Γι’ αυτό έφαγαν πόδι Οικονόμου, Μυστακίδης και οι άλλοι - Αντι-Πρίγιοβιτς ή αντι-Αραούχο ο Κόντε

Όλος ο σημερινός αγώνας σε μία φράση: Κόντε-Αζήτητα: 2-1.

Ε, ναι, παιδιά αλήθειες να λέμε. Γεμάτος παίκτες που δεν τους θέλανε ούτε οι ομάδες τους ούτε κανείς ήταν ο Παναθηναϊκός: Κολοβέτσιος, Τζανδάρης, Οικονόμου, Κάτσε, Μυστακίδης, βάλε και τον Αυλωνίτη στον πάγκο, μισή ενδεκάδα συμπληρώνανε. Καλά παιδιά, φιλότιμα (ιδίως αυτός ο Τζανδάρης), αλλά υπήρχε κάποιος λόγος που τους δείξανε τις πόρτες της εξόδου. Φάνηκε αυτό όταν βρέθηκε φάτσα κάρτα με το τέρμα και με τον Βελλίδη τάβλα ο Μυστακίδης, και σημάδεψε περιστέρια.

Φάνηκε όταν ο Οικονόμου δεν μπήκε καν στον κόπο να πάρει κίτρινη κάρτα για αποτρέψει το πρώτο γκολ του ΠΑΣ. Φάνηκε όταν ο Μπετρά, αυτή η μαούνα η αργοκίνητη, πήγαινε κατά διαστήματα κωλοφεράτζα όλη την άμυνα του τριφυλλιού.

Διαλειμματάκι όμως μια στιγμή για να απευθύνω ένα ερώτημα: Θα του κακόπεφτε δηλαδή του ΠΑΟΚ ο Κόντε έτσι και πουλήσει τον Πρίγιοβιτς; Για αναπληρωματικός σέντερ φορ έστω, να καθαρίζει ματσάκια στον βούρκο της επαρχίας. Ή μήπως θα της κακόπεφτε της ΑΕΚ, έτσι και ζητήσουν οι Ισπανοί πέντε μύρια το καλοκαίρι για τον Αραούχο. Τεχνίτης είναι, βούβαλος είναι, μοιράζει πόνο (για να μην πω κάτι πιο σέξυ…) σε πρώτη ευκαιρία, μια τετρακοσάρα συμβόλαιο θα πάρει, σιγά τα δύσκολα. Μεταγραφάρα και θα αποσβέσει άμεσα το κόστος της.

Πάμε όμως πίσω στο παιχνίδι που σε γενικές γραμμές ήταν να μασάς και να φτύνεις. Ο ΠΑΣ να ψάχνει να βρει Κόντε και Μπετρά με μακρινές μπαλιές (ομολογώ ότι έπιασε το κόλπο!) και ο Παναθηναϊκός όλο να φτάνει περιοχή και όλο να μην ξέρει τι να την κάνει την μπάλα. Και μην αρχίσουμε πάλι τον καυγά ανάμεσα στους φίλους και τους εχθρούς του Ουζουνίδη. Όταν σου φέρνουν παίκτες απ’ τα αζήτητα, δεν μπορείς να κάνεις και πάρα πολλά, ακόμη και ο καλύτερος προπονηταράς του κόσμου να είσαι. Και όταν, επίσης, δεν έχεις γκολτζή στην ομάδα σου ούτε για δείγμα. Φαντασθείτε τον Παναθηναϊκό με τον Κόντε στη σύνθεσή του και απαντήστε μου ύστερα ποιος θα το κέρδιζε το σημερινό το ματσάκι.

Αυτή είναι η στάνη η πράσινη δυστυχώς κι αυτό το τυρί βγάνει. Δεν πα’ να τους βάζει 3-5-2 ο Ουζουνίδης, δεν πα’ να το γυρνάει σε 4-4-2, τόσο μπορούνε τα παλικάρια του τόσο παίζουνε. Δεν είναι θέμα ούτε συστημάτων ούτε θέλησης. Είναι θέμα ποιότητας. Και αυτή τη στιγμή η ποιότητα είναι κάτι που λείπει από τον Παναθηναϊκό. Ιδίως όταν ο πιο ποιοτικός του παίκτης ο Κουλιμπαλί εμφανίζεται τόσο μπλαζέ στο πρώτο ημίχρονο. Ξύπνησε στο δεύτερο, δεν λέω, αλλά και πάλι δεν έφτανε για να το γυρίσει μόνος του. Και τα παιδάκια που έβαλε μέσα ο Ουζουνίδης, τώρα αποκτούν εμπειρίες, δεν είναι για να τουμπάρουν αγώνες με αντιπάλους που έχουν φάει κλωτσιές σε όλα τα χωράφια πρώτης, δεύτερης και τρίτης εθνικής.

Και πάλι ευχαριστημένοι λοιπόν θα πρέπει να είναι στον ΠΑΟ που παραλίγο να πάρουν την ισοπαλία και ας σταματήσουν παρακαλώ να κάνουν όνειρα για Ευρώπη. Γιατί η μαχητικότητα και η ψυχή μόνο δεν φθάνουν. Πρέπει να περισσέψει κάποια στιγμή και το ταλέντο στην ομάδα, για να σηκώσει το κεφάλι ψηλά…