Όχι, σε καμία περίπτωση, ούτε επικοινωνιακά, δεν δέχομαι ότι ο Ολυμπιακός έχασε έστω και… ένα ποντάκι με τη μετακίνηση του Μιραλάς στη Φιορεντίνα.
Επικοινωνιακά σάρωσε τα βραβεία τον περασμένο Γενάρη, τότε που η άφιξη του Βέλγου στο «Ελ. Βενιζέλος» για να ντυθεί για δεύτερη φορά στα ζωή του στα ερυθρόλευκα, έμοιαζε πιο πολύ με παραγγελιά και εκπλήρωση της λαϊκής απαίτησης, παρά με ουσιαστική μεταγραφή για την ομάδα. Όπως τουλάχιστον αποδείχθηκε στην πορεία.
Διαβάστε επίσης...
Και γι’ αυτό το λέω, ότι τώρα που είδαμε, που ξαναείδαμε μάλλον, μάθαμε και ξέρουμε, ουδείς πρόκειται να μέμψει την πειραϊκή διοίκηση ότι τον είχε στα πόδια της και τον… κλότσησε τον παίκτη.
Θέλουμε, θα χαρούν οι φίλοι του Ολυμπιακού έτσι και ο Κέβιν αναγεννηθεί στο Καμπιονάτο, αλλά αυτό πλέον θα αποτελέσει και έκπληξη θα έλεγα, αφού στο διάστημα που τον είδαμε πάλι στα ελληνικά γήπεδα δεν είχε καμία σχέση με την προγενέστερη εικόνα του.
Αρνητικό το πρόσημο της επιστροφής του από κάθε πλευρά. Και αγωνιστικής και οικονομικής. Πολύ μεγάλο το κόστος και… άνθρακες ο θησαυρός. Το σύνθημα σίγησε γρήγορα στα χείλη και ο «καλύτερος για μας» έμεινε μόνο ως ωραία ανάμνηση στην καρδιά και το μυαλό, σαν παραμύθι, σαν φωτεινές εικόνες από το παρελθόν.
Το χειμώνα που μας πέρασε το come back του Μιραλάς ήταν ένα θερμό παρακαλετό στον πρόεδρο από τον κόσμο του Ολυμπιακού. Λίγους μήνες αργότερα ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής έγινε μια αδιάφορη περίπτωση, αφού κανείς σχεδόν που να ξέρει μπάλα και δεν παρασύρεται από το συναίσθημα, δεν ήλπιζε ότι ο διεθνής Βέλγος θα μπορούσε να «σώσει» την ομάδα την προσεχή σεζόν.
Να προσφέρει ηγετικά και με ουσία στην μεγάλη προσπάθεια της δημιουργίας ενός νέου, πρωταγωνιστικού συνόλου.
Ο Μιραλάς αποδείχθηκε, δυστυχώς, ένα ξαναζεσταμένο φαγητό!
Μετρ στα… οικογενειακά διαζύγια ο ΠΑΟΚ;
Επικοινωνιακά όμως φαίνεται να την «τρώει» ο ΠΑΟΚ με την υπόθεση Βέρνμπλουμ. Τα μαύρα σύννεφα στην ανατροπή της κατάστασης έσμιξαν πολύ, η μπόρα έρχεται και ο υιός Σαββίδης αντικρίζοντας στον ορίζοντα την καταιγίδα -ανεξάρτητα από το αν τελικά θα γίνει ή όχι η μεταγραφή του εξαιρετικού διεθνή Σουηδού, γιατί στα παζάρια τα δεδομένα αλλάζουν από τη μια στιγμή στην άλλη και πάντα πρέπει να είσαι συγκρατημένος σε ότι προβλέπεις και λες- έσπευσε κιόλας να ζητήσει συγχώρεση από το κοινό του Δικεφάλου.
Άμα στραβώσει εντελώς η δουλειά και κατά κει πάει το πράμα, ο ΠΑΟΚ την πατάει διπλά. Χάνει έναν παίκτη που κυνηγούσε όλο το καλοκαίρι, τον έφερε μέσα, στο δικό του τραπέζι διαπραγματεύσεων και δεν τον έπεισε!
Ο Λουτσέσκου έμεινε σε… στοπ καρέ τρίβοντας τα χέρια του από την αρχική ικανοποίηση ότι θα είχε star φέτος στην ομάδα και ο κόσμος με ένα όνειρο τρελό και απατηλό.
Καταλαβαίνετε τι έχει συμβεί έτσι; Και ας μην είναι κάποιος τόσο μέσα στα πράματα και το ασπρόμαυρο ρεπορτάζ. Ο Κυπελλούχος έπεσε θύμα του λαϊκού ρητού: «Το… "νινί" σέρνει καράβια»!
