Φέρνω στο νου τα δύο προηγούμενα καλοκαίρια. Κυριαρχούσαν ο ενθουσιασμός και οι προσδοκίες, καθώς όλα συνηγορούσαν ότι η ιστορική Παναχαική έχοντας διαμορφώσει υγιεινές συνθήκες ποδοσφαιρικής διαβίωσης στις κατώτερες κατηγορίες, αναπόφευκτα θα υλοποιούσε τον στόχο της επανόδου της στην Super Liga.

Δεν μου έχει «ξεφύγει» ο αόριστος χρόνος στα ρήματα που χρησιμοποιώ, γιατί το φετινό καλοκαίρι δεν μοιάζει με τα δύο προηγούμενα. Είναι πιο «κρύο».

Η «Παναχαϊκή Συμμαχία», που βρίσκεται πίσω από την ΠΑΕ, εξ αιτίας των Επιμελητηριακών εκλογών του περασμένου Δεκεμβρίου δεν είναι πλέον αρραγής. Η αντιπαλότητα εκείνης της κάλπης έφερε σε διαφορετικά στρατόπεδα αρκετά μέλη της «Συμμαχίας». Επήλθε διάσπαση και το Γενάρη δεν υπήρχε… μυαλό για να εκμεταλλευθεί η Παναχαϊκή την συγκυρία του προβαδίσματος με 5 βαθμούς από τον ΟΦΗ. Ταυτόχρονα, «προδόθηκε» η ομάδα από την απειρία του Κατσουράνη. Ήταν ταγμένος στην παράταξη του Πλάτωνα Μαρλαφέκα και δεν άκουσε τις προτροπές της άλλης πλευράς, η οποία ζητούσε ουσιαστική ενίσχυση με 3-4 έμπειρους παίκτες για να διασφαλίσει η ομάδα την άνοδό της στη Super Liga.

Είναι γνωστή η συνέχεια. Ο Φλεβάρης ήταν «μαύρος» και ο Μάρτης «γδάρτης». Το συν 5, στο τέλος της άνοιξης έγινε πλην 13! Πότε άλλοτε έχει συμβεί κάτι τέτοιο με ομάδα που βρήκε τον πρωταθλητισμό στο δρόμο της. Και πότε άλλοτε η αγωνιστική καθίζηση  επί τρεις μήνες, άφησε ανέγγιχτους τεχνικό διευθυντή και προπονητή. Κι αφού ουδείς εξέφρασε δημόσιες απορίες για το «βατερλώ», δεν αισθάνθηκαν την ανάγκη Κατσουράνης και Οφρυδόπουλος να δώσουν πειστικές εξηγήσεις…

Τούτο το καλοκαίρι, που περιεστράφη γύρω από το ενδεχόμενο της αναδιάρθρωσης, παγίδευσε το Δ.Σ. της ΠΑΕ και τον κόσμο σε μια «βαλτώδη» αναμονή.

Άλλο (εγκληματικό) λάθος αυτό. Η μάλλον, η αδράνεια ήταν δηλωτική των περιορισμένων οικονομικών δυνατοτήτων των μελών της «Συμμαχίας», που μπορούν μετά κόπων και βασάνων να καταρτίσουν προϋπολογισμό Β’ Εθνικής, όχι όμως και Σουπερλίγκας…

Τελικά, αφού αποκλείσθηκε το ενδεχόμενο της ανόδου από τον… φεγγίτη, συνεδρίασαν τα μέλη της «Συμμαχίας», και καθόρισαν το μπάτζετ της νέας χρονιάς, που θα κυμανθεί στα περσινά επίπεδα… Το δεδομένο των ημερών είναι ότι αποχώρησαν τα έμπειρα στοιχεία της ομάδας (Φωτάκης, Χαλκιάς, Βρονταράς). Πως σκέφτεται ο Κατσουράνης την Παναχαϊκή της νέας περιόδου δεν μας λέει. Ούτε ο στόχος είναι οριοθετημένος. Πρωταθλητισμός; Μια ίδια, με το λήξαν πρωτάθλημα, πορεία; Λάου- λάου κι αν την βγάζει ο δρόμος στα ψηλά της βαθμολογίας, διεκδίκηση του τίτλου;

Όποιο από τα… τρία όνειρα δει ο Κατσουράνης, ένα είναι βέβαιο: Ο βαθμός δυσκολίας για άνοδο στη Σούπερ Λίγκα έχει αυξηθεί. Μία ομάδα, κατά τα φαινόμενα, θα πάρει φέτος το εισιτήριο. Λεφτά για πορεία «υπερταχείας αμαξοστοιχίας» στη Β’ Εθνική δεν υπάρχουν.

Για να καταστεί αδιαφιλονίκητο φαβορί η Παναχαϊκή πρέπει να «φύγει» από το μπάτζετ του 1,5 εκ. ευρώ.

Κάποια μέλη της «Συμμαχίας» έχουν φουσκωμένους προσωπικούς λογαριασμούς. Μπορεί, όμως, να σκέφτονται τη γκρίνια των γυναικών τους ή των παιδιών τους…

Όλα τούτα «κυκλοφορούν» στο φίλαθλο συλλογικό υποσυνείδητο της Πάτρας, γ’ αυτό κι ο ενθουσιασμός των δύο προηγούμενων χρόνων, που γράφουμε στην αρχή του σημειώματός μας, έχει υποχωρήσει.

Τι μέλλει γενέσθαι; Μόνο ο Κατσουράνης, ο Γεωργακόπουλος, ο Μπακαλάρος κι ο Μαρλαφέκας ξέρουν, αλλά δεν μας λένε…

Κώστας Κατσουρανης Παναχαϊκή