Ο μπασκετικός Ολυμπιακός έγινε... ποδοσφαιρικός - Ζήλεψε την «μπάλα» - Φοβάται;

Ας υποθέσουμε ότι είσαι ένα παιδί που δεν έχεις γεννηθεί στο... μέλι. Ούτε καν ψωμί είναι σίγουρο ότι θα βρεις κάθε μέρα στο τραπέζι. Δεν έχεις αβάντες. Η «πλάτη» για σένα είναι άγνωστη λέξη. Ξέρεις εκ των προτέρων ότι για να προοδεύσεις, θα παλέψεις σκληρά. Θα το ματώσεις το κορμί γιατί έτσι είναι η ρημάδα η ζωή.

Άδικη, όσο και γλυκιά. Τι θα κάνεις λοιπόν; Θα τα παρατήσεις; Θα πεθάνεις πριν από την ώρα σου; Μάλλον όχι. Αυτοί που γεννιούνται στα δύσκολα, μαθαίνουν να πολεμούν. Και στο τέλος όλο και κάτι θα καταφέρουν, ακριβώς επειδή αυτά διδάχθηκαν από τα βιώματά τους.

Δεν θα πάνε να πουν θέλω να δουλέψω, να αγωνιστώ, αλλά ο παραδίπλα που έχει φίλο το αφεντικό πρέπει να φύγει. Θα σκίσουν τα ρούχα τους, τα ιμάτιά τους που λένε κι οι «μορφωμένοι» και θα δώσουν τη μάχη τους. Κι ότι γίνει...

Γιατί αυτή η... Ξανθοπουλιάδα, θα μου πείτε. Σωστό το ερώτημα. Απορώ λοιπόν. Πώς γίνεται ολόκληρος Ολυμπιακός που έχει γεννηθεί στο χώμα και στη γειτονιά, να θέτει τελευταία ώρα αίτημα για ξένους διαιτητές και να φτάνει στο σημείο να απειλεί επί της ουσίας με αποχή ή απόσυρση –όπως θέλετε πείτε το- από τους τελικούς της Α1. Λίγες ώρες πριν από το πρώτο τζάμπολ που όλη η Ελλάδα περιμένει από τον Οκτώβριο.

Και θα έρθει άλλο ένα ερώτημα: Ξέρεις τι παρασκήνιο παίζεται στη διαιτησία εδώ και χρόνια; Θα απαντήσω: Σαφώς και ξέρω, και όλοι ξέρουμε, όπως γνωρίζουν τόσα χρόνια κι εκείνοι που τώρα ζητούν βοήθεια από τον Πρωθυπουργό.

Ο Τσίπρας δηλαδή που –φαντάζομαι- τρέχει και δε φτάνει με το Μακεδονικό, τη βενζίνη να έχει φτάσει τα 2 ευρώ και την ανεργία να παραμένει πιο καυτή από ποτέ (γύρω στο 25%), θα κάτσει να ασχοληθεί με το μπάσκετ. Μιλάμε για την απόλυτη ομολογία αποτυχίας και απόδειξη αχρηστοσύνης όσων εμπλέκονται στο ευγενές κατά τα άλλα, άθλημα.

Το οποίο ναι, όπως σας γράψαμε κα χθες, είναι πλέον... ποδόσφαιρο. Ποια είναι η διαφορά του μπάσκετ; Όπως λένε ο σοφοί του αθλητισμού, θα κερδίσει ο καλύτερος. Άρα τι φοβάσαι και τρέχεις να αρπάξεις τα κακώς κείμενα της «μπάλας»; Τι λιμπίστηκες; Το ότι δεν είμαστε ικανοί να διοργανώσουμε έναν τελικό Κυπέλλου ποδοσφαίρου κα φέραμε Ισπανό διαιτητή για να μη μιλήσει κανένας;

Το αίτημα για ξένους διαιτητές και όλο αυτό το έργο που βλέπουμε εσχάτως με την «εμπλοκή» έως και του πρωθυπουργού, δεν είναι τίποτα περισσότερο από την εξής δήλωση: «Δεν υπάρχει σωτηρία». Να το πάμε και παρακάτω; Στη σέντρα βγαίνουν όλοι όσοι μας... πρήζουν όλα αυτά τα χρόνια με το ευ αγωνίζεσθε της πορτοκαλί θεάς, με την διαύγεια των παραγόντων του αθλήματος, με την εκλεπτυσμένη μορφή του ομαδικού αθλητισμού στο «πρόσωπο» της... σπυριάρας.

Παραμύθια της Χαλιμάς λοιπόν και με αποδεικτικά στοιχεία. Και συν αυτώ, ο Ολυμπιακός πλήττει μόνο τον εαυτό του, το image του, το dna του, το είναι του, «πουλάει» την ψυχή του. Οφείλει να κατέβει να παίξει ακόμα και χωρίς διαιτητές. Το ότι «φρόντισε» να θεωρείται αυτή την ώρα «ακλόνητο» αουτσάιντερ είναι άλλο ζήτημα, πρόκειται καθαρά για προσωπικό του πρόβλημα, που πρέπει να λύσει για να μην εκτίθεται περαιτέρω.

Ας το χάσει στα χαρτιά κι ας του επιβληθούν οι προβλεπόμενες ποινές αφού έτσι το επιθυμεί. Δικαίωμά του. Αλλά δεν θα είναι Ολυμπιακός. Δεν θα είναι από τον Πειραιά.