Από την πρώτη στιγμή που άκουσα ότι ο Βέρνμπλουμ πετούσε για τη Θεσσαλονίκη για τις τελικές συζητήσεις πριν υπογράψει με την κυρία του στο πλευρό του, την οποία ξεναγούσαν στην πόλη και τις έδειχναν τις ομορφιές, τα εμπορικά μαγαζιά και τις πιθανές σπιταρόνες που θα μπορούσαν να τους φιλοξενήσουν στην Ελλάδα, είπα «ωχ».
Τόσες και τόσες μεταγραφές παικτών δεν έχουν χαλάσει εξαιτίας των κυριών των ποδοσφαιριστών;
Μην πάτε μακριά. Πάλι στον ΠΑΟΚ συνέβη: Τέλη Αυγούστου του 2010, επί προεδρίας τότε Θοδωρή Ζαγοράκη. Ολιβιέ Σορλέν. Αξιολογότατος Γάλλος ποδοσφαιριστής.
Αφήνει στα κρύα του λουτρού τους πάντες στην Τούμπα, εμφανιζόμενος στη γραμμή εκκίνησης της χρονιάς να ζητάει την άμεση λύση του συμβολαίου του. Μόλις συνυπογράφηκε αυτή και από τα δύο μέρη, ο Σορλέν βγαίνοντας από τα γραφεία του ΠΑΟΚ δήλωνε στις κάμερες:
«Πήρα τη δύσκολη απόφαση να λύσω το συμβόλαιο μου για οικογενειακούς λόγους. Το κατάλαβε ο πρόεδρος από την ενημέρωση που του έκανα και επιστρέφω στη Γαλλία. Δεν γινόταν να μείνω μακριά από την οικογένεια μου»…
Θα χώριζε ο άνθρωπος εν ολίγοις. Κάτι τέτοιο μάλλον θα φοβήθηκε και ο Πόντους (Βέρνμπλουμ). Μη του βγει και το όνομα του ΠΑΟΚ ότι… βγάζει διαζύγια σε φαμίλιες!
Η ΛΟΥΚΕΡΝΗ ΕΙΝΑΙ μια ομάδα κι αυτή με πολλές αλλαγές φέτος και, ιδίως, επίσης με νέο προπονητή, όπως ο Ολυμπιακός, δεν έχει τις εμπειρίες των ερυθρολεύκων, με αμυντικά κενά, δύσκολη στο εκτός έδρας γκολ, κλπ., κλπ.
Όλα αυτά είναι ευκόλως εννοούμενα διαβάζοντας και πώς τα έχει πάει μέχρι τώρα στο ελβετικό πρωτάθλημα.
Έχουν όμως οι παίκτες της επίσημα παιχνίδια στα πόδια τους σε αντίθεση με τον Ολυμπιακό και το κακό είναι ότι ναι μεν πρόκειται για ξεκάθαρα υποδεέστερο αντίπαλο, με μεγάλο φαβορί την ελληνική ομάδα, ελάτε όμως που και ο Ολυμπιακός δεν είναι ακόμα, όχι στα καλά του, αλλά ούτε καν ομάδα καλά καλά.
Μονταρισμένο σύνολο, κάπως τέλος πάντων για την εποχή, με κάποιες μονάδες της 11άδας να έχουν έστω και μισή σεζόν παίξει μαζί!
Ούτε αυτό. Και επίσης, ο Ολυμπιακός πέρα από τις καίριες ανάγκες ενίσχυσης που έχει και έχουν αναλυθεί -αφήστε που φαίνονται με γυμνό μάτι- δεν διαθέτει ηγετικές φυσιογνωμίες στην ομάδα.
Έτοιμες αγωνιστικά, τώρα, να βγάλουν πείρα, ευρωπαϊκή ωριμότητα και την τεχνογνωσία να τελειώνουν συνοπτικά εύκολες φαινομενικά διαδικασίες.
Ο Λάζαρος και ο Τοροσίδης -δεν λέω τον Φορτούνη, έχω πάψει να ελπίζω προ πολλού, διαπιστώνοντας ότι αυτού του παιδιού δεν είναι ο χαρακτήρας του τέτοιος για να ξεπροβάλλει στο γήπεδο ηγετικά προσόντα- θα βγουν κάποια στιγμή μπροστά. Αυτή τη στιγμή όμως δεν γίνεται εκ των πραγμάτων.
Γι’ αυτό και θέλει πολλαπλή προσοχή η Λουκέρνη!