Τετραδιάστατη την αποκαλώ τη νίκη του Ολυμπιακού στο Αγρίνιο.

Και θα αρχίσω από το καθαρά αγωνιστικό και βαθμολογικό σκέλος της ευρείας επικράτησης των ερυθρολεύκων:

- Το αφοπλιστικό 4-1 είναι παραπάνω από μια απλή εκτός έδρας νίκη. Σημειώθηκε επί ενός αντιπάλου που δυσκόλεψε τους δύο Δικεφάλους ώσπου να λυγίσει, αν και τους έπαιξε μακριά από το Αγρίνιο (από τον ΠΑΟΚ ηττήθηκε 1-0 με γκολ που δέχθηκε από τον Πρίγιοβιτς στο, ενώ το ματς στο ΟΑΚΑ το έχασε 2-0, Αύγουστο μήνα ακόμα, αφού χρειάστηκε να το σιγουρέψει ο Γιόχανσον επίσης στο 75’ για την ΑΕΚ) και που μέχρι να «φάει» τα 4 του Σαββάτου αριθμούσε συνολικά 16 τέρματα παθητικό στις 13 προηγούμενες αγωνιστικές, κάτι που συνεπάγεται ότι άντε το πολύ 2 γκολ και… κάτι ανά αγώνα. Οι ερυθρόλευκοι ήταν αυτοί που σμπαραλιάζουν, εν ολίγοις, για πρώτη φορά στο τρέχον πρωτάθλημα την εστία του Κυριακίδη.

- Νίκες, εμφατικές ιδίως, σαν τούτη επί του Παναιτωλικού, με εμφανίσεις γεμάτες σε σχεδόν απόλυτα πειστικό βαθμό ομάδας που παρουσιάζει καθηλωτική εικόνα στον αγωνιστικό χώρο, είναι εκείνες που σε μια άλφα συχνότητα και σταθερότητα, δίνουν τίτλο.

Ο σοβαρός πρωταθλητισμός από γήπεδα σαν του Αγρινίου -ξεκάθαρα κιόλας εχθρικά προς τον Ολυμπιακό κατά παράδοση- και αντιπάλους σαν τον Παναιτωλικό, που ξεχωρίζουν σαν σύνολο και βάζουν δύσκολα σε όλους τους μεγάλους, περνάει μέσα από αυτού του… στυλ τις αποστολές. Που αν τις φέρεις εις πέρας αλώβητος, σου τροφοδοτούν το ρεζερβουάρ με περίσσιο «καύσιμο» για να αντέξεις στις… χιλιομετρικές αποστάσεις του μαραθωνίου.

Το crash test στην καρδιά της Αιτωλίας-Ακαρνανίας εντάσσεται στην 5άδα αγώνων-εκτός έδρας αποστολών στην επαρχία, μαζί με Γιάννινα, Ξάνθη και στο λεκανοπέδιο με Πανιώνιο και Ατρόμητο, που αμέσως μετά τον απολογισμό στα ντέρμπι, αθροιστικά, οι υψηλές βαθμολογικές επιδόσεις αναδεικνύουν πρωταθλητή.

Επομένως, εκείνος που νικά στο Αγρίνιο κάνει μικρό, το ελάχιστο βηματάκι τίτλου. Ήδη ο Παναθηναϊκός (κι ας μην είναι στα ντουζένια του) έχασε 2-0 στο σπίτι του Παναιτωλικού. Περιμένετε να δούμε και παρακάτω, την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ.

-Η 3η «διάσταση» της σαββατιάτικης πολύ σημαντικής νίκης του Ολυμπιακού έχει άρρηκτη σχέση με την ψυχολογία της ομάδας. Με την τυπική -γιατί ουσιαστικά το γνώριζαν από καιρό στον Πειραιά- λήξη των φετινών ευρωπαϊκών υποχρεώσεων των πρωταθλητών, δόθηκε το επισημότερο σύνθημα τίτλου, χαρακτηρίζοντας το παιχνίδι με τον Παναιτωλικό ως έναν από τους «τελικούς πρωταθλήματος». Και η ομάδα όχι μόνο ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα για το 45ο, αλλά το έπραξε και με ένα θριαμβευτικό σκορ. Που αυτόματα ανεβάζει τη διάθεση της ομάδας, ξαναγυρίζοντας στο θυμικό της, στιγμές πρωταθλητισμού.

