Ο… Χασκουάλ και ο… «Σερ Ουζου»

Κοιτάξτε να δείτε λίγο από ένα σημείο και μετά, καθώς παράγινε πια το χάλι τους. Θα πρέπει πραγματικά να το… κοιτάξουνε λίγο το πράγμα εκεί στον Παναθηναϊκό. Να το κοιτάξουν, να απευθυνθούν σε ψυχίατρο, σε ψυχολόγο, σε ιστορικούς συγγραφείς, σε κάποιο επιστήμονα τέλος πάντων, που να μπορεί να δώσει εξήγηση στο… φαινόμενο.

Ο ένας δηλαδή, έρχεται από κατάκτηση πρωταθλήματος, έχει την ομάδα πρώτη στο πρωτάθλημα και μέσα στην πρώτη τριάδα στον όμιλό του στην Ευρώπη και με εξαίρεση κάποιους μετρημένους στα δάχτυλα, μια καλή κουβέντα δεν έχει ακούσει από κανένα. Κι όχι μόνο αυτό. Οι μισοί απλά τον… ανέχονται όταν κερδίζει και οι άλλοι μισοί τον αποκαλούν… Χσκουάλ και κατηγορούν τον πρόεδρο που έφερε ένα τέτοιο προπονητή στην ομάδα.

Διαβάστε επίσης...

«Παρέμβαση» Αλαφούζου για ΠΑΟ - Έσβησε τη φωτιά, τι κάνει με διοίκηση και Ουζουνίδη!

«Εκκαθαρίσεις» στον Παναθηναϊκό – Ανακοινώθηκαν εννιά απολύσεις!

Και την ίδια στιγμή, ο άλλος έχει γίνει γιο-γιο από κάθε πικραμένο στην Ελλάδα και φέτος και πέρυσι για να μην ξεχνιόμαστε, έχει αποτύχει σε όποιο στόχο κι αν είχε και πέρυσι και φέτος και την μέρα που τρώει τέσσερα από την… Λαμία, ξεκινάνε όλοι σχεδόν την κουβέντα και τα κείμενά τους με το «κάτω τα χέρια από τον Ουζουνίδη, πάλι καλά που υπάρχει κι αυτός» και πάει λέγοντας.

Και ειλικρινά τώρα. Δεν ξέρω αν πραγματικά το μέγα πρόβλημα είναι το «κάτω τα χέρια από τον Ουζουνίδη». Ξέρω όμως πολύ καλά πως από κάποιο σημείο και μετά… σηκώνεις ψηλά τα χέρια και παραδίνεσαι με συνοπτικές διαδικασίες και άνευ όρων.

Στα σοβαρά λοιπόν. Και δεν κάνω πλάκα. Θα πρέπει να το δουν λιγάκι το πράγμα οι Παναθηναϊκοί. Η κατάσταση ξεφεύγει επικίνδυνα από τα όρια της διαφορετικής άποψης, της στήριξης, ή ότι άλλο θέλετε και έχει ακουμπήσει πια για τα καλά ψυχιατρικές, ανεξήγητες και μεταφυσικές προσεγγίσεις στην προσπάθεια να εξηγηθεί το φαινόμενο.

Και για να προλάβω τυχόν… αμετανόητους, πάσης φύσεως λοβοτομημένους και φυσικά τους κλασσικούς στημένους στα χαρακώματα της ηλιθιότητας και της ρουφιανιάς.

Δεν λέω ότι ο Μαρίνος φταίει για όλα. Δεν λέω ότι ο Μαρίνος δουλεύει σε ιδανικές συνθήκες (όπως ο Πασκουάλ για παράδειγμα που ανέφερα παραπάνω». Δεν λέω πως η συνολική κατάσταση δεν έχει τις επιπτώσεις της και στην αγωνιστική κατάσταση της ομάδας.

Και δεν λέω φυσικά ούτε κατά διάνοια να φύγει ο Ουζουνίδης. Κυρίως γιατί αυτό το… γκρουπ όπως αρέσκεται ο ίδιος να αποκαλεί επί το… επιστημονικότερο και πιο «ψαγμένο» το έμψυχο υλικό του, είναι αποκλειστικά δημιούργημα του ίδιου, του Διαμαντόπουλου και των επιλογών τους και έχουν υποχρέωση να μείνουν εκεί, πλάϊ του και μαζί του μέχρι τέλους και να μην την κοπανήσουν.

Λέω όμως, τολμάω να πω, προσπαθώ να… ψελίσω μην τυχόν και… παρεξηγηθούμε κιόλας, το προφανές.

