Παιδιά αλήθειες να λέμε: Η φάση που έκρινε την εξέλιξη του παιχνιδιού ήταν μία και μοναδική και διαδραματίσθηκε στις αρχές του πρώτου ημιχρόνου. Εκεί που ο Κουλιμπαλί ξεφτίλισε τον Χουλτ και μπουκάρισε στην περιοχή κι έπιασε τη σουτάρα. Αν έμπαινε θα μπορούσε να το παλέψει το ματς ο Παναθηναϊκός και να πιστέψει στη νίκη ή έστω στην ισοπαλία. Γιατί είναι μακράν η πιο φιλότιμη ομάδα του πρωταθλήματος και δεν σταματάει ποτέ να αγωνίζεται και να μάχεται. Αλλά έβαλε ο Μπάρκας το χέρι του και από εκεί και πέρα ήταν θέμα χρόνου για την ΑΕΚ να πάρει τα ηνία του αγώνα και να το κλείσει το θέμα με συνοπτικές διαδικασίες.

Ως τότε, ως το πρώτο εικοσάλεπτο του αγώνα, μια χαρά πίεζε ψηλά ο ΠΑΟ και μια χαρά εκμεταλλευόταν τη μία, σοβαρή και εμφανή αδυναμία της ΑΕΚ που επισημαίνουμε από την αρχή του πρωταθλήματος:

Την αδυναμία της στις γρήγορες αντεπιθέσεις δηλάδη, όπου χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα στους κιτρινόμαυρους. Αν είχε πιάσει το κόλπο και το είχε κολλήσει ο Κουλιμπαλί, άλλο ματς θα βλέπαμε. Δεν το κόλλησε όμως…

Κι εκεί ήταν που η κλάση πήρε το πάνω χέρι από τη φιλοτιμία. Και για όσους θα βιαστούν να σημειώσουν ότι ο διαιτητής έπαιξε έδρα στο πρώτο ημίχρονο, θα υπενθυμίσω ότι πρώτα σημειώθηκε το παρθενικό γκολ της ΑΕΚ (εκεί όπου ο Αραούχο έκανε ρόμπα κλαρωτή τον Ινσούα) και ακολούθως αποβλήθηκε το αριστερό μπακ του ΠΑΟ. Θέλετε να πείτε ότι ήταν αυστηρή η αποβολή; Θέλετε να πείτε ότι η πρώτη κάρτα του ήταν τραβηγμένη; Θέλετε να πείτε ότι ο διαιτητής τα έδωσε όλα τα σπόρια, μαζί με μια επιπλέον φέτα απ’ το καρπούζι στην ΑΕΚ; Μαζί σας κι εγώ. Με το χέρι στην καρδιά ωστόσο, να ρωτήσω κάτι: Η σημερινή ΑΕΚ δεν θα έβρισκε κάποια στιγμή τρόπο να τουμπάρει τον σημερινό Παναθηναϊκό;

Δεν είναι, βλέπετε, οι κιτρινόμαυροι σαν τον Ολυμπιακό, να κουτουλάνε μετά από τα δύο πρώτα εικοσάλεπτα κάθε ημιχρόνου. Οι κιτρινόμαυροι είναι η πιο καλοδουλεμένη ομάδα του πρωταθλήματος, η πιο συγκροτημένη και πιο πειθαρχημένη. Και έχει και κάποιους παίκτες διαμάντια που μπορούν να σου κάνουν το απρόβλεπτο. Βλέπε Αραούχο που κοιμάται του καλού καιρού και ξαφνικά, εκεί που δεν το περιμένεις, σε στέλνει αδιάβαστο, βλέπε Λάζαρο Χριστοδουλόπουλο που βαράει τοίχο στο μισό παιχνίδι και την επόμενη στιγμή σου κάνει φάση τύπου Φαλκάο, βλέπε Χουλτ που αφού έφαγε το σότο από τον Κουλιμπαλί, σοβαρεύτηκε, του πήρε τα βήματα και τον πήγε καροτσάκι σε όλο το δεύτερο ημίχρονο. Και έδωσε και ασίστ στον Γκάλο για το δεύτερο γκολ, οπότε τώρα δεν θα βγαίνουν οι έμπειροι αθλητικογράφοι για να λένε ότι «αυτός ο μαλάκας ο Χουλτ δεν έχει δώσει ούτε μία ασίστ»! Αλλά άμα ήταν το ποδόσφαιρο μόνο στατιστική, δεν θα ρούφαγε όσα ρουφάει φέτος ο Μουρίνιο…