόφοβος, τι καλύτερο να περίμενε κανείς; Άνθρωποι είναι οι ποδοσφαιριστές. Και οι φίρμες ακόμα, με παραστάσεις σαν του Μάρκο, από Τσέλσι και… δεν συμμαζεύεται, δεν παύουν εκτός από οργανισμοί και όχι ρομπότ, να είναι και παιδιά. Οι χαρακτήρες των οποίων, δεν παύουν ποτέ να απαιτούν ειδική μεταχείριση. Για τα «χαΐρια» του Πορτογάλου τα έχω γράψει επανειλημμένα, άρα τι χειρισμούς ανθρώπινων συναισθημάτων περιμέναμε από δαύτον;

- ΟΦΟΕ και ΖΙΛΕ. Νομίζω ότι κατά βάση σε αυτά τα δύο πρόσωπα αναφέρθηκε ο Κοσοβάρος προπονητής, κάνοντας ειδική μνεία στον πρόεδρο και την ευγνωμοσύνη που του οφείλει για την εκπλήρωση των μεταγραφικών εισηγήσεων του.

Τον Οτζίτζα, πες πες πες, του… έβγαλε τις αποσκευές από το αεροπλάνο που τον πήγαινε στη Ρωσία και τον ξαναγύρισε πίσω στη Βαρσοβία, προκειμένου να τερματίσει το μεταγραφικό ταξίδι του στον Πειραιά, με μια μικρή στάση στην πολωνική πρωτεύουσα, με αλλαγμένη πλέον τη διαπραγματευτική τακτική των ιθυνόντων της Λέγκια.

Του ξανθομάλλη Βέλγου του έφτιαξε σενάριο υποκριτικής, για το πώς θα ξεμπλέξει από τα «γρανάζια» της Ναντ, τον κράτησε μεθοδικά σε γλυκιά αναμονή παραπάνω από μισό καλοκαίρι και στο τέλος του έδωσε το… γκολ της πολυπόθητης μετακίνησης του στην Ελλάδα και τον Ολυμπιακό.

Ο ένας αρχοντικός, ο άλλος δουλευταράς. Αυτοί οι δύο είναι οι βασικοί άξονες της ποιοτικής αναβάθμισης σοβαρότητας, πειθαρχίας και ποδοσφαιρικής υπεραξίας – για τα ελληνικά δεδομένα – του Ολυμπιακού στη μεσαία γραμμή. Πραγματικά ο ένας κόβει και ο άλλος ράβει. Ο ένας χαλάει, ό,τι προσπαθεί να κάνει ο αντίπαλος και ο άλλος δημιουργεί το επόμενο χτύπημα των ερυθρόλευκων επιθετικών.

Το ντουέτο τους στο κέντρο είναι η χαρισματική σπονδυλική στήλη στη ραχοκοκαλιά του Ολυμπιακού.

Σπάει πλάκα μαζί τους

Η «ευχή» Μαρινάκη, τώρα, για πρόκριση όλων των ελληνικών ομάδων ήταν σε πρώτη ανάγνωση, μια γροθιά στο στομάχι του υιού Σαββίδη και συνάμα εναντίον κάθε τυφλωμένης οπαδικής έκφρασης ανθελληνισμού.

Κι ο Μαρινάκης είναι ο μεγάλος «φιλέλληνας», ο υπεράνω εγωισμών και αντιπαραθέσεων, για να εύχεται να χαρούν προκρίσεις οι ανταγωνιστές του, θα πείτε από την πλευρά σας…

Ίσως να του βγήκε του προέδρου του Ολυμπιακού πάνω στην ανακούφιση από την ένταση, μέσα στην ψυχική πλημμύρα ευτυχίας από την μεγάλη πρόκριση των πρωταθλητών και τη διαμορφωμένη «αφ’ υψηλού» προσέγγιση των πραγμάτων, χάρη στην απόσταση του συλλόγου του έναντι των λοιπών ελληνικών ομάδων.

«Παίζει» κι αυτό. Εγώ όμως γιατί έχω την εντύπωση ότι τους κάνει πλάκα; Ότι λίγο-πολύ υποκρίνεται, δείχνοντας… very large, με καπαρωμένο το δικό του εισιτήριο πτήσης από την… business class του… αερομαχητικού του;

Επί της ουσίας όμως, μοιάζει και λογικό να το εύχεται ειλικρινά. Για τον απλό και μόνο λόγο ότι όλοι οι πόντοι, νικών και προκρίσεων του ελληνικού στοιχείου στα ευρωπαϊκά σαλόνια, βάζουν αθροιστική υποθήκη για το μέλλον (ήδη σκαρφαλώσαμε στη 12η θέση).

Ώστε να μη μπλέκει η δική του ομάδα, η μόνιμη πρωταθλήτρια Ελλάδας, σε τούτες τις καλοκαιρινές περιπέτειες, που όσο σχεδιασμό και να κάνεις, αυτές παραμονεύουν σαν ρωσική ρουλέτα στον κρόταφο σου, για να σου κόψουν το νήμα της ζωής στο Champions League μιας ολόκληρης χρονιάς.

Ε, δεν τους κάνει πλάκα; Τι τους κάνει; 

Δημοσθένης Καρμοίρης Αποκλειστικά Superleague Ολυμπιακός