Μας «τα έπρηξε» ο Καρίμ - Έχουμε δει Αναστόπουλο και Τζιοβάνι, δεν κλαίμε για τον... δευτερότριτο!

Έλα ρε Ανσαριφάρντ. Τι θέλεις να μας πεις; Ότι θα είσαι «πολυτέλεια» αν μείνεις στον Ολυμπιακό;

Απεχθάνομαι την κουτοπονηριά. Ένα μήνα τώρα ο Ιρανός φορ μας λέει με τον τρόπο του ότι είναι αβέβαιη η παραμονή του στους «ερυθρόλευκους».

Διαβάστε επίσης...

Βόμβα με… Σονγκ ο Τίγρης - Σκάει 1 «μύριο» και τα «γκρεμίζει» όλα; - Έρχεται… άγνωστος αντι-Λάζαρος!

Την ίδια «κασέτα» χρησιμοποιεί και ο μάνατζέρ του. Περιμένουν να δουν ποια θα είναι η απόδοση του Καρίμ στο Μουντιάλ και αναλόγως θα κινηθούν.

Όταν βλέπεις 50 χρόνια μπάλα δεν χρειάζεται πολύ για να καταλάβεις ότι ο κ. Ανσαριφάρντ δεν είναι Αναστόπουλος. Ούτε Προτάσοφ ή Γκόγκιτς, Αλεξανδρής, Τζιοβάνι, Κοβάσεβιτς, Μήτρογλου. Υστερεί εμφανώς έναντι όλων. Κι αντί να ευλογεί την τύχη του που βρίσκεται στο ρόστερ του Ολυμπιακού το παίζει «φίρμα» και μας «λέει» ότι αν μείνει στους Πειραιώτες μετά το Μουντιάλ, θα τους κάνει χάρη.

Είναι μουσουλμάνος ο Ιρανός φορ και δεν ξέρει την παροιμία μας που λέει «το μοναστήρι να είναι καλά…».

Αντιλαμβάνομαι δύο πράγματα: Αφενός τη ζοχάδα των Ολυμπιακών για το τουπέ του Καρίμ. Αφετέρου την ανάγκη να μην του πει «την τελευταία πρώτη» για όσα κατά καιρούς δηλώνει, που κατ’ ουσία υποτιμούν τον Θρύλο.

Δεν θα χάσει η Βενετιά βελόνι, ούτε πολύ περισσότερο θα βάλουν τα κλάματα οι «ερυθρόλευκοι» αν ο Ανσαριφάρντ βρει συμβόλαιο από την τιτανοΜάιντζ ή την παγκοσμίως πασίγνωστη Άουγκσμπουργκ. Ας πάει στην ευχή του Αλλάχ…

Ο Ολυμπιακός έχει σημασία να μην ξεστρατίσει από το πλάνο του. Και το φανερό μυστικό του είναι η κεντρική αρτηρία του: Γιαννιώτης στα γκολπόστ, στόπερ τύπου Μολέντο, αμυντικός χαφ Καρεμπομιλιβόγεβιτς και φορ περιοχής που σκοράρει διψήφιο αριθμό γκολ σταθερά. Δεν μου λένε τίποτα εμένα οι προτεινόμενοι κυνηγοί των 5, των 6 και των 7 γκολ ανά σεζόν. Και μάλιστα οι τρεις αυτοί παίκτες του άξονα πρέπει να είναι έντονες, αποδεδειγμένα, προσωπικότητες. Και φυσικά ταχείς.

Ξέρω, ζητάω πολλά. Όμως, δεν έχει άλλη… σωτηρία ο Ολυμπιακός από την ώρα που τα γκέμια του παρασκηνίου, της διαιτησίας και της αθλητικής Δικαιοσύνης κρατιούνται από άλλα χέρια, που είναι «μαχαίρια».

Ή φτιάχνει ταχυκίνητη, ατσάλινη ομάδα με προσωπικότητα ή θα… ξαναποχαιρετήσει την Αλεξάνδρεια του επόμενου πρωταθλήματος.

Το πλεονέκτημα της ενδυνάμωσης του άξονα με παίκτες-προσωπικότητες τύπου Μολέντο, Μέλμπεργκ, Μανωλά, Καρεμπέ, Μιλιβόγεβιτς, Ιμπαγάσα, Τσόρι, Τζόρτζεβιτς είναι ο μονόδρομος της αξιοποίησης του ταλέντου που (θα) υπάρχει στ΄αποδυτήρια του Ολυμπιακού.

Οι Κούτρης, Τσιμίκας, Μάνος, Βρουσάϊ, Ανδρούτσος κι όποιοι άλλοι νέοι, μόνο δίπλα σε προσωπικότητες θ’ αποκτήσουν αυτοπεποίθηση και νοοτροπία πρωταθλητή. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Μια νοοτροπία, που δεν θα προσφέρει ποτέ ο… Ανσαριφάρντ (είδατε, πώς τα φέρνει η κουβέντα;), αφού στα δικά μου μάτια είναι ένας δευτερότριτος σέντερ φορ…

Υ.Γ. Ανάμεσα στους νέους θα διαπιστώσατε ότι μνημονεύω τον Τσιμίκα. Λοιπόν, έχω «σκαλώσει» στα προσόντα του και στεναχωρήθηκα που αυτό το παιδί εξωθήθηκε να πάρει το δρόμο της ξενιτιάς. Τον είχα δει σ’ ένα ματς Κυπέλλου Παναιγιαλείου-Ολυμπιακού στο Αίγιο. Ώπα, είπα! Ταχύς, με αριστερό πόδι αλφάδι, μαρκάριζε κι ανέβαινε ψηλά, τρύπωνε στην αντίπαλη περιοχή. Τι έγινε μετά και άρχισε την περιπλάνηση, αντί να μείνει στα ερυθρόλευκα αποδυτήρια και να πάρει την ιματιοθήκη του Γεωργάτου, ποτέ δεν το κατάλαβα. Ευτυχώς που γύρισε και στην περίπτωσή του έγινε επανόρθωση…