Δεν χρειαζόταν να πας στο «Γ. Καραϊσκάκης». Δεν χρειαζόταν να δεις ένα ολόκληρο 90λεπτο του φετινού Ολυμπιακού. Ακόμη και στην άλλη άκρη της γης να ζεις και είχες την ευχέρεια να παρακολουθήσεις δορυφορικά, έστω για ένα τεταρτάκι, ένα παιχνίδι των «ερυθρολεύκων», θα καταλάβαινες ότι έχει ευδιάκριτο πρόβλημα στην επιστροφή. Ο… Καρεμπέ ήταν το φετινό πρόβλημα του Ολυμπιακού. Ο… Ζε Ελίας, ο … Μανιάτης, ο… Μιλιβόγεβιτς. Και συνολικότερα, η μετάβαση από την επίθεση στην άμυνα και ανάστροφα. Με αργοκίνητα καράβια, τύπου Ζιλέ, Ταχτσίδη –έστω κι αν έχει την κάθετη πάσα- δεν πιάνεις ποτέ πρώτος λιμάνι. Θα σε περάσουν και η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ.
Απ’ αυτή την «ερυθρόλευκη» αδυναμία ξεκίνησαν πολλές αδικίες. Μια χαρά κεντρικοί αμυντικοί είναι ο Σισέ και ο Ένγκελς. Καλός επιθετικός αριστερός μπακ ο Κούτρης. Αδικήθηκαν, όμως, από τους μπροστινούς τους. Έμεναν εκτεθειμένοι. Τελεία και παύλα.
Απ’ όλους πιο πολύ αδικημένος δικαιούται να λέει ότι είναι ο Φορτούνης. Ο αργόσυρτος Ολυμπιακός της μεσαίας γραμμής τον έχει πάρει από κάτω. Φέτος έμενε κι αυτός εκτεθειμένος, αναπόδιαζαν τα αποτελέσματα για τον λόγο που προανέφερα, χάλαγε η ψυχολογία του, τα «άκουγε» κιόλας, όπως και αρκετοί άλλοι, για έλλειψη μαχητικότητας και αυτό ήταν. Τρίτος και καταϊδρωμένος ο Ολυμπιακός…
Οι πληροφορίες συντείνουν στην άποψη ότι είναι διαφοροποιημένα τα σκεπτικά της διοίκησης των Πειραιωτών, όσον αφορά στη διαμόρφωση του ρόστερ της νέας χρονιάς. Σωστό είναι να προχωρήσει σε αποβελγοποίηση. Έγραψα πρόσφατα ότι δεν πας πουθενά με παίκτες που δεν κάνουν «κλικ» στην Πόρτο, την Μπενφίκα, τη Σπόρτινγκ, την Άντερλεχτ, τη Θέλτα, τη Βιγιαρεάλ κ.ο.κ.
Ομάδα τέτοιων κυβικών -πρέπει να φαντάζει- στα μάτια των Ευρωπαίων φιλάθλων ο Ολυμπιακός. Πώς, λοιπόν, πηγαίνεις να πάρεις δανεικό παίκτη της Πόρτο, ας πούμε, στη Γκιμαράες ή τη Ρίο Άβε; Δηλαδή, δανεικός του ΠΑΟΚ ή της ΑΕΚ στον Αστέρα Τρίπολης ή την Ξάνθη.
Αντίθετα, μια χαρά ένοιωσα όταν διάβασα περί μεταγραφικής στροφής στη Βραζιλία και γενικότερα στη Λατινική Αμερική. Κάτι που είχε υποστηρίξει η ταπεινότητά μου προ ημερών.
Εδώ, μπαίνει ένα ζήτημα. Οι κεντροβορειοευρωπαίοι πιο πολύ «κάθονται» στα ψυχρά νούμερα ενός συμβολαίου. Δεν συμβαίνει, όμως, το ίδιο με τους λατίνους. Αυτή πιο εύκολα «βατσινώνονται» και βαπτίζονται στη κολυμπήθρα του Ολυμπιακού. Πιο εύκολα μαθαίνουν απέξω κι ανακατωτά το «πάτερ ημών» και το «πιστεύω» του Θρύλου. Είναι, λοιπόν, τεράστιο ζήτημα το «δέσιμο» με την ομάδα και πάσχει ο Ολυμπιακός την τελευταία διετία στον τομέα αυτό.
Πάντως, το ευχάριστο είναι ότι οι Πειραιώτες δείχνουν πως έχουν πάρει τα μηνύματα. Φαίνεται η νέα κατεύθυνση του ανασχεδιασμού. Σ’ αυτήν -για να επανέλθω στην αρχή του κειμένου- το πρώτο που πρέπει να απαντήσει ο Ολυμπιακός είναι τι θα κάνει με τον Κώστα Φορτούνη.
Ας βάλουν οι «ερυθρόλευκοι» τα πάντα στο μικροσκόπιο. Αν είναι πεπεισμένοι ότι είναι «κούφιος» ψυχοπνευματικά ας τον πουλήσουν. Αν όχι, οφείλουν να βρουν όλα τα «κουμπιά» του και να θωρακίσουν την πλάτη του στο τρανζίσιον, για να αναδειχθούν όλα τα «κοιτάσματα» του πλούσιου ταλέντου του. Αν μου έπεφτε λόγος, τι θα έκανα εγώ; Ασυζητητί, το δεύτερο!