Καρίμ, Φορτούνης και Οφόε

-Το 4ο σημαντικό κέρδος για τον Ολυμπιακό εστιάζεται σε ατομικό επίπεδο. Και αφορά σε συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές:

1. Θέλω να αναφερθώ πρώτα στον Καρίμ Ανσαριφάρντ. Τον οποίο κάποιοι νόμισαν ότι αδίκησα στο άρθρο μου μετά τη νίκη επί του Απόλλωνα στις αρχές της εβδομάδας για την ασεβή (εξακολουθώ να πιστεύω) στάση που τήρησε απέναντι στον Σάββα Θεοδωρίδη. Ως προς εκείνη την ενέργεια του, εξακολουθώ να υποστηρίζω το ίδιο. Όμως αυτό δεν έχει να κάνει με την αξία και τις δυνατότητες του Ιρανού -αφήστε που επειδή δεν μας έχει δώσει δείγματα αντί-επαγγελματία (κάθε άλλο μάλιστα) οπότε και το περιστατικό εκλαμβάνεται ως άστοχο και τυχαίο.

Ο πιο αξιόπιστος και ουσιώδης (τελικά) ως τώρα ερυθρόλευκος κυνηγός, σκόραρε εκ νέου, σε δεύτερο σερί ματς και είχε συμμετοχή 70-80% θα πω, στο «πάρε-βάλε» 1-2 του Φορτούνη, που ξεκλείδωσε άλλωστε και την τελική επικράτηση.

Ο Ανσαριφάρντ, με φόντο πάντα και την παρουσία του με την Εθνική Ιράν στα τελικά του Mundial της Ρωσίας, εδραιώνει τη θέση του στο βασικό σχήμα του Τάκη Λεμονή για τη συνέχεια.

Με πρώτη εναλλακτική τον Ούρος Τζούρτζεβιτς, ο οποίος επίσης δείχνει αργά αλλά μάλλον σταθερά να «ξεμπουκώνει».

Ο Μπεν μπορεί να χρησιμοποιείται και στο άκρο της επίθεσης, συγκλίνοντας προς το σέντερ φορ για να τον ντουμπλάρει, ενώ ο Εμενίκε, όπως έχω γράψει από καιρό, είναι για «φευγιό».

Όσο γρηγορότερα τόσο καλύτερα για τον Ολυμπιακό!

2. Ο Κώστας Φορτούνης επιτέλους ξαναφωνάζει «παρών». Για τον κουμανταδόρο διεθνή μέσο δεν χωράει αμφιβολία ότι η μεγάλη επιστροφή του σχετίζεται με τον ψυχολογικό τομέα.

Όταν ο Κώστας πατήσει εκ νέου γερά και σωστά στο γήπεδο, αυτό θα έχει ως ώθηση την εσωτερική διάθεση του. Εμφανίσεις σαν του Σαββάτου που συνοδεύονται από (δις κιόλας) σκοράρισμα τον βοηθούν να ξαναγίνει αυτός που ήταν! Αφού η μπάλα δεν ξεχνιέται…

3. Η αδιαφορία του Οφόε στον… πυρετό που τον είχε προσβάλλει και η επιθυμία του να μπει να παίξει. Εμένα αυτό μου κάνει σαν την ιδανικότερη παρηγοριά για το μέλλον του στην ομάδα.

Για τον Βέλγο, που μαζί με τον Φορτούνη και τον Μάριν είναι ό,τι ποιοτικότερο, ότι πιο «κλασάτο» διαθέτουν ο Ολυμπιακός και το ελληνικό πρωτάθλημα γενικότερα από τεχνικής πλευράς, γράφτηκαν και ειπώθηκαν πολλά και εδώ και στην πατρίδα του.

Η όλη στάση του μετά την αποπομπή Χάσι -του «δικού του» ανθρώπου… -, η διάρρηξη στο σπίτι του και η αναστάτωση του ιδίου, της συζύγου και της οικογενείας τους, έφεραν σύννεφα ανησυχίας για το τι μέλλει γενέσθαι.

Ο Οτζίτζα με την (τουλάχιστο) επαγγελματική παρόρμηση που φανέρωσε -και δεν θα υπερβάλλω εκτιμώντας ότι ωθήθηκε από αγάπη για την ομάδα- μας καθησυχάζει για το προσωπικό του «αύριο» στον Ολυμπιακό.

Μαζί με τον πρωταθλητή, και ο ίδιος, έστειλαν βροντερό μήνυμα ύπαρξης στο χοντρό φετινό παιχνίδι τίτλου!