Γεννημένος το ’37 στην κωμόπολη Σεντοφέιτα, όχι μακριά από το Οπόρτο ο Ζόρζε Νούνιο Πίντο Ντα Κόστα μεγάλωσε σε αστική οικογένεια, πήγε σε ιδιωτικό σχολείο, βρήκε αμέσως δουλειά σε τράπεζα και από χόμπι έπαιζε χόκεϊ επί χόρτου, χωρίς να γνωρίζει ότι το άθλημα με το μπαστούνι θα του άνοιγε τις πόρτες για να μπει στη διοίκηση της Πόρτο.

 Από το ’62 έως το ’71 διετέλεσε εκτελεστικός διευθυντής του τμήματος χόκεϊ της ομάδας, μετά διαφώνησε και έφυγε, αλλά το ’76 επέστρεψε όταν μυρίστηκε την ευκαιρία ν’ ασχοληθεί με την ποδοσφαιρική διοίκηση δίπλα στον τότε πρόεδρο Αμέρικο Ντε Σα, τον οποίο και θα διαδεχόταν το ’82.

 Η πλάκα είναι, πως όταν ανέλαβε βρήκε μία Πόρτο εντελώς διαλυμένη, στο χείλος της χρεοκοπίας. Δεν το’ βαλε όμως κάτω με τίποτα, σκέφτηκε και ξανασκέφτηκε και τι σκαρφίστηκε για να σώσει τα οικονομικά της (;), μία παγκόσμια πρωτοτυπία: κατάφερε να πείσει τόσο την Adidas, όσο την Puma να χορηγήσει την ομάδα με αντάλλαγμα, σε εναλλάξ παιχνίδια η Πόρτο, τη μία ν’ αγωνιστεί με τη φανέλα της τάδε εταιρίας και την επομένη, της άλλης.   

 Στην παγκόσμια Ιστορία του ποδοσφαίρου, δεν υπήρξε άλλος πρόεδρος που κατάφερε να παραμείνει στο τιμόνι μίας ομάδας επί 42 συνεχόμενα χρόνια: έως το 2024, όταν έχασε από τον άλλοτε προπονητή του, Αντρέ Βίλας Μπόας. Ενώ όσον αφορά στην Ιστορία της Πόρτο, ούτε άλλος πρόεδρος που κατέκτησε τόσα πολλά τρόπαια, 68 (!) όταν, την προ- Ντα Κόστα εποχή η Πόρτο βρισκόταν μονίμως στη σκιά της Μπενφίκα έχοντας κατακτήσει μόλις 7 πρωταθλήματα Πορτογαλίας.

 Επί των ημερών του όμως, η Ιστορία αναποδογύρισε και ξαναγράφτηκε: στους 7 τίτλους προστέθηκαν άλλους 23, μαζί με ακόμη 15 Κύπελλα Πορτογαλίας, 1 Λιγκ Καπ, 22 Σούπερ- Καπ, κυρίως όμως 2 Πρωταθλητριών/ Champions League (το ’87 και το 2004), 2 Uefa/ Europa League (το 2002 και ‘11), 1 Σούπερ- Καπ Ευρώπης (το ’87) και δύο Διηπειρωτικά (το ’87 και το 2004).

 Επί των ημερών του, επίσης πέρασαν από το «Ντας Άντας» μεγάλοι προπονητές, από τον Αρτούρ Ζόρζε, στους Φερέιρα, Μπόμπι Ρόμπσον, Ζοσέ Μουρίνιο, Φερνάντο Σάντος, Φονσέκα, Λοπετέγκουϊ, Κονσεϊσάο ανεβάζοντας ακόμη περισσότερο, τόσο το επίπεδο, όσο τη διαφορά από την «αιώνια» Μπενφίκα την οποία και σεβόταν βαθύτατα, αλλά και του άρεσε, κάθε τόσο να την πειράζει. Ιστορικές έχουν μείνει οι ατάκες του: «Μαζί με τα αριστουργηματικά αξιοθέατα της Λισσαβόνας, θα βρεις και μία μεγάλη κοινότητα οπαδών της Πόρτο». Η’ «Τι να πω για τα τρόπαια της Μπενφίκα: είναι σαν την πιτυρίδα που πέφτει στο σακάκι μου, την φυσάω και φεύγει».

 

 Πέρασαν, εννοείται και μεγάλοι ποδοσφαιριστές αν και η μοναδική του αρετή ήταν άλλη: ότι υπήρξε ο πρώτος πρόεδρος- επιχειρηματίας που συνειδητοποίησε ότι για να είναι ένας ποδοσφαιρικός σύλλογος βιώσιμος, θα πρέπει πρώτα να αγοράζει καλούς παίκτες και φθηνά, και ύστερα να τους μεταπωλήσει και 10, και 20, σε κάποιες περιπτώσεις και 40 φορές ακριβότερα.

 Στα 42 χρόνια του «βασιλείου» του, δεν ήταν δυνατόν να μην εμπλακεί το όνομά του και σε κάποιο «σκανδαλάκι», όπως για παράδειγμα το «Apito Dourado», η «χρυσή σφυρίχτρα», αφού ο Ντα Κόστα υπήρξε ο πρώτος ύποπτος συστηματικής δωροδοκίας των διαιτητών. Αυτό συνέβη το 2004, ο Ντα Κόστα για να γλιτώσει τη σύλληψη την κοπάνησε (κανονικά, και μάλιστα για δύο χρόνια), στην Ισπανία, το 2007 του απαγγέλθηκαν επισήμως οι κατηγορίες, το 2008 η Πόρτο τιμωρήθηκε με αφαίρεση 15 βαθμών, ενώ ο Ντα Κόστα καταδικάστηκε σε δύο χρόνια έκπτωσης από τα καθήκοντά του και εντελώς ξαφνικά, από το πουθενά μία ωραία μέρα του 2011, δηλαδή εφτά χρόνια αργότερα η πορτογαλική Ομοσπονδία απέσυρε κάθε κατηγορία σε βάρος του, επέστρεψε στην Πόρτο τους τότε βαθμούς παράλληλα καθαρίζοντας, μία για πάντα και την υπόληψή του.

 Τον αποκαλούσαν «Πάπα», γιατί παλαιότερα μόνο οι Ποντίφικες άντεχαν τόσα πολλά χρόνια στον θώκο τους. Μάλιστα, στο Βατικάνο επαναλαμβάνουν και την εξής παροιμία, «Πέθανε ένας Πάπας (;), θα εκλέξουμε άλλον». Αυτά, βέβαια ισχύουν μόνο εντός του Κονκλαβίου. Ο Ντα Κόστα ήταν μία άλλη, εντελώς ξεχωριστή περίπτωση.    

Πίντο Ντα Κόστα Πόρτο