Ποιος Σπανούλης; Να «μεταγραφάρα» οι Αγγελόπουλοι - Το τρίτο «μπαμ» και ο... «Νικόλας που έρχεται»!

Από του Σπανούλη τη συμφωνία, αυτή της ΚΑΕ Ολυμπιακός με τον Παπανικολάου λογίζεται και είναι πολύ πιο σημαντική! Το διατυπώνω μετά λόγου γνώσεως και με πολλαπλά επιχειρήματα τα οποία μπορεί να παραθέσει κανείς, διαβάζοντας πίσω από τις γραμμές.

Ο κόσμος του Ολυμπιακού καταχάρηκε την παραμονή του «Παπ» στο λιμάνι, αρκούντως και ανεξαρτήτως σεβασμού προς το πρόσωπο του μεγάλου αρχηγού.

Διαβάστε επίσης...

Γκαζώνει ο Τίγρης - «Κλεισμένο» το «μπαμ» για τα χαφ - Σκάει του φορ - Τι άκουσαν και «πάγωσαν»

Ο Βασίλης είναι η ζώσα χρυσή ιστορία της ομάδας. Κλείνοντας και την καριέρα του στους Ερυθρόλευκους, έγινε πια «τοτέμ» στα μπασκετικά βιβλία των Πειραιωτών. Είναι η ίδια η οικογένεια του Ολυμπιακού.

Το ζήτημα της ολοκλήρωσης του αγωνιστικού βίου του με την ασπροκόκκινη φανέλα θεωρούνταν σωστά ως κυματισμός της σημαίας σταθερά στην κορφή του ιστού. Αν ο V Span έφευγε, κάτι δεν θα πήγαινε καλά στο τέλος του όμορφου παραμυθιού που άρχισε για εκείνον και τον σύλλογο το 2010, μέσα από το ταραχώδες διαζύγιο του με τον Παναθηναϊκό.

Αυτή ήταν η φυσική, να το πω έτσι, κατάληξη του… «γενιτσαρισμού» του «Kill Bill». Η τέταρτη συμφωνία με τους προέδρους αφορούσε περισσότερο μια τιμητική αναγνώριση των όσων έκαναν και οι δύο πλευρές 8 (+2) χρόνια τώρα που συμπλέουν.

Η μοίρα τους ένωσε από του πουθενά και θα ήταν παρά φύση κάπως να χώριζαν. Άρα πιο πολύ ηθικής τάξεως ήταν η διαδικασία να τα βρουν εκ νέου Αγγελόπουλοι και Σπανούλης, παρά αγωνιστικοί, αναγκαίοι και απαραίτητοι για τη νέα ομάδα που θα οικοδομήσει ο Μπλατ.

Τώρα επειδή λέω αυτά, μη προτρέξει κάποιος και παρανοήσει: Ο Βασίλης Σπανούλης είναι ο Βασίλης ο Σπανούλης. Τον σέβονται αντίπαλοι και εχθροί. Όσο θα είναι στο παρκέ, θα είναι ο Βασίλης Σπανούλης. Και όποιος καταλαβαίνει, καταλαβαίνει.

Μα για μια περίοδο, μα για δύο, μα για λιγότερα αγωνιστικά λεπτά προσφοράς από σεζόν σε σεζόν, εκεί που το βιολογικό ρολόι δεν παίρνει αναβολές, ο «Μπίλαρος» θα είναι εκεί και θα εκφράζει τους τριγύρω του.

Θα μαθαίνουν οι νεότεροι στην ομάδα, θα διδάσκονται «ερυθρόλευκη παιδεία» οι καινούργιες μεταγραφές. Θα τρομάζουν οι αντίπαλοι μηn τον αφήσουν για ελεύθερο σουτ.

Του Κώστα Παπανικολάου όμως η περίπτωση είναι για μένα μια μεγάλη καλοκαιρινή «μεταγραφή» για τους Αγγελόπουλους. Εσωτερικού τύπου μεταγραφή.