Ότι ναι όλα τα «δεν» που είπα παραπάνω ισχύουν, αλλά ταυτόχρονα δεν γίνεται ρε παιδάκι μου και να μην φταίει σε τίποτε.

Δεν είναι φυσιολογικό αυτό το πράγμα και ακόμα περισσότερο δεν είναι φυσιολογική αυτή η αγιοποίηση, η ασυλία και η αντιμετώπιση που απολαμβάνει ο Μαρίνος από την πρώτη μέρα που ήρθε στον Παναθηναϊκό μέχρι σήμερα.

Κάπου, σε κάτι, μια φορά έστω, δεν μπορεί, θα έχει κι αυτός ευθύνη για κάτι. Είναι παράλογο το εντελώς αντίθετο πώς να το κάνουμε δηλαδή, μην τρελλαθούμε κιόλας.

Δηλαδή σε ποια ομάδα θα ήταν ο Μαρίνος και με όποιες συνθήκες κι αν επικρατούσαν σ’ αυτή, θα έφερνε αυτό το απίστευτο σερί τραγικών αποτελεσμάτων και δεν θα έτρεχε κάστανο για τον ίδιο;

Σε ποια;

Και δεν λέω τώρα για Ολυμπιακό, ΑΕΚ. ΠΑΟΚ ή και Παναθηναϊκό στα χρόνια… της μιζέριας και του… τρισκατάρατου, που δεν θα είχε προλάβει να συμπληρώσει… μήνα καλά-καλά.

Στον… Πλατανιά να ήταν. Στην Λάρισα. Στον Εργοτέλη. Στην Λαμία. Στον Παναιτωλικό. Στην Παναχαϊκή. Στην… Δόξα Δράμας. Σε οποιαδήποτε τέλος πάντων.

Σε ποια θα έφερνε τέτοιο σερί και δεν θα υπήρχε –έστω- θέμα και… προβληματισμός;

Ελάτε λίγο στα συγκαλά σας γιατί εδώ τα έχουμε ισοπεδώσει όλα. Εντάξει τον διέλυσαν τον Παναθηναϊκό και οι… πουράτοι εξαφανισμένοι εκτοξευτές και ο Αλαφούζος που την έκανε και ολοι αν θέλετε. Και προφανώς δεν είναι κανονική ομάδα πλέον και άλλο τόσο προφανώς, δεν μπορείς να θεωρείς αυτό που είναι σήμερα σαν κανονικό Παναθηναϊκό και να έχεις ανάλογες απαιτήσεις ή κριτήρια γι’ αυτόν.

Αλλά εδώ ρε γαμώτο, δεν μιλάμε για τίποτε φοβερό. Δεν λέμε να πάρεις πρωτάθλημα, να πάρεις κύπελλο, να σαρώσεις στην Ευρώπη ή να περνάς αέρα απ’ όπου κι αν πας.

Εδώ πια μιλάμε για το να μην είσαι η χαρά της Κέρκυρας, του Παναιτωλικού, της Λαμίας και του Αστέρα Τρίπολης. Δηλαδή τι στο καλό φοβερές και τρομερές συνθήκες έχουν αυτές οι ομάδες, τι σόϊ έμψυχο υλικό… συγνώμη… τα σόϊ γκρουπ ήθελα να πω, έχουν αυτές οι ομάδες και είναι τόσο φυσιολογικό σε κάνουν γιο-γιο και να σε ξευτιλίζουν όπου σε βρίσκουν;

Ειλικρινά το λέω, πέστε μου, μήπως όντως είμαι εγώ τρελλός και παλαβός ή έχω… απωθημένα και… εμπάθειες που δεν μ’ αφήνουν να δω την φοβερή και τρομερή αλήθεια που υπάρχει.

Δηλαδή δεν έχει στήσει ο Μαρίνος αυτή την ομάδα; Δεν έφερε ΔΕΚΑΤΡΕΙΣ παίκτες το καλοκαίρι όλοι της απολύτου έγκρισης και επιλογής του; Δεν έδιωξε όσους δεν γούσταρε; Υπήρξε κανείς που τον εμπόδισε να κάνει ότι θέλει, που του έβαλε το μαχαίρι στο λαιμό και του είπε «πάρε οπωσδήποτε τον Χίλιεμακ, τον Καμπέσας, τον Ινσούα, τον Γιόχανσον, τον Τζανδάρη, τον Αυλωνίτη, τον Σιλά, τον Άλτμαν και τους υπόλοιπους»;

