Θέλει δεν θέλει, αυτή την εποχή που πήρε την απόφαση να ξενιτευτεί στην Ελλάδα ο Όσκαρ Γκαρθία, θα υποστεί μια… fast κριτική έργων και ημερών του στον πάγκο του Ολυμπιακού, με την τεράστια πρόκληση που πέφτει στα πόδια του, να αποθεωθεί, να ανακηρυχθεί «ο Καταλανός άρχοντας που βρήκε το βασίλειο του στον Πειραιά»!

Το λέω αυτό γιατί μέσα σε λιγότερο από δύο μήνες, σε 49 ημέρες για την ακρίβεια, θα παιχθούν πάρα πολλά, σχεδόν τα πάντα για τους Ερυθρόλευκους στη φετινή σεζόν.

Η Ξάνθη, που δεν είναι – και δεν ήταν ποτέ, μέσα-έξω – ευκαταφρόνητος αντίπαλος για τον κάθε «μεγάλο» του ελληνικού ποδοσφαίρου και ειδικότερα για τον Ολυμπιακό τις περισσότερες φορές δυσκολοκατάβλητος, ανοίγει την Κυριακή το χορό του «διαβολεμένου» προγράμματος που περιμένει τους πρωταθλητές μέχρι τις 11 Μαρτίου.

Οπότε, τότε μόνο, θα ατονήσουν κάπως, με μια θεωρητικά ευκολούτσικη αποστολή στα Χανιά με τον (καταδικασμένο οριστικά έως τότε μάλλον) Πλατανιά, οι ισχυρές αγωνιστικές πιέσεις πρωταθλήματος και κυπέλλου για τους Πειραιώτες.

Οι οποίοι αδιάλειπτα, για 7 εβδομάδες θα δίνουν μεγάλα και μικρά ντέρμπι, εντός και εκτός Καραϊσκάκη.

Δεν είναι μόνο οι τρεις αναμετρήσεις με την ΑΕΚ, το «καυτό» βράδυ στην Τούμπα, το clasico με τον Παναθηναϊκό - που και… με σωληνάκια στην εντατική να βρίσκεται θα «ανασταίνεται» και το… φάντασμα του και θα απειλούν οι πράσινες φανέλες τις κόκκινες – 5 παιχνίδια-φωτιά, είναι ότι στα… ενδιάμεσα ο Ολυμπιακός θα πάει να παίξει στην Τρίπολη και το Περιστέρι, με Αστέρα και Ατρόμητο και θα υποδεχθεί τον Πανιώνιο στο Φάληρο.

Όχι δηλαδή παίξε γέλασε ματς, αλλά τρία επιπλέον μικρότερα ντέρμπι, 8 αθροιστικά πολύ δύσκολους αγώνες οι οποίοι θα κρίνουν το μέλλον των Ερυθρολεύκων στο Κύπελλο και θα καθορίσουν εν πολλοίς την έκβαση στη διεκδίκηση του πρωταθλήματος.

Άρα ο Γκαρθία ανέλαβε μια πολυσύνθετα σκληρή αποστολή, υπό την πίεση των άμεσων αποτελεσμάτων, χωρίς την πολυτέλεια του χρόνου για να αφήσει με υπομονή, ανοχή και κατανόηση το στίγμα της δουλειάς του στην ομάδα.

‘Άσχετα αν ο Ισπανός δεν ήρθε μόνο για φέτος, δεν προσλήφθηκε για να κάνει τον Ολυμπιακό, καλύτερη, πιο αγωνιστική και αποδοτική ομάδα, πιο θεαματική και περισσότερο αποτελεσματική και ουσιώδη στην επίτευξη των βασικών στόχων της τρέχουσας περιόδου, αλλά για να χτίσει την επόμενη χρονιά και σε όσο πιο πολύ βάθος χρόνου γίνεται να μακροημερεύσει (επιτέλους πια!) ένας άνθρωπος σ’ αυτό τον πολύπαθο πάγκο, δεν γίνεται να ξεφύγει από το στόχαστρο της κριτικής αυτού του 50ημέρου.’

