Ένα από τα πιο ονειρικά βράδια εκτυλίχθηκαν την Τρίτη στο ΟΑΚΑ. Η ΑΕΚ μετά από 12 χρόνια επέστρεψε στους ομίλους του Champions League. Αυτόματα ήρθε στο μυαλό μου το τελευταίο παιχνίδι της Ένωσης στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση. Ήταν στις Βρυξέλλες απέναντι στην Άντερλεχτ, όταν ο Δικέφαλος έκανε επική ανατροπή και πήρε παλικαρίασια ισοπαλία, αλλά λόγω συνομωσίας της Μίλαν με τη Λιλ έμεινε εκτός συνέχειας. Παρόλα αυτά ήταν ένα ονειρικό παιχνίδι στο Κονσταντ Βάντεν Στοκ.

Όπως ονειρική ήταν η βραδιά με τη Βίντι, γιατί όπως σε κάθε ευρωπαϊκό παιχνίδι, ο Δικέφαλος δεν μας αφήνει να πανηγυρίσουμε αν πρώτα δεν μας αγχώσει. Το σκηνικό παρέπεμπε στη φιέστα της κατάκτησης του πρωταθλήματος με τον Απόλλωνα. Η βροχή έκανε την εμφάνισή της στο ΟΑΚΑ και στο βάθος έσκαγαν αστραπές και βροντές. Ακόμα και στα δημοσιογραφικά αναγκαστήκαμε να μεταφερθούμε για να αποφύγουμε το νερό που έπεφτε πάνω μας λόγω του σφοδρού αέρα.

Αγωνιστικά η ΑΕΚ ήταν κυρίαρχη από το πρώτο λεπτό, προηγήθηκε στην έναρξη του δευτέρου μέρους, με πέναλτι που καταλογίστηκε δίκαια (και μάλιστα χωρίς να δοθεί κόκκινη στον θύτη ενώ θα έπρεπε), αλλά σε ένα ακόμα παιχνίδι  έχασε πάμπολλες ευκαιρίες. Γι'αυτό και καρδιοχτύπησε μετά την ισοφάριση των Ουγγρών, οι οποίοι απέκτησαν αριθμητικό πλεονέκτημα λόγω της αποβολής του Λόπες,που έκανε απαράδεκτη και συνάμα αψυχολογητη ενέργεια δίνοντας κουτουλιά σε αντίπαλο.

Μετά το τέλος του παιχνιδιού, δε, η σύρραξη μεταξύ των παικτών έφερε τον Λιβάγια σε δυσμένη θέση, με τον Κροάτη να κινδυνεύει με βαριά τιμωρία, με την κλωτσιά που έριξε, η οποία μπορεί να του στερήσει τη συμμετοχή από την πλειοψηφία των αγώνων των ομίλων. Η πρόκριση ήρθε μεν, αλλά η γεύση που μας άφησε με τις συμπεριφορές των παικτών ήταν γλυκόπικρη.

Αυτό βέβαια δεν πρέπει να... ξενερώνει τον κόσμο, ο οποίος περίμενε καρτερικά τόσα χρόνια και τώρα βλέπει την ΑΕΚ να επιστρέφει δυναμικά σε όλα τα επίπεδα. Βρίσκεται στους ομίλους του Champions League και χτίζει το σπίτι της, το οποίο σε βάθος χρόνου μπορεί να την καταστήσει ικανή για τη διεκδίκηση ενός ευρωπαϊκού τίτλου. Ήρθε ο καιρός πλέον μία ελληνική ομάδα να κατορθώσει μία τόσο μεγάλη επιτυχία. Να είναι καλά ο Δημήτρης Μελισσανίδης ώστε το όραμα εκατομμυρίων Ενωσιτών να γίνει πραγματικότητα.

Υγ: Παύλα και τελεία, ΑΕΚ είσαι μία.

Υγ2: Καλή επιτυχία στον έτερο Δικέφαλο, αλλά και στον Ολυμπιακό. Πρέπει να συνεχίσουμε με τρεις ομάδες στην Ευρώπη, αν θέλουμε την προκοπή του ελληνικού ποδοσφαίρου.

 

 

Μάρκο Λιβάγια Έλντερ Λόπες ΑΕΚ