Η «ανθρωποφαγία» μού είναι άκρως ενοχλητική και ως εκ τούτου ουδέποτε καταφεύγω σε αυτήν. Όπως επίσης δεν είμαι γκρινιάρης για να καρφώνω με το παραμικρό, το καρφί στο σώμα του κάθε προπονητή, ο οποίος σαφώς και βρίσκεται μόνιμα εκτεθειμένος δημόσια. Με όσα λέει, με ό,τι κάνει, με ,ότι συμβαίνει και αφορά το αγωνιστικό κομμάτι της ομάδας.

Όταν μάλιστα πρόκειται να τα «ψάλλω» στον Μίχαελ Σκίμπε, τον άνθρωπο για τον οποίο σε ένα άτυπο poll από αυτή εδώ τη στήλη είχα σπεύσει να υπερασπιστώ προ μηνών, τότε που έληγε το συμβόλαιο του, υποστηρίζοντας ότι το φρονιμότερο θα ήταν να του δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία να μας πάει «μακρύτερα», στα τελικά του Euro 2020, καθώς τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή αποτελούσε την πιο ενδεδειγμένη λύση και στο τέλος άλλωστε είχε «κερδίσει» ακόμα μία πρόκληση (και για τον ίδιο) του ελληνικού ποδοσφαίρου, εύλογα καταλαβαίνετε πως δεν έχω πρόθεση να… του την πω!

Εξοργίζομαι ωστόσο με τις… νταλίκες, τα… τριαξονικά που για να στρίψουν σταματούν όλη την κυκλοφορία. Και εννοώ τους τεχνικούς με τις εμμονές και με ανεξήγητα κολλήματα.

Ο Γερμανός, ας πούμε, επιμένει να μην εννοεί να παίζει ορθολογικά. Να βάζει τους παίκτες στις θέσεις τους, ανακατεύοντας την 11άδα χωρίς προοπτική σε ένα σχεδιασμό που στην αναγγελία των ονομάτων της σύνθεσης, είσαι έτοιμος να δεις το έργο που θα ακολουθήσει.

- Πού να πας δηλαδή, άνθρωπε μου, με τρία «δεκάρια» και χωρίς κλασικό εξτρέμ;

- Πώς θα δώσεις ταχύτητα στο παιχνίδι σου, αν δεν σπριντάρεις από τα άκρα;

- Πώς θα διασπάσεις σκληρές, διπλές και τριπλές αμυντικές γραμμές κατώτερων αντιπάλων που ταμπουρώνονται λίγα μέτρα έξω από την περιοχή τους, αν δεν επιχειρήσεις από τα πλάγια; Τι σόι «στρατηγός» είσαι τέλος πάντων, αν δεν αντιλαμβάνεσαι ότι μετωπικά, από τον άξονα αν πηγαίνεις, πάνω στο μπούγιο, θα… τρως τα μούτρα σου;

- Καλός, χρυσός και άγιος, τίμιος και άξιος «στρατιώτης» ο Αλέξανδρος Τζιόλης κάπου στην 15ετία που ιδρώνει τη γαλανόλευκη (από το 2005 στην Ανδρών), αλλά χωρίς να έχω τίποτα απολύτως με το παιδί, του οποίου την προσφορά αναγνωρίζω και χειροκροτώ, κουράστηκα να ακούω άλλο το όνομα του στην Εθνική. Μεριάστε για τους επόμενους! 

Αφού έπαιξες ρε Χριστιανέ μου, με Λυκογιάννη, Μπάρκα, Κουρμπέλη, Πέλκα, πάνε μήνες, από τα προκριματικά του Mundial που έριξες στη μάχη τον Δώνη, βάλε μέσα και όλα τα νέα παιδιά του ελληνικού ποδοσφαίρου. Την καινούργια σου φουρνιά.

Απαλλάξου σταδιακά από τα γερασμένα βαρίδια, κόψε τις αλχημείες με Μπακασέτα σέντερ φορ και μην κάνεις αλλαγή τον Κουλούρη πια λίγο πριν τη λήξη. Έτσι εκτίθεσαι παραπάνω γιατί δημιουργείς την αίσθηση ότι όταν σου τραυματίσθηκε ο Μήτρογλου και αποχώρησε, ίσως και… να είχες ξεχάσει την ύπαρξη του δανεικού από τον ΠΑΟΚ στον Ατρόμητο, κλασικού φορ που είχες στον πάγκο!

Μην κοιτάτε που η Εθνική Ελλάδος έκανε καλό ποδαρικό στη νεοσύστατη διοργάνωση της UEFA. Μετράει αυτό, υπολογίζεται ασφαλώς ως θετικό ξεκίνημα γιατί το αποτέλεσμα είναι πάνω από όλα. Ειδικά σε κάτι εντελώς καινούργιο με βαθμολογικό σύστημα όπου μετρούν οι πόντοι.