Είναι από τις μονάδες που αν μπορέσεις και τις κρατήσεις στο δυναμικό σου, είσαι ποικίλα κερδισμένος:

1) Δεν βρίσκεις εύκολα αντικαταστάσεις, αν χάσεις τέτοιους παίκτες. Κι αν βρεις, θα «ματώσεις» πολύ και δεν ξέρεις και αν κουμπώσουν στο σύνολο σου.

2) Δεν βρίσκεις για πλάκα παραέξω ψυχάρες (και Ολυμπιακάρες πια μετά τόσα χρόνια) αθλητές σαν τον «Παπ».

3) Δεν βρίσκεις τόσο ικανούς αμυντικά παίκτες.

4) Ειδικά επιπροσθέτως στην περίπτωση του Κώστα, η ηλικία του είναι αυτή που τον κάνει γονιμότερο, γιατί «πατάει» στα καλύτερα, τα πιο δημιουργικά αθλητικά χρόνια της ζωής του.

Και πέραν όλων αυτών, για μένα -και θα το δείτε πλην κάποιου θεαματικού και… extreme απροόπτου- σηματοδοτεί την παραμονή στον Πειραιά και του Ιωάννη.

«Κολλητάρια» είναι οι δυο τους, μοιάζουν στην αθλητική σκέψη, ερυθρόλευκα στροφάρουν πρώτα από όλα και, όπως για τον Κώστα, έτσι και για τον Παπαπέτρου, η παρουσία πλέον του κόουτς Μπλατ στο τιμόνι του Ολυμπιακού και όλα όσα τους έχει δώσει κιόλας να αντιληφθούν σε ό,τι τους αφορά για το μέλλον τους, τους είναι εγγυήσεις για τη συνέχιση της καριέρας τους.

Επομένως φαίνεται μετά την συμφωνία με τον Παπανικολάου, να ωριμάζει και ο καρπός της συνέχισης της σύζευξης και με τον έτερο «Παπ» για να τριτώσει το καλό και να βγήκε κάτασπρη η μπουγάδα των στριφνών εσωτερικών πλύσεων που είχαν να κάνουν αυτό το μεταγραφικό καλοκαίρι στην ΚΑΕ Ολυμπιακός!

Πολύ πριν την έναρξη των τελικών του πρωταθλήματος, μου είχε πει μια ψυχή: «Ο Νικόλας κατεβαίνει Πειραιά. Τελειωμένη ιστορία»…

Το Βραζιλία-Αγγλία «χωρίζει» τους Έλληνες

Μου κάνει το προγνωστικό του Ματέους: Βραζιλία-Αγγλία. Εμπορικός τελικός. Και αναμεταξύ των Ελλήνων ποδοσφαιρόφιλων πρόκειται για σούπερ ντέρμπι.

Από τη μία οι εραστές του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου ο αριθμός των οποίων έχω την αίσθηση ότι όσο η «Σελεσάο» από το 2002 είναι εκτός τίτλων και πληγώθηκε βάναυσα το '14 με την «εφτάρα» από τους Γερμανούς, τόσο αυξάνεται πληθυσμιακά η υποστήριξη της. Όσο με πληγώνεις τόσο με πωρώνεις ένα πράμα!

Και από την άλλη τα «λιοντάρια» που λόγω γλώσσας, ιστορικής προέλευσης του ποδοσφαίρου που αγαπάμε, αγγλικού πρωταθλήματος με το οποίο ανατραφήκαμε όλοι τηλεοπτικά, κάθε γενιά, έχουν το πλατύ κοινό τους.

Έχει πολύ δρόμο όμως για να κάτσει εκεί η μπίλια. Και για τους Βραζιλιάνους δεν είμαι βέβαιος ότι θα περάσουν τους Βέλγους, όπως και για τους Άγγλους ότι θα αποκλείσουν τους Σουηδούς. Αμφίρροπα ματς. Έστω και αν έχει προβάδισμα η Βραζιλία στον ένα προημιτελικό.

Αλλά και αυτά να συμβούν, μετά; Γαλλία μάλλον και Κροατία ίσως, δεν είναι της πλάκας!

-Δεν είναι λίγοι πάντως και εκείνοι που βλέπουν αμιγώς ευρωπαϊκό ζευγάρι στον τελικό του Μουντιάλ…