Αυτή θα είναι η ταφόπλακα για τον Παναθηναϊκό - Πλακώστε στις... ενέσεις τον Μουνιέ!

Ξέρω ότι είναι δύσκολο και ειδικά με όλο αυτό το συνοθύλευμα που στριμώχνεται για να χωρέσει στο στενό και ασφυκτικό περιβάλλον που οριοθετούν με την λέξη «Παναθηναϊκός» σήμερα, αλλά δεν γίνεται αλλιώς.

Ακόμα «κι αυτοί» θα πρέπει να καταλάβουν, πως όσο δύσκολο κι αν είναι, ένα στοιχειώδες μέτρο θα πρέπει να κρατηθεί μπας και καταφέρει ο Παναθηναϊκός να κρατήσει κάτι από τη… φόρα που απέκτησε με την εμφάνιση και την νίκη του επί του Πλατανιά, ώστε να παλέψει με αξιώσεις το προφανές και ελάχιστο ταυτόχρονα, που είναι η πρόκριση επί της Λαμίας στην Λεωφόρο.

Διαβάστε επίσης...

Στα... βράχια ο ΠΑΟ με Μολέντο, δεν τον σώζει ούτε ο Κουρμπέλης - Ανέκδοτο οι... μεταγραφές!

Αλλιώτικα, τζάμπα το ξέσπασμα της αναμενόμενης σαχλαμάρας που ακολούθησε μετά το παιχνίδι με τον Πλατανιά, το αποτέλεσμα του οποίου το τραβήξαμε από τα μαλλιά για να ζήσουμε σε ένα «ονειρικό παράδεισο» έστω κα για μια δυο μέρες, πριν επιστρέψουμε στην πραγματικότητα των προσφυγών, των αδιεξόδων και όλων των σχετικών.

Για πολλούς μπορεί και να ήταν φυσιολογική ανάγκη αυτό και κάπου είναι και λογικό. Να είχαν ανάγκη δηλαδή, έστω και ένα… ψευτολόγο για να χαμογελάσουν λίγο, ή έστω για να περάσουν ένα απόγευμα, λίγες ώρες, μια μέρα στην καλύτερη, χωρίς αγωνίες και γκρίζα σύννεφα να τους χαλάνε την διάθεση.

Λογικό είναι κι αυτό, όσο τραγικό κι αν είναι ταυτόχρονα όταν μιλάμε για τον Παναθηναϊκό, του οποίου οι… μικροχαρές πια πλησιάζουν τις αντίστοιχες ομάδων που κάποτε τις θεωρούσαμε ως μη υπάρχουσες στον χάρτη.

Αυτό όμως απέχει πολύ από τους διθυράμβους που έκαναν την εμφάνισή τους, εκθέτοντας ανεπανόρθωτα, όχι μόνο αυτούς που τους έκαναν, καθώς αυτοί πια δείχνουν να έχουν ανοσία και στην ντροπή και στο φιλότιμο και στην αξιοπρέπεια, αλλά εκθέτοντας πάνω απ’ όλα τον ίδιο τον Παναθηναϊκό και τους ανθρώπους του με πρώτο τον  Μαρίνο Ουζουνίδη.

Καθώς θα πρέπει να είναι πολύ αφελής -έως μη πω τώρα τι- κάποιος, για να να λέει πως «πήραν απάντηση αυτοί που κάνουν κριτική στον Ουζουνίδη» και να νομίζει πως αυτό είναι και καλό κιόλας για τον Παναθηναϊκό και τον προπονητή του.

Πήραν απάντηση γιατί ακριβώς; Επειδή παίξαμε καλά και κερδίσαμε με δύο πέναλτι τον Πλατανιά; Τόσο… φτήνια πια;

Αν δεν καταλαβαίνουν ότι μεγαλύτερη ζημιά στο προφίλ, στο όνομα και στις ικανότητες του Μαρίνου, δεν γίνεται να κάνει τίποτε άλλο εκτός απ’ αυτό, τότε πάσο.

Κι αν δεν το καταλαβαίνει και ο ίδιος ο Μαρίνος, πόσο τον υποτιμάει το να λένε όσοι υποτίθεται ότι τον «εκπροσωπούν», ότι ο Παναθηναϊκός και ο προπονητής του έδωσαν απαντήσεις γιατί έπαιξαν καλά και κέρδισαν τον… Πλατανιά στην Λεωφόρο, ειλικρινά δεν μπορώ από κει και πέρα να κάνω και πολλά πράγματα.

Από ένα σημείο και μετά ο καθένας είναι άξιος της μοίρας του και αυτών στους οποίους αφήνει την… διαχείρισή της εν λευκώ.

Από κει και πέρα, ο Παναθηναϊκός ήταν όντως καλός στο παιχνίδι με τον Πλατανιά.

Κι αυτό πρέπει να το δει από δύο πλευρές, μπας και καταφέρει να πάρει κάτι απ’ αυτό το παιχνίδι.

Το πρώτο είναι να προβληματιστεί γιατί το καλύτερο παιχνίδι του, χρειάστηκε να περιμένει την πιο αδύναμη ομάδα του πρωταθλήματος μέσα στη Λεωφόρο για να το κάνει.