Τι θα συμβεί όμως με ισχυρότερους αντιπάλους με εμφάνιση ανάλογη της σαββατιάτικης στο Ταλίν; Που μετά το 60' λες και σήμανε γενική οπισθοχώρηση και… άσπρισαν τα χείλη του ίδιου του Σκίμπε (τον προσέξατε πώς ήταν μετά το ματς στη συνέντευξη Τύπου; Πανιασμένος, σαν μια λευκή κόλλα χαρτί, από την τρομάρα που είχε πάρει να κρατήσουμε το 1-0).

Να, στη Βουδαπέστη λ.χ., η Ουγγαρία είναι μια αρκετά ανώτερη ομάδα από την Εσθονία, επομένως το βράδυ της Τρίτης δεν θα μας αρκέσουν τα 25 λεπτά καλής εμφάνισης που πραγματοποιήσαμε όλα και όλα στην πρεμιέρα.

Κόντρα στους Εσθονούς που ούτε είχαν τα φόντα να μας πιέσουν, ούτε τις δυνατότητες να μας απειλήσουν και παρόλα αυτά… κινδυνέψαμε λίγο και ανησυχήσαμε μη χαθεί η νίκη στο τέλος.

Με τους Μαγυάρους τι θα κάνουμε αν δεν είμαστε σοβαροί; Αν δεν πιάσουμε διάρκεια στο παιχνίδι μας και πηδάμε από τα ψηλά στα χαμηλά επίπεδα, με βουτιά από το ζενίθ στο ναδίρ;

Εντάξει, αν είχε μπει το δοκάρι-φάουλ του Φορτούνη, 2-3 ακόμα ευκαιρίες του ίδιου, του Πέλκα, του Μήτρογλου, τώρα θα γινόταν άλλη συζήτηση.

Όπως και αν δεν ήταν αρχές Σεπτέμβρη και έπιαναν άλλους ρυθμούς οι διεθνείς και με τις ομάδες τους, έχοντας συνηθίσει με περισσότερα ματς στα πόδια τους σε άλλα στάνταρ απόδοσης, να μην κάναμε αυτή τη στιγμή κουβέντα για τις αδυναμίες της Εθνικής.

Είναι λόγοι, είναι βασικές αιτίες για να μην «αφοριστεί» κανείς τόσο νωρίς στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Ειδικά αφού νίκησε.

Ας προσέχουμε όμως για να έχουμε. Τα επισημαίνουμε τώρα που είναι αρχή ακόμα της σεζόν και κατόπιν νίκης. Όχι σε δύσκολες στιγμές, στον απόηχο μιας αποτυχίας, όπου η Εθνική δέχεται βέλη από παντού και είναι ευάλωτη απέναντι σε όλους.

Ας προσέξει και ο Σκίμπε τους πειραματισμούς και τις εμμονές του…

* ΓΡΑΜΜΑΤΟΣΗΜΟ ΤΟΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ τον Κώστα Φορτούνη. Τον… φτύνουν στον Ολυμπιακό, τον φτύνουν στην Εθνική, τον φτύνουν όλοι οι θιασώτες του καλού ποδοσφαίρου χωρίς οπαδικές δεσμεύσεις στα γούστα τους, να μην τον ματιάσουν. Το παιδί έχει ξεκινήσει τη χρονιά σε καταπληκτική κατάσταση. Φορμαρισμένος και άκρως απολαυστικός.

Επειδή όμως την ξέρουμε την ιδιοσυγκρασία του και κάθε άλλο παρά… βιονικός είναι σαν οργανισμός, άμα παίζει κολλητά δύο αγώνες στην Εθνική μέσα σε 4 ημέρες, ταξίδια πάνω κάτω και ύστερα «καπάκι» αναντικατάστατος στον Ολυμπιακό σε Ελλάδα και Ευρώπη, θα μπαφιάσει και… θα σκάσει. Θα «καεί».

Ο Πέδρο Μαρτίνς καλείται άμεσα να βρει τρόπους ανάπαυσης του. Δεν γίνεται να μη βγαίνει ποτέ από την ομάδα.

Και η ομάδα πρέπει να βρει τον τρόπο να μπορεί κάποτε και χωρίς αυτόν!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Παίζει με τη φλόγα ο Σκίμπε - Έτσι τρέλανε κόσμο στο Ταλίν - Ποιοι διεθνείς τον «κρατάνε»;

Μίκαελ Σκίμπε Κώστας Φορτούνης Eθνική Ελλάδας Ολυμπιακός