Θα ήταν ντροπή να μην κερδίσει ο ΠΑΟ - Ο καλύτερος κόουτς και τα δύο πέναλτι!

Να είσαι τώρα Παναθηναϊκός, να έχεις βάλει κάτω τον Ολυμπιακό, να τον έχεις πιάσει απ’ το λαιμό και να τον έχεις καρυδώσει και να μην ξέρεις αν τον Δεκέμβριο θα παίζεις πρώτη ή τρίτη εθνική!

Ούτε ο Θεός ούτε ο Διάβολος το θέλει αυτό ρε φίλε και ας όψεται η διοίκηση της ομάδας, που αφήνει τον Ουζουνίδη γυμνό και απροστάτευτο. Κι ας είναι ο πράσινος κόουτς με διαφορά ο καλύτερος προπονητής του πρωταθλήματος και ο μοναδικός άνθρωπος που απέδειξε ότι με πορδές μπορείς να βάψεις αυγά…

Ε ναι, μια χαρά το διάβασε ο Μαρίνος το παιχνίδι και μια χαρά τρύπησε το πρεσάρισμα ψηλά του Λεμονή. Με μια απλή κίνηση, απ’ αυτές που καταλαβαίνει το απλοϊκό μυαλό των ποδοσφαιριστών. Έφερε πιο πίσω τον Κουρμπέλη και του ανέθεσε να κουβαλάει τη μπάλα μέχρι τη σέντρα και λίγο πιο μπροστά. Ο οποίος Κουρμπέλης δεν είναι κανένας μπαλαδόρος ολκής, αλλά είναι πιο σκληρός κι από τους φυλακόβιους φίλους του Νίκου Παππά. Τη μπάλα δεν θα στη δώσει. Πιο εύκολα θα του πάρεις το πόδι παρά το τόπι. Βοήθησε κι ο Χουλτ που είναι σβούρας, βοήθησε κι ο Κουλιμπαλί που έχει ανάστημα και άνοιγμα ποδιών, βοήθησε κι ο Βιγιαφάνιες που από τακτική έχει μεσάνυχτα αλλά μπάλα ξέρει όσο όλοι οι υπόλοιποι και αντίο πρέσινγκ. Κοντά δέκα κόρνερ κέρδισε ο Παναθηναϊκός στο πρώτο ημίχρονο έναντι μηδέν του Ολυμπιακού. Κι αν δεν ήταν τόσο κοντή ομάδα (μοναδικό μπόϊ ο κολοσσός Μολέντο…), θα έριχνε καναδυό γκολάκια από το πρώτο ημίχρονο.

Κι από απέναντι; Από απέναντι ο Πάρντο εμφανίστηκε στο γήπεδο λες και πήδαγε όλη νύχτα κι ο Οτζίτζα λες και χώνευε μισή γουρνοπούλα μαζί με τις πετσούλες. Με αυτούς τους ουσιαστικά εκτός παιχνιδιού και με τον Ανδρούτσο στον παραδοσιακό του ρόλο «κλωτσάω, δέρνω, μπινελικώνω», έμεινε αποκομμένος ο Εμενίκε να κοιτάει το γκολ ποστ. Μόνο ο Φορτούνης βοήθαγε, αλλά δεν έφτανε. Και πάλι καλά να λέμε που είχε βγάλει τη ματσέτα ο Σισέ κι έκοβε ό,τι έφτανε κοντά στο τέρμα του Ολυμπιακού. Άμπαλος είναι, θα επιμείνω, πάσα στα τρία μέτρα δεν μπορεί να κάνει, αλλά τέτοια αυταπάρνηση και τέτοια φυσικά προσόντα, σπάνια, πολύ σπάνια τα βρίσκεις.

Οπότε; Οπότε ήταν θέμα χρόνου να βάλει γκολ ο Παναθηναϊκός. Μια, δυο, τρεις κάποια στιγμή το έσπασε το ρόδι. Κι εκεί ήταν που οι παίκτες του κοντέψανε να χάσουνε τη μπάλα. Τόσο μεγάλη ήταν η ανακούφισή τους, που ξεχάσανε ότι ήθελε άλλη μισή ώρα ακόμη και ότι απέναντί τους είχανε τον Ολυμπιακό και όχι τους Κωλομεδάγκωνες.

Έκανε κι ο Λεμονής τις σωστές αλλαγές στον σωστό χρόνο (ελαφρώς αργές, αλήθεια να λέμε, οι αντιδράσεις του Ουζουνίδη) και παραλίγο να την κλέψει την ισοπαλία. Ο Θεός όμως αγαπάει τον κλέφτη, αλλά αγαπάει και τον νοικοκύρη. Ντροπή θα ήταν να πήγαινε το ματς στο 1-1, μετά από τέτοια ολοκληρωτική κυριαρχία του Παναθηναϊκού στο γκαζόν. Αποδόθηκε λοιπόν δικαιοσύνη και πήγαν όλοι οι οπαδοί του Τριφυλλιού ευχαριστημένοι στα σπίτια τους. Για την ώρα βεβαίως, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει με τα μπικικίνια…

Υ.Γ. 1: Τέτοιο βράχο σαν τον Μολέδο σήμερα, δεν έχω ξαναδεί. Κρίμα για τον Παναθηναϊκό που δεν μπορεί να τον κρατήσει για πολλά χρόνια.

Υ.Γ. 2: Αυτό το παιδάκι ο Ανδρούτσος έτσι όπως παίζει, σε κάποιον θα κόψει τη μπάλα μία απ’ αυτές τις μέρες. Ας του βάλει κάποιος λίγο μυαλό.

Υ.Γ. 3: Αν θέλετε να μιλήσουμε για τη διαιτησία και τα πέναλτι, ο ρέφερι έκρυψε ένα για κάθε ομάδα σήμερα. Κατά τ’ άλλα μια χαρά τα πήγε.