Ας μη γελιόμαστε. Και στην Ελλάδα να μη ζούσαμε, μόνο αν ήμασταν Γερμανοί, Βρετανοί, Σκανδιναβοί, τέτοιοι λαοί, ψυχρά υπομονετικοί και με εντελώς διαφορετικά δομημένη φιλοσοφία από το DNA μας, θα είχαμε την στωικότητα να βγάλουμε συμπεράσματα για τον κάθε Γκαρθία ύστερα από τουλάχιστο ένα και δύο χρόνια.

Εδώ, γενικά στη Μεσόγειο και σε πληθυσμούς που… βράζει το αίμα, πείτε μου εσείς, γίνεται ποτέ μέσα από ένα τόσο ισχυρό crash test ημερομηνιών, αγώνων και κρισιμότητας αναμετρήσεων, να μη δημιουργηθούν εντυπώσεις για την παρουσία και τις επιδόσεις (και) του προπονητή; Όχι φυσικά.

Ο Καταλανός εδώ που ήρθε, τώρα που ήρθε, υπό τις συνθήκες που ήρθε, θα γίνουν όλα γρήγορα! Να και τα… βαθιά, να και η Ρόδος, να και το πήδημα.

Go ahead Oscar!

ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΡΣΕΛΑ παίζει; Θεωρητικά ναι. Μισός Ισπανός ο Μεχντί, μπάλα στην Ιβηρική Χερσόνησο έπαιζε, ο Γκαρθία τον γνωρίζει και ήδη τον έχει προσεγγίσει ψυχολογικά με εξαιρετικό τρόπο, εισηγούμενος την παραμονή του στην ομάδα, σε μια πολύ δύσκολη και πιεστική περίοδο, είναι αλήθεια, για τον παίκτη, που «έπρεπε» να φύγει… χθες και κάπου δυο μήνες τώρα δεν έβρισκε ομάδα.

Όλα αυτά είναι κάποια στοιχεία που θα μπορούσαν να δώσουν ώθηση στον ποδοσφαιριστή και να τον αναγεννήσουν.

Δύσκολο όμως για μένα, δεν περιμένω πολλά από εδώ και πέρα για έναν παίκτη που δεν μπήκε ποτέ στη χημεία και το στυλ της ομάδας. Και εν τέλει δεν ξέρω κιόλας αν είναι και ο ποδοσφαιριστής εκείνος που θα είχε εξέλιξη στην καριέρα του ανάλογη με το ταλέντο που διαθέτει.

ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ του, πάντως, όλοι το καταλάβαμε, ότι εξτρέμ σχεδόν αποκλείεται να αποκτηθεί άλλος, πλην εξαιρετικής περίπτωσης και αν άδειαζε θέση άλλου.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΒΟΥΚΟΒΙΤΣ εμένα και πολύ κόσμου που μιλάω, θα μου μείνει η απορία για το αν θα έπαιζε ή όχι στον Ολυμπιακό. Ποτέ δεν τον είδαμε, ποτέ δεν κατέστη εφικτό να κριθεί. Πέρασε και… δεν ακούμπησε!

ΟΥΔΕΠΟΤΕ «ΕΠΑΙΞΕ» ΚΑΡΝΕΖΗΣ για τον Ολυμπιακό. Και όχι επειδή το διέψευσε η ΠΑΕ. Το γνωρίζω από το περιβάλλον του παίκτη. Ούτε τηλεφώνημα στην… απέξω δεν του έγινε του διεθνή γκολκίπερ.

Ο οποίος λένε οι πληροφορίες μου, δεν έχει την παραμικρή πρεμούρα να επιστρέψει Ελλάδα.

Αλλά ο Ολυμπιακός τι ψάχνεται παραπάνω; Να εδώ παραδίπλα, Περιστέρι μεριά, είναι ο δικός του, ο Γιαννιώτης. Τον φέρνει πίσω το καλοκαιράκι και όλα καλά και όλα ωραία.

ΣΤΟ ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΟ ΜΠΑΣΚΕΤ η ομάδα θα πορευτεί με ηρεμία αφού οι πρόεδροι φημίζονται για τη σύνεση στις αποφάσεις τους. Ποτέ δεν προχώρησαν σε κάτι υπό καθεστώς πίεσης ή εν θερμώ.

Έρχονται όμως δύο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ και ο τελικός Κυπέλλου με την ΑΕΚ. Επομένως η τελεσίδικη κριτική είναι μπροστά και ίσως… κοντά… Για τους Αμερικάνους σίγουρα.

Για τον κόουτς;