Από τη στιγμή που μετά και απ’ όσα έχουν δει τα ματάκια τους, στον Παναθηναϊκό εξακολουθούν να είναι επιρρεπείς στη μούφα και τα παραμύθια που τους σερβίρονται κάθε φορά, λυπάμαι αλλά πια δεν τους φταίει και κανείς.

Τα θέλουν και τα παθαίνουν, το τραβάει ο οργανισμός τους το δούλεμα και το παραμύθι, έχουν μάθει πια να σκέφτονται και να λειτουργούν έτσι και πλέον ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ευρύτερης «Παναθηναϊκής οικογένειας» δεν μπορεί να  λειτουργήσει αλλιώς.

Αυτός είναι και ο λόγος άλλωστε, που μια σειρά απατεώνες -ποδοσφαιρικοί και μη- αλμπάνηδες και περαστικοί, μπορούν ακόμα όχι απλά να «υπάρχουν» στην «Παναθηναϊκή» καθημερινότητα, αλλά να δίνουν και τον τόνο κιόλας.

Το ότι είναι ο τρίτος στη σειρά Φλεβάρης που κυκλοφοράει η ίδια ακριβώς ιστορία με τίτλο «κάτι γίνεται και το καλοκαίρι θα έχουμε εξελίξεις… κάντε λίγους μήνες υπομονή», προφανώς και είναι μια απλή λεπτομέρεια.

Όπως επίσης, λεπτομέρεια είναι και το ότι για τρίτη σερί φορά, αυτό το παραμύθι εμφανίζεται όταν πια μας έχουν τελειώσει όλα τα υπόλοιπα, συμπεριλαμβανομένου και του ποδοσφαιρικού τοιούτου, ότι δηλαδή… να μετά από καιρό η ομάδα δείχνει να αντιδράει, βγαίνει η δουλειά του προπονητή και το καλοκαίρι θα χτιστεί μια ομάδα ανταγωνιστική που θα μπορεί να διεκδικήσει όλους τους στόχους.

Λεπτομέρειες είναι όλα αυτά φυσικά, καθώς εδώ το θέμα είναι να βρούμε παραμύθια να ταίσουμε τους αφελείς, για να κερδίσουμε όσο γίνεται περισσότερο χρόνο στις θεσούλες μας, μπας και ξεπέσει την τελευταία ώρα κανα κοκαλάκι ακόμα να γλείψουμε τα απομεινάρια του.

Εδώ ξαφνικά ανακάλυψαν όλοι μαζί ταυτόχρονα, ότι… κάτι άλλαξε στον Παναθηναϊκό, κάτι… κινείται και ο Αλαφούζος είναι και πάλι… παρών.

Κι όταν πας να βάλεις κάτω τα δεδομένα μπας και καταλάβεις από πού προκύπτει όλη αυτή η τεράστια αλλαγή στις εξελίξεις, καταλήγεις στο εξής ένα και χιλιοπαιγμένο μέχρι στιγμής έργο.

Αυτό που τους έχεις πει εδώ και τέσσερις μήνες ότι θα γίνεται, αλλά επειδή βόλευε πολύ κόσμο να παριστάνει τους… ήρωες που παλεύουν μόνοι τους και που πάλι καλά που είναι κι αυτοί αλλιώτικα… δεν ξέρω γω τι θα είχαμε πάθει, έκαναν όλοι πως δεν το έβλεπαν και το ανακάλυψαν όλοι μαζί μετά τα Γιάννινα και την ήττα του… γκρουπ μας εκεί από… ένα παίκτη.

Με λίγα λόγια, όπως συμβαίνει εδώ και μήνες, ο Παναθηναϊκός στο παρά πέντε θα παραμένει στον… ορό της εντατικής, με μικροπαρεμβασούλες οικονομικής και διοικητικής φύσεως, με μοναδικό στόχο να αποφεύγονται ή να παίρνουν αναβολή οι προσφυγές και οι όποιες συνέπειες θα προέκυπταν απ’ αυτές.

Έγινε κάτι διαφορετικό αυτές τις μέρες και δεν το μάθαμε;

Έγινε κάτι άλλο που το πήραν όλοι σαν… μήνυμα ότι κάτι αλλάζει και  Αλαφούζος διαφοροποιεί την θέση του;

Προφανώς και δεν έγινε φίλοι μου.