Και το δεύτερο, να καταλάβει πως μπορεί και να παίξει στοιχειωδώς καλά και να παλέψει με αξιοπρέπεια μέσα στο γήπεδο ότι μπορεί, παρά τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει ο σύλλογος και τις συνθήκες μέσα στις οποίες καλούνται να κάνουν την δουλειά τους παίκτες και προπονητής.

Γιατί προφανώς και δεν λύθηκε ούτε ένα από τα προβλήματα τα οποία ανασύρονται κάθε φορά σαν αιτιολογία και δικαιολογία για κάθε αγωνιστικό στραπάτσο του Παναθηναϊκού και για την συνολική εικόνα και συγκομιδή βαθμών μέχρι τώρα.

Απλά με τον Πλατανιά μπόρεσαν και τόκαναν ή ήταν σε καλή μέρα και τόκαναν ή έστω βγήκαν μερικά απ’ αυτά που υποτίθεται δουλεύουν καθημερινά προπονητής και παίκτες.

Ενώ στα άλλα παιχνίδια, ούτε μπόρεσαν, ούτε βρέθηκαν σε καλή μέρα, ούτε τους βγήκε κάτι απ’ όσα υποτίθεται δουλεύουν καθημερινά στο Κορωπί.

Κι αυτό πρέπει κάποια στιγμή επιτέλους να κάτσουν να δουν γιατί συνέβη, αντί να αναλώνονται καθημερινά σε μια άνευ προηγουμένου μπουρδολογία για να κάνουν το άσπρο μαύρο στο όνομα υποτίθεται της προστασίας της ομάδας και του προπονητή.

Μόνο αν δουν έτσι το παιχνίδι με τον Πλατανιά έχουν ελπίδα να κρατήσουν κάτι απ’ αυτό και να δώσουν μια συνέχεια με πρώτο και απαραίτητο σταθμό την πρόκριση επί της Λαμίας για το κύπελλο.

Αλλιώτικα τα είπαμε. Θα είναι μια απ’ τα ίδια.

Με τα «άτυπα γραφεία τύπου» να λένε μονότονα ότι «με τον Πλατανιά είδαμε τον Παναθηναϊκό του Ουζουνίδη ή έστω κάτι απ’ αυτόν» ενώ αν έρθει μετά η στραβή να το γυρίσουμε στο «πάλι καλά, τι να κάνει κι ο Μαρίνος με αυτόν τον Παναθηναϊκό που είναι δημιούργημα… άλλων».

Τόσο απλά και τόσο ξεκάθαρα είναι τα πράγματα με την καθαρά ποδοσφαιρική λογική και την αντίστοιχη οπτική τους.

Το παιχνίδι και η εμφάνιση με τον Πλατανιά μπορεί να λειτουργήσει ευεργετικά και σαν αφετηρία μιας διαφορετικής αντιμετώπισης της κατάστασης από δω και πέρα, αν λειτουργήσουν ποδοσφαιρικά και «Παναθηναϊκά» κατά συνέπεια στον Παναθηναϊκό.

Μπορεί όμως και να γίνει η ταφόπλακα που θα βάλει οριστικό τέλος στην ιστορία, αν προπονητής, παίκτες, κόσμος αλλά και συνολικά ο οργανισμός του Παναθηναϊκού, αφεθεί αύτανδρος να απολαύσει τη γοητεία και την αυταπάτη, στο ροζ συννεφάκι που έσπευσε να φτιάξει ο «στενός περίγυρος» αυτού που πλέον από συνήθεια αποκαλούμε σαν Παναθηναϊκό σήμερα.

ΥΓ. Για να καταλαβαινόμαστε κάποια στιγμή όσο τουλάχιστον επιμένουμε να μιλάμε και με την ποδοσφαιρική και με τη γενικότερη λογική.

Ο Μουνιέ ήταν πραγματικά καλός με τον Πλατανιά. Αλλά τελικά τι είναι το πιο περίεργο και άξιο αναφοράς;

Το ότι ο Μουνιέ χρειάστηκε να φτάσει Γενάρης για να κάνει ένα καλό παιχνίδι ή το ότι -και αυτός- μόλις έτρεξε στοιχειωδώς και ζορίστηκε σχετικά για ένα ενενηντάλεπτο, την επομένη ήταν τραυματίας και ένιωθε ενοχλήσεις μένοντας εκτός από το αμέσως επόμενο παιχνίδι;

Κι επειδή αυτοί είναι ικανοί να το ζορίσουν το πράγμα μόνο και μόνο για «να δώσουν απάντηση» επειδή τόπα εγώ εδώ πέρα, ας μην κάνουν και με τον Μουνιέ ότι με μια σειρά άλλους.

Να το ζορίσουν δηλαδή το πράγμα ως εκεί που δεν παίρνει, να τον πλακώσουν στις ενέσεις για να τον εμφανίσουν στο γήπεδο με τη Λαμία και να πουν μετά «τώρα τι έχουν να πουν αυτοί που… έλεγαν» και τα λοιπά και μετά ο Μουνιέ να πάθει… υποτροπή μένοντας κανά μήνα εκτός.