Αν δεν μιλούσαμε για τόσο σοβαρά -στα όρια των δραματικών- πράγματα στον Παναθηναϊκό, το όλο σκηνικό μπορεί να έβγαζε και γέλιο. Καθώς η επικαιρότητα και η πραγματικότητα, έρχονται με ταχύτητα φωτός και κάνουν ρόμπες όλους αυτούς που επιμένουν να κάνουν το άσπρο μαύρο και να το παίζουν δήθεν προστάτες της ομάδας και του προπονητή και των πάντων.

Όποιος μπει στον κόπο να ρίξει μια ματιά στα σχόλια που ήρθαν κάτω από το προηγούμενο άρθρο μου -αυτό για το παιχνίδι στην Λαμία- τόσο εδώ στο σάιτ όσο και στην σελίδα του στο fb, ένα πράγμα θα διαπιστώσει.

Ότι με το που τολμάς να πεις κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που «είδαν όλοι» και στο παιχνίδι με τη Λαμία, όπως σε όλα σχεδόν τα παιχνίδια του Παναθηναϊκού, στήνεσαι στο φτερό στον τοίχο σαν... αποστάτης της Παναθηναϊκοφροσύνης, σαν... διχαστής και μια σειρά άλλα, που ανασύρει με προφανή ταχύτητα και ευκολία από τα αποθέματα χυδαιότητας και ρουφιανιάς που διαθέτει, η «ιντερνετική πτέρυγα» της «ομάδας περιφρούρησης της... αγνής Παναθηναϊκοφροσύνης.

Το χειρότερο απ’ όλα, είναι ότι μαζί με αυτά έρχονται και κάποια όντως αυθόρμητα μυνήματα με το ίδιο περιεχόμενο, αλλά αυτό είναι απλά μια ακόμα ένδειξη της μετάλλαξης του DNA που έχει υποστεί ένα σημαντικό κομμάτι του κόσμου του Παναθηναϊκού με όσα έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια.

Τα «κάτω τα χέρια από τον Ουζουνίδη», «μην κάνεις πόλεμο σ’ αυτή την δύσκολη στιγμή», «τι να σου κάνει κι ο Μαρίνος πάλι καλά» με ολίγη γέμιση από... Μίτου, Ραγκουέλ και... Τζίγκερ, ήταν μερικά από τα πιο ήπια σχόλια που είδα.

Και ο λόγος;

Γιατί εκτίμησα πως ο Παναθηναϊκός στον Λαμία δεν ήταν τόσο «φοβερός και τρομερός» στο δεύτερο ημίχρονο, όπως έλεγαν όλοι σχεδόν μετά τη λήξη του αγώνα και είχα την άποψη πως αν ο Παναθηναϊκός ήταν έτσι όπως σας τον περέγραψαν όλοι και τελικά δεν κέρδισε την... Λαμία, τότε μάλλον κάποιο πρόβλημα υπάρχει ή δεν μιλάμε πλέον για... κανονικό Παναθηναϊκό αλλά για κάτι άλλο.

Και ξημερώνει λοιπόν μετά απ’ όλα αυτά η Τρίτη και τι έχουμε μάθει απ’ όλο σχεδόν το ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού;

Ότι ο Μαρίνος Ουζουνίδης στην προπόνηση της Δευτέρας, όχι απλά έριξε γκάζια ατελείωτα στους παίκτες του για την εμφάνιση στη Λαμία, αλλά τους κάλεσε να ξαναβάλουν στο βίντεο το παιχνίδι και να πουν αν ντρέπονται γι’ αυτό που θα δουν.

Έτσι ακριβώς.

Να υποθέσω ότι κι ο Μαρίνος... απαξιώνει τον εαυτό του και την ομάδα, όπως σχολίασαν κάποιοι όταν είπα τα ίδια λόγια για το παιχνίδι με την Λαμία;

Να υποθέσω ότι ο Μαρίνος... κάνει πόλεμο στον Ουζουνίδη;

Να υποθέσω ότι ο Μαρίνος είναι... νοσταλγός και διχαστής και κάνει πόλεμο στον Παναθηναϊκό σ΄αυτή τη δύσκολη στιγμή;

Ή απλά να πω το προφανές, ότι ο Μαρίνος λειτουργώντας σαν σοβαρός άνθρωπος που έχει επίγνωση του μεγέθους «Παναθηναϊκός», στην ουσία έκανε ρόμπες ξεκούμπωτες όλους αυτούς τους όψιμους «προστάτες» της ομάδας και του ίδιου;

Πώς γίνεται «αδέρφια» και καλοί ή κακοί μου συνάδελφοι, για ένα παιχνίδι στο οποίο όλοι είδατε ότι ο Παναθηναϊκός απλά έκανε ένα κακό ημίχρονο αλλά στο δεύτερο ήταν φοβερός και τρομερός, έκανε το καλύτερο ημίχρονο που έχει κάνει φέτος και όλα τα σχετικά, αλλά... ήταν άτυχος και δεν κέρδισε, ο ίδιος ο προπονητής της ομάδας να γκαζώνει τους παίκτες για την εμφάνισή τους και να τους λέει ότι ξαναείδε το παιχνίδι και ντράπηκε;

Πώς γίνεται μια ομάδα να έχει παίξει καλά, αλλά οι παίκτες της να έχουν εκνευρίσει τόσο τον προπονητή τους με την εμφάνισή τους, που να τους γκαζώνει τόσο άγρια την επόμενη μέρα στην προπόνηση;

Δυστυχώς για μια ακόμα φορά η ίδια η πραγματικότητα σας εκθέτει στα όρια της ξεφτίλας, αλλά φαίνεται πως από το πολύ σανό και την μούφα που διανέμετε τόσα χρόνια στον κόσμο, δεν ιδρώνει πλέον το αυτί σας.

Παρουσιάζετε διαρκώς και ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ μια πραγματικότητα που δεν υπάρχει, ένα Παναθηναϊκό που δεν έχει καμιά σχέση με αυτό που είναι στην πραγματικότητα.

Και αν κάποιος τολμήσει να σας πει ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα και ή λέτε συνειδητά ψέμματα ή είστε άσχετοι και με το ποδόσφαιρο και με τον Παναθηναϊκό, χρησιμοποιείτε την «υπεροπλία» που δήθεν σαν δίνει το ότι είστε οι «περισσότεροι» και όχι μόνο τον στήνεε στον τοίχο, αλλά του κάνετε ντου πραγματικό με χυδαιότητες, ψέμματα και ρουφιανιές.

Με ένα και μοναδικό στόχο:

Να συνεχίσετε να παρουσιάζετε χωρίς αντίλογο στον κόσμο, μια εκονική πραγματικότητα, ένα ροζ συνεφάκι και μια... δικαιολογία για όλους και για όλα, μπας και συνεχίσετε εκεί στα... πόστα σας, να ρουφάτε με το καλαμάκι ότι έχει απομείνει απ’ αυτό τον έρμο τον Παναθηναϊκό.

Κι αυτό είναι το διαχρονικό πρόβλημα που έχει συμβάλει στα μέγιστα να φτάσει ο Παναθηναϊκός μέχρι εδώ και με το πρόσχημα της «ασπίδας» για τον σύλλογο, επί της ουσίας λετουργεί σαν... τείχος, που εμποδίζει κάθε νορμάλ άνθρωπο κα επενδυτή να πλησιάσει και δώσει μια ανάσα ή ακόμα και λύση στο αδιέξοδο.