Ποια Εθνική Ισπανίας; Πλάκα κάνουμε τώρα; Διότι στην ουσία είναι η μικτή Ρεάλ-Μπάρτσα.

Στο πρόσφατο 3-0 επί της Ιταλίας οι "8" στους "11" ήταν Ρεαλομπαρτσελωνίτες: Δεξί μπακ ο Καρμπαχάλ (Ρεάλ), αριστερό μπακ ο Άλμπα (Μπάρτσα), δεξιός στόπερ ο Πικέ (Μπάρτσα), αριστερός στόπερ ο Ράμος (Ρεάλ). Στα χαφ, Μπουσκέτς (Μπάρτσα), Ινιέστα (Μπάρτσα), Ασένσιο (Ρεάλ) και σέντερ φορ ο Ίσκο (Ρεάλ). Οι υπόλοιποι τρεις είναι ο γκολκίπερ Ντε Χέα (Γιουνάιτεντ), ο κόφτης Κόκε (Ατλέτικο Μαδρίτης) και ο δεξιός επιθετικός χαφ Σίλβα (Μάντσεστερ Σίτι).

Υπάρχει όμως μια εθνική ομάδα, που είχε κάνει ακόμα πιο ακραίο: Η Ολλανδία, που στο Μουντιάλ του 1974 είχε στην ενδεκάδα της 10 (!!!) παίκτες του Άγιαξ!!! Δεξί μπακ ο Σουρμπίρ, αριστερό μπακ ο Κρολ, σέντερ μπακ ο Χουλτσόφ, στα χαφ ο Χάαν, ο Μιούρεν, ο άλλος Μιούρεν και ο Νέσκενες και στην επίθεση ο Ρεπ με τον τιτάνα Γιόχαν Κρόιφ.

Όλους αυτούς τους πλαισίωνε ένας τεράστιος παίκτης που δεν έπαιξε όμως στον Άγιαξ, ο φοβερός τεχνίτης μπαλαντέρ, Φαν Χάνεγκεμ της Φέγιενορντ. Και πρώτη αλλαγή ήταν ένας άλλος παικταράς, ο Κάιζερ, 35 χρόνων τότε.

Τους έβλεπες και έγλειφες τα δάχτυλά σου. Μια ομάδα που ανοιγόκλεινε σαν βεντάλια, σαν την ουρά του παγωνιού. Σε δευτερόλεπτα 10 παίκτες μπροστά και δέκα πίσω. Αυτό ακριβώς προσπαθεί να κάνει τώρα και η Εθνική Ισπανίας. Εύκολο, όμως, είναι;