Κι εντάξει. Του πούλησαν ξαφνικά τον Μπεργκ και τον Ζέκα. Ωραία συμφωνω. Γι’ αυτό και ήταν από δύσκολο έως αδύνατο να πεις πάω για πρωτάθλημα ή για μεγάλα πράγματα. Αλλά η απουσία των Μπεργκ και Ζέκα είναι αρκετή σαν εξήγηση από μόνη της, για το ότι έχεις γίνει η χαρά του κάθε πικραμένου μόλις περνάς τα δόδια Αθηνών-Κορίνθου ή Αθηνών-Λαμίας;

Η απουσία των Μπεργκ και Ζέκα, είναι αρκετή από μόνη της να εξηγήσει ότι έχεις φέρει ΔΕΚΑΤΡΕΙΣ δικούς σου και του μάνατζέρ σου παίκτες, από τους οποίους οι μισοί έπεσαν σαν τα κοτόπουλα κάτω μόλις επιχείρησαν να παίξουν και οι άλλοι μισοί όχι μόνο δεν έγιναν ποτέ βασικοί, αλλά κι όταν αναγκάστηκες να τους χρησιμοποιήσεις να λες «σήμερα είχαμε… απουσίες»;

Δηλαδή μια χρεωμένη ομάδα, πήγε και πήρε παίκτες που όταν τους βάζει να παίξουν τους θεωρεί… ως μη γενόμενους και λέει «παίζω με μισή ομάδα»; Και τότε γιατί τους πήρε;

Για καθίστε λίγο λοιπόν ρε παιδιά, γιατί εδώ ακούμε φοβερά και τρομερά πράγματα. Και φαίνεται πως έχει εγκλωβιστεί και ο ίδιος ο Μαρίνος στον μικρόκοσμο των αβανταδόρων του με τους οποίους μιλάει από το πρωί μέχρι το βράδυ στο τηλέφωνο και παρασύρεται κι αυτός σε δηλώσεις που τον εκθέτουν.

Είναι ποτέ δυνατόν για παράδειγμα να έχες χάσει με κάτω τα χέρια από τον Πανιώνιο μέσα στην Λεωφόρο και να δηλώνεις «εγώ δεν έχω καμμία ευθύνη, φταίνε οι παίκτες που δεν έκαναν αυτά που τους είπα»;

Ποιος θα το έλεγε κάτι τέτοιο και σε ποια ομάδα; Ο… Μουρίνιο; Ο… Γκουαρδιόλα; Ο… σερ Άλεξ Φέργκιουσον; Ποιος;

Και το λέει ο Ουζουνίδης και όχι μόνο το λέει αλλά το θεωρούν κι όλοι φυσιολογικό και… πάνε παρακάτω;

Είναι ποτέ δυνατόν να έχεις φάει τέσσερα από την Λαμία (!!!!!!!) και να ξεκινάς τις δηλώσεις από το «το ματς δεν έπρεπε να γίνει, είχαμε προετομαστεί ότι δεν θα παίξουμε» και εκεί να στηρίζουν όλα τα γιουσουφάκια σου μετά την… επιχειρηματολογία και την εξήγηση για το αποτέλεσμα;

Δηλαδή τι ακριβώς λέμε για να το καταλάβω;

Δεν έπρεπε να γίνει το ματς; Ωραία, όντως δεν έπρεπε να γίνει το ματς.

Κι επειδή λοιπόν δεν έπρεπε να γίνει το ματς… έπρεπε άμα γινόταν να τρώγαμε τέσσερα από την Λαμία;

Δηλαδή πόσο πιο… έτοιμη ήταν η Λαμία; Είχε προσβάσεις στην… Μοσάντ, στην CIA και στην ΚΑ-ΓΚΕ-ΜΠΕ και είχε πληροφορηθεί το… μυστικό σχέδιο «θα πούμε ότι δεν θα γίνει το ματς αλλά ξαφνικά θα το κάνουμε και θα τους… ξαφνιάσουμε» για να εμποδιστεί ο Παναθηναϊκός;

Καταλαβαίνετε ότι αρχίζει και ξεχειλώνει τόσο το πράγμα που πια ακουμπάει τα όρια της γελειότητας και αν δεν ήταν τόσο τραγική η κατάσταση θα μιλάγαμε για άφθονο γέλιο;

Για να τελειώνουμε λοιπόν, γιατί μπορούμε να μιλάμε ώρες και να μην προλάβουμε κιόλας να μιλήσουμε για όλα τα φοβερά και τρομερά που βλέπουμε αυτόν τον καιρό στον Παναθηναϊκό.