Το μόνο διαφορετικό ίσως σε όσα ξέραμε ή μας έλεγαν μέχρι τώρα, είναι αυτό που στην τούρλα της εφεύρεσης «εξελίξεων», ομολόγησαν για μια ακόμα φορά οι πάσης φύσεως ειδικοί «Παναθηναϊκολόγοι».

Ότι δηλαδή, όλο αυτό το διάστημα, μια χαρά επαφούλες και καθημερινές σχεδόν είχαν όλοι με τον Αλαφούζο και τους ανθρώπους του, ότι μια χαρούλα επίσης όλοι τους και οι… αναλυτές και οι… παράγοντες και τα… τεχνικά δίδυμα και τρίδυμα και όλα τα συμπαραμαρτούντα, ήξεραν και τις προθέσεις του και τα νούμερα που είχαν καθορισθεί ΚΑΙ ΣΥΜΦΩΝΗΘΕΙ απ’ όλους τους.

Το ότι παρ’ όλα αυτά πέθαναν στην μούφα και το παραμύθι τον κόσμο για να δικαιολογούν την ανυπαρξία, την ανικανότητα και την ματαιοδοξία τους, είναι προφανώς η άλλη όψη του νομίσματος, ή λεγόμενη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού.

Καθώς απ’ ότι φαίνεται και τα… μπάτζετ τα ξέραμε και είχαμε συμφωνήσει κιόλας με αυτά, αλλά εκεί δυο τρεις μέρες πριν το τέλος της μεταγραφικής περιόδου που συνειδητοποιήσαμε ότι τα πέντε εκατομμύρια που είχαμε τάξει στον Αλαφούζο ότι θα φέρουμε από τις πωλήσεις των… αστεριών μας, με αντάλλαγμα να κάνουμε τρεις-τέσσερις μεταγραφές ακόμα, τελικά κατέληξαν σε καμιά διακοσαριά χιλιάδες και έτσι αρχίσαμε τα τελεσίγραφα μέσω των άτυπων γραφείων τύπου μας και ζήσαμε για δυο-τρεις βδομάδες το σκηνικό κάθε Παρασκευή να λέμε «φεύγει αν δεν και τα λοιπά…» και τα «μείωσε και άλλο το… μπάτζετ ο Αλαφούζος… σκέφτεται την αποχώρηση ο ένας κι ο άλλος» και πάει λέγοντας.

Με λίγα λόγια σε δουλειά να βρισκόμαστε και επειδή μετά τα Γιάννινα φάνηκε πως ούτε κι αυτό το σενάριο έχει ελπίδα να «στηθεί» και να «σταθεί» και πια δεν είχαμε τι άλλο να ταίσουμε τον κόσμο, αποφασίσαμε να ξανασερβίρουμε το μπαγιάτικο παραμύθι περί… εξελίξεων και την κλασσική Αποκριάτικη μούφα της τελευταίας τριετίας-τετραετίας ότι το… καλοκαίρι έρχεται επενδυτής και κάντε υπομονή λίγους μήνες.

Όπου με το «κάντε υπομονή λίγους μήνες» όλο αυτό το σκυλολόϊ που εξακολουθεί να κάνει πλιάτσικο ακόμα και στο… νεράκι που στάζει σταγόνα-σταγόνα από τον ορό, εννοεί το να μην λέει κανείς τίποτε για τα… κατορθώματά τους, να μην αντιδράει κανείς ότι κι αν βλέπει, να τους αφήσει ήσυχους στις θεσούλες τους να αποτελειώσουν το… έργο τους εντός κι εκτός αγωνιστικών χώρων και να προχωράμε έτσι όλοι χαρωποί και ευτυχισμένοι.

Οι μεν γιατί θα εξακολουθήσουν να έχουν ασυλία και γιατί όχι ακόμα και… χειροκρότημα στο καταστροφικό τους έργο και οι δε γιατί πια έχουν λόγο να αντιδρούν σαν λοβοτομημένα πρόβατα και να καταπίνουν αμάσητο σανό παρακολουθώντας απαθείς την καταστροφή  και… χειροκροτώντας την κιόλας, αφού το… καλοκαίρι θα αλλάξουν όλα.

Το πλευρό μόνο να προσέξετε να το… αλλάζετε που και που εκεί που κοιμάστε, για να μην πιαστείτε και νομίσετε ότι κάτι συνέβη και σας… πονάει.