Ο Παύλος Γιαννακόπουλος δεν είναι πια κοντά μας. «Έφυγε» τα ξημερώματα για την γειτονιά των αγγέλων, αφήνοντας πίσω του μία παρακαταθήκη, που δύσκολα συναντάς, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο.

Από το 1987, οπότε και μπήκε στο μπάσκετ, έκανε τον Παναθηναϊκό κυρίαρχο της Ελλάδας, αλλά κυρίως της Ευρώπης, με τα έξι ευρωπαϊκά, που πήρε το «τριφύλλι» και τις αμέτρητες κούπες, που κατέκτησε εντός των συνόρων. 

Το έκανε με τις ατελείωτες ώρες, που κατέθεσε για την ζωή του ολόκληρη, τον Παναθηναϊκό, δηλαδή, το έκανε με την αγάπη, που έδωσε σε αυτή την ομάδα, το έκανε με τα αμέτρητα χρήματα, που έδωσε, ώστε να φορέσουν τα «πράσινα» μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα του αμερικάνικου και του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Έφερε στην Ευρώπη το μεγαλύτερο όνομα, που έχει διασχίσει ποτέ τον Ατλαντικό, τον Ντομινίκ Ουίλκινς, δίνοντας τότε 1 δις δραχμές. Εφερε τον Νίκο Γκάλη, τον Παναγιώτη Γιαννάκη, τεράστια ονόματα από την πρώην Γιουγκοσλαβία, όπως τον Μποντιρόγκα και τον Ράτζα, και βέβαια τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς.

Η μοίρα το έφερε έτσι και δεν φόρεσε την φανέλα του Παναθηναϊκού ο Ντράζεν Πέτροβιτς, το μεγαλύτερο από τα ονόματα της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Και πόσοι άλλοι παικταράδες δεν πήραν τον δρόμο για τον «Τάφο του Ινδού», το κλειστό της Γλυφάδας, το κλειστό του Σπόρτιγκ και το ΟΑΚΑ, που αποτέλεσαν έδρες του εξάστερου.

Το καλύτερο που έκανε βέβαια ο Παύλος Γιαννακόπουλος ήταν ότι έκανε ακόμη περισσότερους Παναθηναϊκούς, σε μία εποχή, όπου το ποδοσφαιρικό τμήμα της ομάδας δεν ζούσε τις καλύτερες του εποχές.

Ο κόσμος του Παναθηναϊκού θα τον θυμάται και θα τον υμνεί πάντα. Γιατί ήταν, είναι και θα είναι πάντα ο δικός τους Παύλος.

Παύλος Γιαννακόπουλος Παναθηναϊκός