Καλό θα είναι, έστω και τώρα, να αποκτήσουμε λίγο επίγνωση της κατάστασης, πάνω απ’ όλα να σοβαρευτούμε, να αφήσουμε για λίγο τις… δημόσιες σχέσεις και τις ασυλίες και να κοιτάξει ο καθένας σ’ αυτήν την ομάδα –όσο ακόμα θεωρείται… ομάδα- να κάνει ότι μπορεί και να σταματήσει τις σαχλαμάρες και τα μεγάλα λόγια.

Λίγη σεμνότητα κα ταπεινότητα και λίγη αυτοκριτική και κριτική δεν βλάπτει. Κι ας σταματήσουμε πια να παριστάνουμε και τους «κάτι» ενώ στην ουσία δεν είμαστε… τίποτε, ακόμα και αν δεν φταίμε εμείς που δεν είμαστε τίποτε, αλλά φταίει η κατάσταση, ο Αλαφούζος που την κοπάνησε και όλα τα σχετικά.

Γιατί πέρα απ’ όλα τα άλλα, από την μια, οι ίδιοι που τώρα κάνουν αγιογραφίες στον Μαρίνο και ρίχνουν όλα τα ανάθεμα στον Αλαφούζο, είναι οι τελευταίοι που δικαιούνται να ομιλούν, καθώς πέντε χρόνια τώρα τις ίδιες αγιογραφίες τις έκαναν για τον Αλαφούζο και αν πήγαινες να τους πεις και κάτι σου έλεγαν κάνεις πόλεμο και είσαι διχαστής, μίζερος και εγκάθετος του τρισκατάρτου και της οικογένειας.

Κι από την άλλη δεν γίνεται να μιλάμε σαν να θεωρούμε όλο τον κόσμο ηλίθιο και να πουλάμε και μούρη κιόλας αντί να λέμε την μαύρη αλήθεια.

Καθώς ας πούμε σε όλους και κυρίως στους παίκτες το προφανές. «Παιδιά σόρι, φαληρίσαμε, δεν έχουμε να σας πληρώσουμε, σόρι για την ταλαιπωρία, να βρούμε τώρα μια λύση, κοιτάξτε να βρείτε και σεις μια ομάδα και μεις να σας δώσουμε ότι μπορέσουμε κι αν κάποια στιγμή βρούμε κι άλλα να τσοντάρουμε».

Κι όχι να παριστάνουμε τους κάποιους και να βάζουμε να γράφουν «ο τάδε… δεν είναι στα πλάνα του Ουζουνίδη γιατί είναι αδιάφορος, γιατί το ένα, γιατί είναι… ύποπτος, γιατί το άλλο» και να τους κάνουμε όλους να είναι σιχτιρισμένοι και να πηγαίνουν με την πρώτη για προσφυγή.

Γιατί το να λες αυτή την στιγμή σ’ αυτόν τον Παναθηναϊκό «δεν είναι στα… πλάνα» είναι ανέκδοτο.

Ποια πλάνα δηλαδή και ποια αεροπλάνα;

Όχι ο Ουζουνίδης, αλλά ο… «Σερ Ούζου» να ήταν, μπορεί αυτή την στιγμή να πει «έχω πλάνο» στον Παναθηναϊκό;

Πώς να τόχει δηλαδή το… πλάνο;

Είναι σε θέση, περνάει από το χέρι του, αν πει θέλω εκείνον να τον κρατήσει ή αν πει δεν θέλω τον άλλον να τον διώξει χωρίς να πέσει αμέσως προσφυγή;

Τι παριστάνουμε δηλαδή τώρα; Τους «κάποιους» και τα λέμε μεταξύ μας την ώρα που… στον καθρέφτη μας κοιτιόμστε και από μόνοι μας αγαπιόμαστε, θεωρώντας όλον τον κόσμο για ηλίθιο;

Τέλος πάντων. Ένα πράγμα ακόμα. Προφανώς και ο Παναθηναϊκός μπορεί να προκριθεί. Και σιγά το… βουνό δηλαδή που έχει να ανέβει. Να κερδίσει 3-0 την νεοφώτιστη Λαμία στην Λεωφόρο. Γι’ αυτό μιλάμε δηλαδή. Που είναι το ελάχιστο, το μίνιμουμ και το φυσιολογικό. Ας μην το κάνουμε λοιπόν από τώρα… τίποτε φοβερό και τρομερό. Γιατί στο τέλος άμα το παίζουμε έτσι, μπορεί και να το… πιστέψουμε κιόλας πως έχουμε κάτι πολύ δύσκολο μπροστά μας και να την πατήσουμε.